*****” เหยียบ..อินตะระเดีย ท่อน 8 ” *****
“” เรามืดดดด…ท่านสว่างแล้ว โปรดช่วยหมู่เราด้วยยย…”
นี่..เสียงที่แว่วผ่านโสตข้าเป็นระยะๆ วิญญานสาวบริสุทธิ์ที่โดนพลีกรรมตามความเชื่อ เธอไม่ได้ไปไหนเลย
ดูเหมือนวิญญานเธอโดนตรึงผูกอยู่กับสถานที่แห่งนี่ นี่คงเป็นวิบากของพวกเธอ ที่เธอต้องโดนตรึง
พวกเธอโดนกรีดข้อมือ ข้อเท้า เหล่าหมู่เธอได้ไปแสดงภาพให้สาวน้อยในกลุ่มเราเห็น เมื่อสาวน้อยเจ้าได้เข้ามาถึงสถานที่ ตามวิบากโยงใยสัญญา
เพราะเธอก็เคยเป็นหนึ่งในผู้ที่เคยโดนสังเวย ด้วยความทุรนทุรายมาก่อนเช่นกัน
เมื่อมาถึงสถานที่ ภวังค์แห่งเครื่องบันทึกย่อมจำได้ เธอจึงร่ำให้ เกิดปิติใจคุมสติไม่ได้ฝืนไม่ได้ ร่ำร้องให้ปริ่มแทบจะขาดใจออกมา
เหล่าวิญญานได้ผ่านไปบอกกล่าวและเล่าเรื่องราวในหมู่คนของเราหลายคน
แต่หลายคน จิตมันแข็งเป็นลิงเกินไป มันซนและไม่จดจำในภาพ ที่เหล่าวิญญาญพรหมจรรย์ ได้เข้าไปส่งสารถึง
เจ้าพวกนี่ แม้แต่ผียังส่ายหน้า ผีห่าซาตานที่ไหนก็เอามันไม่ใคร่จะอยู่
แต่สาวน้อยแจ๊คกี้ของเรา เธอรับได้ และเมื่อโดนเรียกเข้าไป เธอจำได้ เธอจำได้ว่า ที่นี่แหละ ที่เธอฝันเห็นว่า
เธอโดนกรีดข้อมือและข้อเท้าอย่างทรมานและทุรนทุราย เธอเคยกรีดร้องให้ มหาองค์ธาดา มาช่วยเปลื้องเธอ
เหล่าวิญญานเป็นจำนวนพัน ไม่ใช่น้อยๆ รอการปลดปล่อย เธอได้โดนพลีกายเพื่อสังเวย ความเชื่อของหมู่ชน ปีละคน มานานนับเป็นพันๆปี
ไม่ใช่น้อยเลย แม้ทุกวันนี้ลัทธิพิธีสังเวยเช่นนี้ ก็ยังมีอยู่ แต่ไม่ได้เกิดขึ้นที่นี่แล้ว
ที่นี่เสื่อมโทรมลงไป จนแทบหาผู้ศรัทธาเป็นกลุ่มก้อนไม่เจอ
แต่มหันต์คนสืบทอดศาสนาของเขาก็ยังอยู่ วันที่เราไป เขาไม่อยู่ เขาไปร่วมพิธีทางศาสนาของเขายังเมืองอื่น
ในห้องพลีกรรม สถานที่นั้น ไฟจะลุกโชนอยู่ตลอดเวลา
มันเป็นห้องมืด เข้าได้ทางเดียว เจ้าพิธี จะเข้าไปประกอบพิธีในนี้ โดยการนำเลือด ที่ไหลผ่านหินมาทารูปเคารพ ของเขาที่นี่
ในนั้น มีผีเยอะ ข้ายืนแผ่เมตตาจิต ขนหัวงี้ลุกตั้ง ที่จริงยังมีห้องบูชาไฟ บูชานาค และบูชาเทพเจ้าต่างๆที่น่ากลัวอีกหลายห้อง
แต่ข้ากลัวน้องๆบางคน จะออกอาการ เดี๋ยวเกิดส่ายคอยึ๊กๆหยื๋ยๆขึ้นมา ถอดผ้าแล้วอวดหน้าท้องลายๆกันขึ้นมาอีก
จะพากันกลุ้มใจกันเปล่าๆ ยิ่งแต่ละนาง ใส่ชุดส่าหรีมาเตรียมพร้อมกันซะด้วย ไว้ใจเจ้าพวกนี้ไม่ค่อยได้หรอก ปกติ พวกมันก็เฮี้ยนๆกันอยู่ ยาอะไรก็เหอะ เอากันไม่ค่อยอยู่หรอก
ต้องนวดด้วยไม้หน้าสาม และตามนาบด้วยหน้าแข้งผัวสองสามผลั๊วะ อะไรอย่างนี้ ผีเจ้านางจึงจะหยุดหลอนได้บ้าง
เรามายืนตรงที่นั่งพักนอนพักของเจ้าสำนัก ที่นั้นเป็นฟูกหนาๆปูผ้าขาวซึ่งก็สกปรกหนาฝุ่นอยู่
ผีบอกให้ข้านั่งลงไปบนนั้น แต่ข้าไม่เอาหรอก เดี๋ยวคนเฝ้ามันจะเตะก้านคอข้า ข้าสงสารมัน จะเจ็บหน้าแข้งซะเปล่าๆ
เหล่าเจ้าสำนักคนเก่าๆที่ตายไปแล้ว วิญญานก็ไม่ได้ไปไหน เขาก็สิงอยู่ในรูปภาพของเขานั้นแหละ ผีพวกนี้หวงของหวงถิ่น
เมื่อข้าเข้ามา เขาก็ลงมาอยู่ที่โคนเสาเป็นแถว ข้าบอกว่า อย่ามาสิงคนของข้านะ เดี๋ยวคนของข้าป่วย
เพราะบางคนชักมีอาการ ตาขวางๆวูบวาบตามใบหน้า ขนลุกขนชันกำลังหาส้วมเข้าอยู่
เสือกสิงเข้าไป มันเกิดขี้แตกขึ้นมา มันจะเสียชื่อข้า ต้องลำบากหาน้ำหาท่าเช็ดขี้ให้มันอีก
ข้าเองเขาเรียกชื่อว่า ท่านมหันต์ เมตรไตรนที สมัยนั้น คงเป็นฮินดูหนวดเครายาว ข้าโดนทรมารจนตาย ที่ชายน้ำเนรัญชรา เขาบอกงั้น ข้าเคยเป็นรุ่นทวดของทวดเขา
มีบันทึกในหินก่อนตายไว้ว่า ท่านมหันต์ เมตรไตรนที จะมาปลดปล่อย และหินนั้นยังจมอยู่ชายน้ำแห่งแม่น้ำเนรัญชรา
นี่ ผีท่านมหันต์ท่านบอกมา เขาบอกว่า ข้ามีผู้คนติดตามเยอะ วันข้างหน้า ข้าจะเป็นผู้นำแสงสว่างมาสู่หมู่มวล
ผีเจ้าคงไม่รู้ ว่าคนตามข้าเยอะ และคนรอกระทืบข้ามันก็เยอะมากอยู่เหมือนกัน
เหล่าดวงวิญญานที่นั่น ต่างไปไหนไม่ได้ นี่เป็นเพราะความศรัทธา ที่อับจนที่เขาฝากชีวิตไว้ กับสถานที่เป็นเหตุ
ดวงวิญญานพวกเขาจึงมืดมน โดยเฉพาะเจ้าลัทธิ และผู้ศรัทธาเจ้าพิธี นี่..เพราะความงมงายแห่งอัตตามันเป็นเหตุ
ที่สำคัญ พิธีกรรมและการเซ่นสังเวย มันจะทำให้พวกเขาโดนตรึงอยู่กับสถานที่
พวกเขาที่ถูกสังคมสังเวย ล้วนแล้ว แต่เป็นสาวพรหมจรรย์ ที่ยังไม่สิ้นอายุขัย
เมื่อร่างกายโดนทำลายไป เลือดทั้งหลายของพวกเธอ โดนตรึงฝากไว้ ยังแท่งหินบูชา
คราบเลือดแห่งสาวพรหมจรรย์ มันมีโปรแกรมแห่งการปรุแต่ง มันเป็นโซ่ตรวนตรึง วิญญาน เธออยู่
มนต์ตรา ศรัทธา และเจตนา มันเป็นระหัสที่เธอถอดถอนเองไม่ได้ ใจเธอไม่ได้สร้างระหัสถอน
พวกเธอรอผู้ปลดปล่อย และพวกเราทั้งหลาย ก็ได้ปลดปล่อยพวกเธอด้วยความเพียร แห่ง ธรรมจักรฯ 108 จบ ที่สวดกันเกินไปถึง 147 จบ
ข้าเอาระหัสความเพียรนั้น และสัจจะบารมีที่เต็มแล้ว แลกกับอิสระของพวกเธอ
และพวกเธอ…ต่างเป็นอิสระ เหินไปสู่สุคติภูมิกันทุกคน ที่เคยมีสัญญาร่วมกัน
ที่สภาเทวสถานอันเจริญรุ่งเรืองมาแต่ก่อนเก่า
บัดนี้..เสื่อมโทรมและเป็นซากเก่าๆ ที่ไร้ผู้เข้ามาเกื้อหนุนศรัทธา
ต้นตำหรับแห่งเทวสถานเจ้าแม่กาลี และเทพต่างๆกำลังจรลีถอยร่นลงไปสู่ความตกต่ำและเสื่อมโทรม
เหล่าผีทั้งหลายที่เป็นเทพ ต่างไปแสวงหาที่พึ่งพิงใหม่กันกลหม่าน
สถานที่แห่งนี้ที่เคยยิ่งใหญ่กำลังกลายเป็นตำนาน
โน่น..เหล่าผีทั้งหลายไปหาที่ทำกินใหม่ และกำลังยิ่งใหญอย่างเหลือหลาย
เพราะผู้คนมันมีอาการพร่องทางใจสูง ต่างศรัทธาอย่างงมงายในที่ใหม่
ที่นั่นก็ไม่ไกล มันคือ กรุงเทพแถววัดแขกบ้านเราใกล้ๆนี่เอง…ฮ่าๆๆ
29 มกราคม 2559 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
