พระอาจารย์ : การแสดงธรรม ชี้ธรรมที่ตรงและถูก เป็นงานแห่งสงฆ์ ที่บวชมาแล้วได้กระทำด้วยความ เต็มใจ ไม่ย่อท้อ ต่อลมหายใจที่มันหดสั้นลงไปเปล่าๆ
คำถาม : แล้วเนื้อต่างๆ ที่ขายตามตลาดล่ะค่ะ เค้ารู้อยู่แล้วว่าต้องมีคนมาซื้อไป จึงฆ่าไว้รอ คนซื้อบาปแค่ไหนค่ะ
พระอาจารย์ : คนขายเขาทำเป็นอาชีพของเขาอยู่แล้ว ที่กล่าวนี้ ให้หันมาดูตัวเรา เรื่องที่เราจะซื้อหรือไม่ซื้อ คนขายเขาก็ขายของเขาอยู่ทุกวันอยู่แล้ว
คนฆ่า เขาก็ฆ่าอยู่ทุกวันอยู่แล้ว เราจะซื้อหรือไม่ซื้อ เขาต่างก็ทำกันเป็นอาชีพอยู่แล้ว
เราเป็นผู้เลือกนี่ ว่า จะซื้อกินหรือไม่ซื้อกิน เราไม่ได้สั่งฆ่า ไม่ได้ฆ่า ไม่ได้ยินดีในการฆ่า แต่เราสามารถ นำเนื้อ ที่เขาขายเป็นอาชีพมาเป็นโปรตีนให้กับชีวิตได้
จะมากล่าวว่า เป็นการสนับสนุนการฆ่า เหมือนฝรั่งกล่าว หาถูกไม่ เพราะจะมีเราซื้อหรือไม่ซื้อ กินหรือไม่กิน เขาก็มีคนซื้อและคนกินเป็นธรรมดาของโลกอยู่แล้ว
เราอย่าไปคิดรวบเหมารวมแทนคนทั้งโลกว่า เป็นผู้สนับสนุนการฆ่าเลย มันเป็นเรื่องของความรู้สึกนึกคิดที่ไม่เหมือนกันกับเรา ความเป็นธรรมดาของคน มันมีอยู่
เราจะไปตำหนิความเป็นธรรมดาของคนทั้งโลกว่าไม่ควร เพราะความเห็นดีของเรา อย่างนี้มันก็เป็นใจของคนดีที่เหี้ยหลายๆ
เรา..เอาตัวเรา และใช้ปัญญาสอดส่องว่า เรา..จะไม่ฆ่า ไม่สั่งฆ่า ไม่ยินดีในการฆ่า เอาแค่นี้
ส่วนซากที่ตายไปแล้ว เราจะกินหรือไม่กิน มันก็ตายไปแล้ว เมื่อเขานำมาขายให้ หากมีตังค์ซื้อ เราก็ซื้อกินได้ มันไม่บาปหรือเป็นการสนับสนุนอะไรอย่างที่เราคิดเลย
เรื่องนี้ อธิบายชัดเจนอยู่ในเนื้อเรื่องอยู่แล้ว เรา…ดูแลใจเรา เรา…อย่าไปเหมาใจดวงอื่นๆ ว่าต้องมีแนวคิด เหมือนใจเรา
พระธรรมเทศนา จากบทธรรม เรื่อง “ฝรั่งถาม…ฉันตอบ” ตอนที่ 21 เรื่อง ฝรั่งตกปลาทําอาหาร
ณ วันที่ 4 เมษายน 2557 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
