วันนี้วันอาทิตย์ เรานั่งสมาธิกันที่สนามหญ้าหน้าศาลาร้อยก้อน เรานั่งอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อคืน
เรานั่งฟังธรรมเทศนากันท่ามกลางแสงจันทร์ ธรรมชาติ และความเป็นกันเอง
ธรรมอันหลากหลายพรั่งพรูออกมาให้ได้ฟัง
เราฟังธรรม ท่านกลางธรรมชาติดุจโบราณกาลที่ไร้การปรุงแต่งแห่งตัวตน
ที่ตรงนี้กำลังโดนล่อแหลมกับการทำลายทิ้ง
สถานที่ ที่แสดงธรรมจากใจเป็นธรรมแห่งมุตโตทัย ชี้ธรรมมาทางดับเพื่อความพ้นทุกข์ จะโดนทำลาย เพราะชาวพุทธด้วยกัน
ชาวพุทธที่นับถือพุทธศาสนา จะรื้อและทำลายศาสนสถานแห่งพุทธศาสนา
เป็นที่ศูนย์รวมใจอันหลากหลายต่อฝูงชน
นี่..เมืองไทย เมืองแห่งพุทธศาสนา ที่ชาวพุทธกำลังทำลายเพราะเห็นแก่ประโยชน์ส่วนเดียว
ศาสนาพุทธชาวไทยเรา พระสายป่าคงสูญพันธุ์หายไปในไม่ช้า
เป็นเช่นนี้ทั้งประเทศ คงไม่นาน
“คนที่มันตัดสินใจไปแล้ว ว่าเราเลว
ต่อให้คุณเป็นคนดีแสนดีแค่ไหนต่อใครๆ
มันก็ให้ค่าคุณแค่ ” คนเลวๆ ” ในสายตา
ฉะนั้น อย่าไปสนใจใคร ที่มัน ไม่ได้สนใจคุณ”
ผ้าเปื้อน ที่ผ่านการซัก มันก็สะอาดอย่างผ้าเปื้อน
ผ้าเปื้อนที่สะอาด แค่โดนสาดด้วยความเปื้อน มันก็แค่ผ้าเปื้อนที่มันเปื้อน
แต่ผ้าสะอาดซิ โดนนิดหน่อย ดูเปื้อนหนักกว่าความเป็นผ้าเปื้อนหลายร้อยเท่า
พอใจความเป็นผ้าเปื้อน หรือผ้าสะอาด
มันก็เป็นแค่ผ้า
ความดีไม่ได้อยู่ที่ผ้า
ความดีอยู่ที่ผู้ใส่ผ้า
ผ้า…ไม่ใช่เป็นตัววัดความดี ว่าใจนี้ มันเปื้อนหรือสะอาด
เหลี่ยมมากแค่ไหน มันไม่สู้กลม
กลมมันคือเหลี่ยมแสนล้านเหลี่ยมที่มารวมกันจนกลม
เพียงแต่กลมแสนล้านเหลี่ยม มันไม่คมไปกว่าเหลี่ยมเดียว
กรรมอันกระทำไปแล้ว มันย่อมแสดงผลแห่งวิบาก
เราอย่าได้ไปตัดสินด้วยความเสือก แห่งวิบากที่ให้ผลแก่คนแสดง
เขาจะดีจะชั่วมัวหมอง เขาเป็นของเขา
เรา…ไปตัดสินและยัดเยียดด้วยความคิดของเรา
เรา…มันเป็นเหี้ยตัวหนึ่ง ที่พยายามยัดความเป็นเหี้ยของเราให้เขาเป็น
ภูเขาสูงใหญ่ หนักแค่ไหน ไม่เท่าหินก้อนน้อยในมือ
หินก้อนน้อยในมือ สำหรับเรา มันหนักและยิ่งใหญ่กว่าขุนเขา เรารู้บ้างไหม
ยามเช้าขึ้นมา เราทำอะไร…???
เมื่อวาน….เราทำอะไร
ก่อนเมื่อวาน…..เราทำอะไร
วันก่อนๆ นู้น….เราทำอะไร
พรุ่งนี้…เราจะทำอะไร
หลังวันพรุ่งนี้….เราจะทำอะไร
และวันต่อๆ ไป….เราจะทำอะไร
มันทำซ้ำๆๆๆๆๆๆๆ ซากๆๆๆๆๆๆ กันเกินไปไหม กับชีวิตที่ได้เกิดกำเนิดมา
สัตว์ตัวหนึ่งตื่นมา ออกไปหาอาหาร
หาอาหารแล้วก็กิน
กินแล้วก็สืบพันธุ์
สืบพันธุ์แล้วก็นอน
นอนแล้วก็ตื่นออกไปหาอาหาร
และสะดุ้งหวาดระแวงเหล่าเภทภัย ที่จะมาถึงตัว
ชีวิตเกิดมา ย่อมซ้ำซากเวียนวนอยู่เช่นนี้
ไอ้ห่า…นี่ไม่รู้สึกเบื่อกันบ้างหรือ
สัตว์มันไม่คิด แต่คนมันน่าจะคิดได้มากกว่าสัตว์..!!
พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 18 เมษายน 2558 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
