ความรักพึงเข้าใจมัน

*** “ความรักพึงเข้าใจมัน” ***

พรุ่งนี้เขาบอกว่า เป็นวันแห่งความรัก..เป็นวันวาเลนไทน์

ทุกคนคงเคยมีรัก แต่รักที่เราจพูดถึงนี่ เป็นรักแบบหนุ่มสาว

ความรักนั้นสวยงาม เกิดกับใจใครก็แช่มชื่น อยากอยู่ใกล้ อยากเห็นหน้า อยากเป็นคู่รัก

มันผลักดันให้เกิดความโหยหา เรียกร้อง ต้องการ ชิดใกล้ ไปสู่การแตะต้องเนื้อตัว

เมื่อรักมันแตกหน่อ แยกกิ่งก้านสาขาออกช่อชูใบ มันไม่พอแค่แตะเนื้อต้องตัว

มันอยากกอด อยากจูบ อยากแนบแน่น ไปจนถึงอยากสมสู่ อยากมีลูก อยากเป็นครอบครัว

นี่ธรรมชาติของมัน เราปฏิเสธมันไม่ได้..

เมื่อรัก..ก็จะเกิดความหึงหวง นี่..ไอ้เวรนี่มันตามมาด้วย

ความหึงหวงนี่ มันเหมือนโคลนตมหล่อเลี้ยงช่อบัว ให้เกิดดอกสวยงาม..ไม่มีก็ไม่ได้

แต่รู้ไหม..ความหึงหวงที่มากไป มันเป็นตัวทำลายความรักน่ะ.

ความหึงหวง เป็นตัวผลักออก ความรักเป็นตัวดันเข้า ..

สองตัวนี้ รู้จักและควบคุมมันให้ดี ..

ข้าเห็นความหึงหวงที่ไร้เหตุผล ฟังความข้างเดียว และเอาแต่ใจ มันเป็นตัวทำลายสิ่งที่เรียกว่ารัก.

อาการหึงหวง ดูเหมือนรัก ต่างก็พูดว่า มันเป็นธรรมดาของคนที่รัก เพราะรักจึงหึงหวง นี่..หลงทาง.!!

รักน่ะ..เป็นห่วงรู้ไหม ห่วงหาอาลัยนี่ ไม่ใช่หึงหวง

หึงหวงนี่เป็นฆาตกรต่อเนื่องทำลายความรัก ทำให้รักมันเฉาและเหี่ยวคาต้นความรู้สึก

อย่าให้ความหึงหวงที่ไร้เหตุผลมาทำลายสิ่งที่ตนรัก

คุยกันหากคุยได้ เข้าใจกันหากเข้าใจได้ ดีต่อกันหากดีกันได้

แต่ถ้าไม่ใช่ ซ้ำซาก ผิดตลอด ทั้งๆที่รักและห่วงใย ถอยออกมาซะ ออกมาอยู่กับความรักเดิมๆที่สวยงาม

ชีวิตต่างมีกันอยู่ไม่นาน น้องเอ๋ย อย่าไปจมอยู่กับความเฮงซวยของใครบางคน ที่เอาแต่ใจและไร้เหตุผลนักเลย

ขอให้ความรักมีแต่ความสุข พรุ่งนี้วิญญานคงต่างได้เริงร่า เพราะว่า..รัฐบาลเขาห้ามใช้ถุง.!!

พระธรรมเทศนา โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง

วันที่ 13 กุมภาพันธ์ 2563