****** ฆ่าเขาเราชดใช้ ******
ขอสาธุคุณให้มีแต่ความสุขความเจริญ
การที่เราทำลายรูปเขานั้น มันเป็นวิบากหนัก
เราสั่งหอยลายมาผัดเผ็ด ด้วยความอร่อยลิ้นในรสชาติหนึ่งจาน
แต่ชีวิตที่ต้องมาสังเวยความฉ่ำหวานแห่งลิ้นที่แสนน่าเสน่ห์ของรสชาติ
วิญญานมันต่างเคียดแค้น ที่ความอยากแห่งรสชาติไปทำลายรูปที่แสนรักของมัน
ชีวิตหนึ่งชีวิต เราไปยัดเยียดให้มันว่ามันเป็นอาหาร
เราคงลืมไปว่า…มีชีวิตไหนบ้าง ที่ต้องการเอาเนื้อหนัง
แห่งเรือนร่างตน มาสังเวยตัณหาคน ผู้อยากลิ้ม
ทุกชีวิตต่างหดหนีและดิ้นรน เพื่อพาตนให้พ้นจากการโดนทำลายด้วยกันทั้งสิ้น
ปลาตัวน้อยหนัก 2 กิโล มันคงไม่ว่ายมาหา แล้วตะโกนบอกว่า…
เนื้อฉันที่แสนหวาน น่าอร่อยลิ้น มนุษย์จ๋ามากินกันได้แล้วหรอกนะ
มันมีแต่ทุรนทุรายหนีตาย ยามเราเข้าไปไขว่คว้าไล่
เข่นฆ่า เพื่อนำเนื้อมันมาสนองความอยากแห่งลิ้นเรา..
ชีวิตนั้น มันมีพลังงานเพื่อนเอ๋ย..
และพลังงานเหล่านี้มันมีวิบากที่ต้องเสวย
เมื่อเรามาทำลายรูปของเขา พลังงานที่ต้องเสวย
วิบากในรูปของเขา มันก็ไม่มีที่ตั้ง
พลังงานเหล่านั้น ก็จะเอารูปผู้ทำลายมัน เป็นเครื่องอยู่ จนกว่าพลังงานนั้น จะสิ้นอายุขัย
ทีนี้ กว่าอายุขัยมันจะสิ้น
วิบากต่างๆ ที่มันได้สร้างได้ทำไว้ รูปทรงมัน สิ่งที่มันอาศัยก็ต้องรับผลแห่งวิบากมันด้วย
ผู้ที่เจตนาฆ่า สั่งฆ่า และเป็นผู้ฆ่า
รูปพวกนี้สิงสู่และอยู่อาศัยได้หมด เพราะมันเป็นวิบากแห่งพันธะสัญญา
พวกที่ฆ่า จึงมักอายุสั้น โรคภัยเบียดเบียน พิกลพิการไปตามเหตุและปัจจัย
พึงตรองไว้ อย่าได้ทำลายชีวิตใครโดยเจตนาเลยเชียว
สั่งฆ่า รู้เห็นเป็นใจ หรือฆ่าเอง
วิบากแห่งการแสดงเจตนา มันมีผลเกาะติดตัวเราไปตลอดกาลอันยาวนาน..
สมัยหนึ่ง ข้าจับเขียดมาเอาเบ็ดเกี่ยวขามันไว้ แล้วเอาไปล่อปลาชะโด
ข้าเห็นมันตะเกียกตะกาย เพื่อไม่ให้ตัวมันจมน้ำ
พอมันตะเกียกตะกายไปเกาะไม้ในน้ำได้
ข้าก็จับคันเบ็ดยกมันขึ้นมาใหม่
มันคงแช่งชักและด่าแม่ข้าที่ข้ายกมันล่อไอ้โดซ๊ำแล้วซ๊ำเล่า
ที่สุดมันก็ตาย
มันตายไปด้วยความทุรนทุราย บนความคึกคะนองแห่งข้า
ที่มองไม่เห็นความทุกข์ทรมานของมันแม้เพียงน้อยนิด
มันเคยมานั่งไขว่ห้าง มองข้านิ่งและเคียดแค้น ตอนผ่าตัดขา
มันมาสมน้ำหน้าที่ข้า เคยไปทำร้ายรูปอันแสนรักของมัน
ขอโทษๆๆๆ เพื่อนเอ๋ย มันไม่รู้เลยจริงๆ
โน่นเลยเพื่อน โน่นเลย ข้าสร้างพระเพื่อแผ่นดิน
เพื่อนเอาไปได้เลย เอาไปทั้งแผ่นดินเลย ที่มันเป็นบุญ
นี่…เจ้าเขียดน้อยกลับมาขอบคุณซะอีก ที่ทำให้เขาพ้นภูมิอบาย
เขาหายเคืองที่ข้าทำลายรูปของเขา เมื่อสามสิบกว่าปีก่อนนู่น
มาเหอะ…มาร่วมสร้างพระเพื่อชดใช้ให้แก่แผ่นดินกัน
สร้างเปลือกไว้เพื่อลูกหลาน จะได้มีที่ตั้งแห่งความเป็นพุทธ เข้าไปในหัวใจ
วันที่ 13 พฤศจิกายน 2558
