มีคนตั้งคำถามและสงสัยผ่านคนอื่นเขามา
ไม่มาถามกับข้าตรงๆ ถามมาตรงนี้ จะได้คำตอบแห่งคำถามชัดเจน
เขาถามในเชิงตำหนิอยู่ในทีว่า
การปฏิบัติต้องไม่เอาอะไรซิ นี่ยังสร้างโน่นสร้างนี้
แล้วบอกให้คนอื่นปล่อยวาง อย่าไปยึดวัตถุ อย่างนี้มันไม่ถูกแล้ว
นี่..เขาถามในเชิงตำหนิ..
พวกคิดเช่นนี้ มันไม่ช่วยใครหรอก หากไม่ถูกใจ เพราะความคิดมันโต่งอยู่ฟากใดฟากหนึ่ง
นี่..ผลมันแสดงใจของเจ้าของอยู่ ลองหันมาดูใจตนเองซิ
ลองหันมาดู มันจะเห็นว่า หากตำหนิใครแล้วมันไม่เคยไปช่วยใครเขาหรอก
นี่…ใจเช่นนี้ ยังไม่พ้นนรก เพราะเป็นใจที่เข้าอภัยทานไม่ได้ เป็นใจเพ่งโทษ
ทำได้สูงสุดแค่ วัตถุทาน แต่ถ้าไม่ถูกใจตนหรือตนไม่เข้าใจ ก็จะตำหนิ สิ่งใดที่ตนตำหนิสิ่งนั้นตนไม่เคยเข้าไปช่วย
ใจเช่นนี้ คงไม่เข้าใจว่า การที่เราสละแล้ว พอแล้ว ไม่ยึดมั่นแล้ว
ไม่แสวงหาแล้ว มันอยู่ที่ใจ ไม่ใช่ไปตัดสินกันกับการมีวัตถุ ว่ามีหรือไม่มีสร้างหรือไม่สร้างเอาหรือไม่เอา
ตนเองไม่เอาไม่หวังสิ่งใด แล้วมันทำให้คนอื่นเขาบ้างไม่ได้หรือ..???
หรือว่าถ้าตนไม่เอา หรือเข้าใจว่าใครที่ไม่เอาอะไรแล้ว
อยู่ๆให้มันรกโลกไป โดยไม่ต้องไปช่วยใคร
ตนเองเลิกเล่นแล้วซึ่งตุ๊กตา แล้วตนเองจะแสวงหาตุ๊กตาเพื่อเป็นขวัญกำลังใจให้เด็กน้อย ไม่ได้หรือ
ทำให้ผู้อื่นไม่ได้หรือ ตอบแทนคุณแผ่นดินบ้างไม่ได้หรือ สละเพื่อผู้อื่นไม่ได้หรือ
การว่างจากสรรพสิ่ง มันเป็นการว่างในสิ่งที่มี นี่..ผู้มีปัญญาทางวิถีพุทธ
ไม่ใช่การว่างจากสิ่งไม่มีอะไร
ว่างจากสิ่งไม่มีอะไร นี่มันว่างอย่างโง่หลาย เรียกว่าว่างอย่างควายๆ
ใจที่มันไม่ยึดอะไรในสิ่งที่มี นี่..เป็นใจที่ว่างตามความเป็นจริงจากสิ่งทั้งหลาย
ไม่มีอะไร ไม่ทำอะไร แล้วบอกว่าว่าง นี่มันว่างแบบสมอง โปรโตซัว
เพราะมันว่างด้วยความว่างที่ไม่มีอะไรให้มันไปยึดอยู่แล้ว
ควายมันก็ว่างจากความยึดและมั่นหมายต่ออะไรมิอะไรอย่างมากมาย
แต่ควายก็คือควาย มันว่างเพราะไร้ปัญญา ไม่มีอะไรมาทำให้มันมีและวางลงได้
เรามีใจที่ไม่ปรารถนาอะไร เราก็สามารถเป็นผู้มีใจ ช่วยผู้อื่นที่เขายังปรารถนาได้
เด็กน้อยเขายังเล่นตุ๊กตา เราจะซื้อหาสร้างตุ๊กตาให้เด็กน้อย นี่มันเป็นการสะสมและยึดตุ๊กตาหรือ
เราเกิดมา แม้รู้ว่าตุ๊กตาไม่มีค่าต่อใจเรา
แต่เราก็สร้างหาตุ๊กตาให้เด็กน้อย ด้วยใจกรุณา นี่เราบ้าสะสมหรือ
สละให้ใครเขา ให้ทุกคน ให้แผ่นดิน โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน
นี่..เราทำกันได้ไหม
ถ้าทำได้ เราก็ได้ชื่อว่า เป็นผู้กล้า ว่าง ในสิ่งที่มี..!!
ไม่ใช่ไม่มี แต่ดันบอกว่า กูว่าง…!!
พระธรรมเทศนา ในคอมเม้นต์ เรื่อง ไม่เอาอะไร ก็ทำอะไรให้ใครๆเขาได้…
โดยพระอาจารย์ ธรรมกะ บุญญพลัง วันที่ 29 ตุลาคม 2557
>>คำถาม : สนใจธรรมะดีกว่า…มันพาไปนิพพานได้มั๊ย..ครับ…
<<พระอาจารย์ : ธรรมมันมีของมันอยู่แล้ว เทียมเมฆ เอื้ออังกูร
การคุยกันและทำให้แผ่นดิน มันจะเป็นไรไป เนื้อแห่งธรรมมันแสดงอยู่
คนไปนิพพาน จะทำอะไรให้ใครเพื่อใครไม่ได้รึไง หรือใครจะไปนิพพานไม่ต้องทำอะไรแล้ว
เราหานกยูงมาซักตัว เพื่อให้เด็กมันได้รู้จักว่านกยูงมันสวยงามเช่นนี้ หนูๆเห็นไหม ก่อนที่มันจะสูญพันธุ์ มันขวางนิพพานตรงไหน
ทำอะไรให้ผู้อื่นบ้าง แม้ตนไม่เอา ทำให้ใครเขาไม่ได้หรือ
เด็กน้อยยังเล่นตุ๊กตา เราไม่เอาแล้วตุ๊กตา เราแสวงหาตุ๊กตาให้เด็กน้อยไม่ได้หรือ
เราเองไม่เอาอะไร ก็ใช่ว่าคนอื่นเขาไม่เอาอะไร อย่างใจเรา
เราไม่เอาอะไร ไม่แสวงหาสะสมอะไร แค่ลุกขึ้นยืนบิดผลไม้ให้คนอื่นกิน
อย่างนี้ก็ไม่สมควรหรือ
การทำให้ผู้อื่นโดยไม่หวังอะไร สิ่งเหล่านี้เราทำกันได้ไหม
ทุกอย่างไม่ใช่อยู่แค่วัตถุ วัตถุเป็นแค่สมมุติที่ตั้งแห่งใจ
ใจที่มันวางและว่าง มันต้องวางและว่างในสิ่งที่มี
คนดีๆ ซักคน นำเอาสิ่งของที่โจรเขาขโมย กลับสู่บ้านเรือน เช่นนี้มันผิดหรือ
เราทำให้กับแผ่นดิน ไม่ต้องถามแผ่นดินหรอก ว่าชอบไหม
เมล็ดผลไม้อะไร ปลูกลงไป แผ่นดินก็ย่อมเต็มใจรับปลูกเสมอ
เราหว่านอาหารให้ปลา จำเป็นด้วยหรือ ว่าต้องเป็นปลาตัวไหนกิน
เราทำให้กับแผ่นดิน อะไรก็ได้ที่ไม่ได้ยึดไว้ ว่าเป็นของเรา..!!!
มันก็ไม่ต่างอะไรกับการสร้างองค์พระแห่งอัญมณี เราทำให้แก่แผ่นดินในสิ่งที่เห็นยาก หายาก
เอาการสละเพื่อแผ่นดิน มาเป็นที่ตั้งแห่งใจ อะไรก็ได้ ที่มันมีค่าในสายตาเรา อะไรที่มีค่าในสายตาเรา แม้มันไร้ค่าในสายตาใคร
มันมีแต่ความภูมิใจที่ได้มอบไว้ แก่แผ่นดิน จะเป็นทองหรือเป็นหิน มันก็เป็นวัตถุแทนค่าใจ
อุ๊ย..วันนี้นานๆ จะแวบผ่านมาที มาทีก็อมยิ้ม สุขใจเหลือหลาย เป็นธรรมดา วาทะและจริยาย่อมไม่ถูกใจและถูกใจ แต่ไม่เป็นไร ขอได้พูดคุยกันบ้าง แค่นี้ก็สุขใจ
************************************
พระธรรมเทศนา จากบทธรรม เรื่อง เอามาทำไม..
ณ วันที่ 30 ตุลาคม 2557
โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
