เพราะมันสันดานขี้เรื้อน

*** เพราะมันสันดานขี้เรื้อน ***

หมาตัวหนึ่งนั่งนอนสบาย แต่มันบอกว่าไม่สบายว่ะ น่าไปอยู่ใต้ร่มไม้นู่น มันน่าจะหาความวิเวกได้ มันจึงเดินไปใต้ร่มไม้

มานั่งนอนใต้ร่มไม้ซักพัก แหม..!! มันก็ไม่สบายขึ้นมาอีก ไปแช่น้ำดีกว่า มันหนีผู้คนลงไปในน้ำ นอนแช่น้ำอย่างสบาย

แช่ซักพัก บ๊ะ..!! ไม่เห็นจะสบายตรงไหนเลย

ขึ้นไปบนภูเขาดีกว่า ภูขาสูงๆ จะได้วิเวก จะได้ไม่ต้องยุ่งกับใคร

เมื่อมันวิ่งไปบนภูเขา และพักลงอย่างสบาย โห้ว..นั่งตั้งนานก็ไม่เห็นจะสบาย

กูลงเขาไปอยู่ศาลาร้อยก้อนดีกว่า คิดว่าลงไปอยู่ที่ศาลาน่าจะสบาย ที่ศาลาไม่มีใคร

แกรู้ไหมว่า ทำไม…!!! มันอยู่ที่ไหนมันก็ไม่มีความสุข

ชีวิตมันวิ่งวนอยู่กับการหาสถานที่ ที่น่าจะมีความสุขสำหรับใจมันคิด

แต่มันไม่รู้ว่า ที่ไม่มีความสุขเพราะอะไร

มันไม่เคยสาวผลงไปหาเหตุอะไรเลยว่า

ที่มันไม่มีความสุขน่ะ เพราะใจมันเป็นขี้เรื้อน..!!

มันไม่เคยรักษาขี้เรื้อนในใจมัน มันอยู่ที่ไหนก็ไม่มีความสุขหรอก

คนเราควรรักษาขี้เรื้อนในใจเราก่อน

สิ่งทั้งหลาย มันทำให้แกไม่พอใจ หรือเกิดจากแกไม่พอใจมัน ต้องมาหาเหตุก่อน

คนเรานี่ เวลาเกิดความไม่พอใจขึ้นมา มันก็โทษนั่นโทษนี่นั่นแหละว้า ไอ้เหี้ยยย..!!

มันมักจะคิดเอาว่า ถ้ามันไม่ทำกู กูก็ไม่เป็นอย่างนี้หรอก มันนั่นแหละทำ

นี่ถ้าถ้ามึงไม่ทำ กูก็ไม่เป็น กูเป็น..เพราะมึงทำ..!!

แต่แกไม่มองอย่างรอบด้านว่า ถ้ามันทำและมึงเป็น เวลามันทำ ทำไมกูไม่เป็น ทำไมเป็นที่มึง นี่ก็แสดงว่ามันไม่ได้ทำ ดั่งที่มึงมันเข้าใจ

เพราะกูและคนอื่นๆ ไม่เห็นจะเป็นเหี้ยอะไร มีแต่ใจของมึง ที่มันเป็น..!!

ไอ้ห่านั่นน่ะ มันเป็นของมันอย่างนั้น มันเป็นปกติของมันอย่างนั้น มีแต่ปกติของแกที่ไม่ชอบที่มันเป็นปกติอย่างนั้น มันก็เลยเดือดร้อนแก เพราะมันเป็นของมันอย่างนั้น

แต่แกมันเสือกเอามาตรฐานของแก ยัดเยียดมันลงไป เพื่อให้มันเป็นอย่างที่แกต้องการ ต้องอย่างนั้น ต้องอย่างนี้

และที่แกต้องการให้มันเป็นอย่างนั้น ให้มันเป็นอย่างนี้ มันไม่ใช่มัน มันทำอย่างที่แกต้องการไม่ได้ แกเลยเกิดความเดือดร้อนขึ้นมา

เรามันชอบที่จะไปแก้คนอื่น ให้ได้ดั่งใจเรา เราไม่แก้ใจเรา ให้เข้าใจคนอื่นๆ ว่าเขาเป็นธรรมดาของเขาเช่นนั้น

เมื่อเราเข้าใจอย่างนี้ เราก็จะมีมาตรฐานอื่นที่จะจัดการกับมัน ไปตามเหตุปัจจัย ไม่ใช่เอาใจเราเข้าไปจัดการ เพราะความไม่ได้ดั่งใจ

แต่ก่อนที่จะจัดการกับมัน จัดการกับใจดวงนี้ที่มันเป็นขี้เรื้อนก่อน

รักษาใจที่เป็นขี้เรื้อนก่อน ขี้เรื้อนหาย ขี้เรื้อนมัน ทุเลา เบาบาง จางคลาย

แกอยู่ตรงไหนมันก็ไม่ทุรนทุราย เพราะขี้เรื้อนมันทำอะไรแกไม่ได้ มันไม่ต้องมานั่งเกานอนเกา ให้น้ำลายมันยืด

ขี้เรื้อนตัวนี้คืออะไร ขี้เรือนตัวนี้ คือ ใจที่มีตัณหาผุดขึ้นมาไม่รู้จบเวลาผัสสะนี่แหละ
ถูกใจบ้าง ไม่ถูกใจบ้าง ชอบใจบ้าง ไม่ชอบใจบ้าง ของมึงหรือแกนี่แหละ

กิเลสตัวนี้ คือ ขี้เรื้อนในใจตน เพราะงั้นเราควรทำใจเรา แล้วก็โยนิโสในใจเรา เราทำอะไรเราก็ได้ อย่าไปอิงกับคนอื่นเขามากมายนัก

คิดจะเปลี่ยนแปลงโลกเพื่อให้ได้ดั่งใจเรา แกเอาอย่างงี้ไหม..ลองดูใจตัวเองซะก่อน

” อย่าเพิ่งไปอยากเสือกเปลี่ยนแปลงโลก ลองหันมาหัดเปลี่ยนแปลงใจตนเอง ให้มันหลุดออกจากสันดานเหี้ยๆ ที่ชอบเสือกโลกเขาก่อน ดีกว่าไหมไอ้น้อง..!! “

วันที่ 20 มกราคม 2559 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง