*** “บวชด้วยความอ่อนแอ” ***
หลายคนตั้งใจบวช อยากบวชด้วยความมุ่งมั่น อยากเข้าให้ถึงภูมิสุดยอดแห่งการเป็นพระ
การบวชนี่ก็แสนยาก มันยุ่งยาก เกี่ยวเนื่องด้วยหลายคน แต่ก็ภูมิใจกันที่ได้บวชและร่วมบวช
ทีนี้บวชมาแล้ว บางคนยังไม่รู้เลย ว่าตัวเองนั้นบวชมาเพื่ออะไร
หกเจ็ดวันแรกนี่ เคร่งจัด จะเดินจะก้าว จะพูดจะจา มันดูสงบ นิ่งน่ารักน่าเลื่อมใส
พอผ่านไปซักอาทิตย์ สันดานเดิมๆก็ชักโผล่
บางคนนานหน่อย เป็นเดือนก็เริ่มโผล่
บางคนตั้งมั่นเป็นพรรษา จึงค่อยๆโผล่
ไอ้สันดานเดิมๆนี่ มันเป็นธรรมดาอยู่แล้วที่ต้องโผล่ มันต้านยาก
พอโผล่ไร้ผู้ควบคุม มันก็ว่าไปตามสันดานใจตนเอง
บางคนบวชไปเรื่อยๆ อยู่อย่างคนทั้งหลายที่เขาอยู่กัน ไม่เข้าใจว่าตนเองบวชมาเพื่ออะไร
คนชั้นอาจารย์ที่มีภูมินี่ ท่านจะดูออก ว่าผู้ใดเป็นเพชร ผู้ใดเป็นถ่าน ไอ้เจ้าตัวน่ะมันไม่รู้หรอก
คนที่เข้ามาบวชอย่างตั้งใจ ซึ่งมันก็ตั้งใจทั้งนั้นแหละ
อย่างแรกเมื่ออยู่ในเพศพรหมจรรย์นี้ ท่านต้องหาอาจารย์ที่ท่านฝากฝังภูมิปัญญาได้
เมื่อพบเจอ ท่านอยู่ไปเลย ขอนิสัยแล้วอยู่ศึกษาฝากตัวให้ได้อย่างน้อยห้าปี
ห้าปีนี่ อย่าห่างท่านไปเกินเจ็ดวันเชียว ห่างเกินเจ็ดวันด้วยเหตุไม่สมควรนี่ เริ่มใหม่หมด
ภูมิต่างๆจะถดถอยน่ะท่าน ที่ถดถอยเพราะใจเรามันอ่อนแอ
ที่อ่อนแอก็เพราะผลมันปรากฏอยู่ด้วยข้ออ้าง ที่เราห่างมานั่นแหละ
การบวชนั้น หากต้องการดี ท่านต้องตั้งมั่นกับการทวนใจตัวเอง
เด็กน้อยนั้นต้องเรียนอย่างอนุบาลนั่นแหละ แค่บางคนมันทำตัวมหาลัย
เด็กโดนตัดผมเกรียน ตัดเสมอหู ดูไม่หล่อไม่สวยเหมือนฝรั่งเขา
นั่นเพื่อให้เขาได้ฝึกการอยู่ร่วมกับสังคม ที่โตขึ้นก็ต้องมีระเบียบแบบแผนบังคับ
บวชแล้วยังแข็งแรงไม่พอ มันก็เหมือนเด็กหัดเรียนแล้วออกไปทำมาหากิน มันก็หากินอย่างเด็กๆนั่นแหละ
ผลไม้นั้นเมื่ออ่อนมันเปรี้ยวไม่หวานหอม มันต้องอาศัยการบ่มฟักกว่าจะสุกหวานหอม
เดี๋ยวนี้บวชกันเข้ามา พรรษาสองพรรษา ก็ออกไปท้ารบในยุทธภพกันแล้ว
อยู่กับที่ไม่ติด อ่อนแอ วิชาแรงเอาไม่อยู่ ไม่รู้ว่าเราบวชมาเพื่ออะไร
ผู้ตั้งมั่นไม่ได้ ในห้าปีแรก เหลวทั้งนั้นแหละท่านเอ๋ย ไม่ได้ดี นี่ผู้ทรงคุณท่านมาบอกไว้
ตั้งมั่นให้ดี ประถมเขาทนเรียนหกปี เขายังอยู่กับโรงเรียนจนครบเกณฑ์ จึงได้ขึ้นมัธยม
ไอ้ห่า..พวกบวชแค่ ป.1 ป.2 มันรู้มากเข้าหน่อย ทำตัวเป็นเด็กมหาลัยไปโน่นเลย
ไม่มีใครเป็นซุปเปอร์ไซย่าได้ ด้วยการไปโน่นที มานี่ที ไม่ตั้งมั่นในการฝึกอบรมใจ
ถ้ารักษากำลังใจห้าปีไม่ได้ พวกมึงอย่าบวชให้เสียศรัทธาและข้าวสุกชาวบ้าน
พระธรรมเทศนาวันที่ 4 เมษายน 2562
โดยพระอาจารย์ ธรรมกะ บุญญพลัง
