บทนี้คุยกันระหว่าศิษย์ ในห้องไลน์ (ตอนที่ 1)
การเดินจงกลม ตอนที่ 1 วันนี้เล่าถึงการเดินจงกลมด
การยืน เป็นการเจริญสติ ที่ใช้กำลังใจน้อยลงมา การนั่ง เป็นการเจริญสติที่สบายๆ ง่ายๆ การนอน เป็นการเจริญสติ ที่สบายที่สุด เพราะกิเลสมันชอบการนอน การนอน เจริญสติง่ายและสบายที่สุด แต่สติหลุดง่ายที่สุด
การเดินจงกลม เจริญสติยากที่สุด แต่สติหลุดยากที่สุดพระอริย
เราชอบใจแบบไหนก็เลือกๆเอา แต่การเจริญสติในอริยาบท ต่างๆ ขึ้นอยู่กับเหตุและปัจจัยเป
การเดินจงกลม ให้มีที่เดินเรียบๆมีระยะก้
แต่บางที ขอให้มีที่เดินยาวซัก 2-3 เมตรก็ไม่ว่ากัน
เดินในห้องนอนก็ได้ แต่ได้ผลน้อย สู้ทางยาวๆไม่ได้ ใจเป็นสมาธิมากกว่า การเดินและวิธีเดิน ข้าค่อยว่าให้ฟัง
เอาเรื่องเล่าการเดินจงกลมท
สมัยหนึ่ง ข้ายังไม่บวช ข้านั่งสมาธิมานาน รุ่นพี่ก็บอกว่าให้ข้านี้ ขึ้นทางจงกลมได้แล้ว จิตเต็มแล้วเขาว่างั้น
ทางที่ข้าปฏิบัติสมัยแรกๆ เป็นเรื่องของการเผชิญทางจิ
ที่วัดประดู่ทรงธรรม อยุธยา สมัยนั้น..มันยังน่ากลัวไม่
เป็นพวกมาทางเทพ มาทางจิตทางผีทางวิญญานร่าง
เราฝึกจิตก็เพื่อให้แกร่ง ต้านทานกับกระแสแปลกๆที่เข้
ตรงไหนผี หรือมีอะไรเฮี๊ยนๆหน่อย เป็นต้องยกขบวนกันไปพิสูจน์
บางคนไปซ่าแถวๆทางอิสาน โดนของเล่นงาน บ้ากลับมาก็มี เล่นกันเองก็มี สรุปแล้วข้ายืนยันให้เลย ว่าของพวกนี้มันมี นี่แหละ จริตวิสัย ฉฬภิญโญ.
แต่ยังไม่เอาธรรม ธรรมที่มีที่รู้ รู้อย่างงูๆปลาๆ เอาตัวเองไม่รอดหรอก เมื่อเจอผู้ทรงธรรม ฝึกพวกนี้ มาทางนี้ บ้าฤทธิ์ ทิฐิสูง ไม่ยอมลงใครง่ายๆ หากไม่ทำให้เห็นกันจะๆ และตัวเองต้องด้อยกว่าเขาด้
ว่างแล้วมาลงต่อให้อีกนะครั