บินออกไปด้วยปีกของเราเองบ้าง อย่าอยู่แต่บนคอนที่เขาบังคับให้เรายืน

*** “บินออกไปด้วยปีกของเราเองบ้าง อย่าอยู่แต่บนคอนที่เขาบังคับให้เรายืน” ***

อิสระภาพของชีวิต คือการได้สานต่อในสิ่งที่ใจเรียกร้องที่จะทำ

เราอาจต้องทำตามใจใครเขามาทั้งชีวิต
หยุดคิดที่จะเดินตาม แล้วคลานออกไปด้วยตัวเราเอง

บางคนและหลายคน ขาดจินตนาการของตัวเอง
เพราะคำพูดของผู้คนว่า ทำไปทำไม ไร้สาระและเสียเวลา

ก็ใจเรามันชอบน่ะ แหกความรู้สึกจากใครๆเขาบ้างก็ได้

ชีวิตนั้น มันโดนวัดคุณค่าด้วยไม้บรรทัดของผู้ใดหนอ

โลกเขาเอาโจทย์ข้อไหนมาเป็นหน่วยวัดว่าสิ่งที่เราอยากกระโจนลงไปละเลงให้หนำใจนั้นมันผิด

มันผิดแค่ทำไม่ถูกใจมึงน่ะซิไม่ว่า มึงเลยบอกว่า กุผิด

ชีวิตเดินย่ำออกนอกแนวบ้างก็ได้ไอ้เพื่อนเอ๋ย

คนมาเป็นเมีย ต้องทนอยู่กับศาสตร์เดิมๆที่เขาเรียกว่าเมีย

อิสระแต่ตั้งเดิมที่เกิดมาก่อนเป็นเมีย แม่งเอ้ย..มันหายไปไหน

ชีวิตต้องดักดานกับความรู้สึกที่เขาว่า ต้องงี้ๆๆๆ ถึงจะเป็นเมียที่ดี

เมียที่ดี ที่สูญเสียความเป็นอิสระไร้ตัวตน ดุจหุ่นยนต์ที่ถูกวางโปรแกรม เป็นเมียต้องทำหน้าที่เมีย

ไอ้เหี้ย..เกิดมาเป็นเมียเพื่ออะไร รึเพื่อสนองใจของมนุษย์อีกตัวที่เรียกว่าผัว

อะไรเป็นตัวบังคับให้เราต้องทำหน้าที่เมีย หน้าที่แม่ หน้าที่ๆๆๆๆๆ

อิสระที่เคยมี มันหายไปไหน ทำไมต้องจำนนต่อหน้าที่ ที่ใครไม่รู้ เอาไม้บรรทัดมาวัดให้ ว่าต้องเป๊ะๆๆๆตามตัวเลขนี้

โลกไงเพื่อน..!! เพื่อนต้องไหลไปตามกระแสโลก กระแสตัณหาตัวเอง
ที่ต้องหมุนและไหลไปตามกระแสของมัน

ลองมีชีวิตที่หัดฝืนโลกซะบ้างจะเป็นไร

แคร์สายตาใครเขามาก มันเป็นโซ่ตรวนไม่ให้เราออกไปสู่การบิน ทั้งๆที่ปีกมันก็มี

ชีวิติอยู่มีลมหายใจไม่กี่สิบปี ทำไมไม่มีโอกาศหายใจอย่างอิสระเสรีตามใจที่ได้เกิดมา

นั่นก็ผิด นี่ก็ผิด ทำไมถึงไม่ได้เรื่อง ไม่ได้ราวอย่างใครๆ

เกิดมากุต้องผิดเพราะมึงว่า หรือกุผิดเพราะกุเป็น ใครตัดสินชีวิตที่เกิดมา

อิสระซิเพื่อน อยู่ทำไมใต้มาตฐานใคร ที่ใครๆก็ไม่รู้มายัดเยียดให้

โน่นไก่ มันคุ้ยเขี่ยของมันไป เราไม่ชอบใจที่มันคุ้ยเขี่ย หรือมันไม่ชอบใจที่ต้องคุ้ยเขี่ย

มันก็คุ้ยเขี่ยของมันไป ด้วยความสบายใจ
มีแต่เรานี่แหละไม่พอใจ
เอาไม้บรรทัดไปวัดการกระทำของมัน

ลองทวนใจออกจากสิ่งไรๆ ที่โดนยัดลงไปในชีวิตทั้งชีวิตบ้าง

เราจะได้เห็นต่างมุม ที่ใครเขาเป็นๆ

ชีวิตที่มีคุณค่า ก็คือชีวิตที่เราสานมันขึ้นมาเอง

อะไรควรอะไรไม่ควร มันมีปัญญารู้เห็นอยู่แหละไม่ต้องกลัว

แค่หัดออกมาจากสิ่งที่แช่ๆมาทั้งชีวิต ที่มองไม่เห็นความแย่ๆที่ชีวิตโดนแช่

ลองกางปีกแล้วบินออกไปอย่างใจปรารถนา อาจดีกว่า ที่จะยืนคอนไปจนเจ้าแก่ตายห่าไป

ปรับเปลี่ยนชีวิตบางมุมของตนเองบ้าง เผื่อมีที่กว้างให้ได้บินและวิ่งเล่น

โลกมันกว้างใหญ่ไพศาลนัก อย่ามัวกักอยู่แต่ในรูมืดๆที่เขาขุดไว้ให้

เกิดมาไม่นานก็ต้องสลายตายไป ก่อนตายเธอควรหัดบินได้ ด้วยปีกที่ให้ความอิสระของตนเอง.

พระธรรมเทศนาวันที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2561

โดยพระอาจารย์ ธรรมกะ บุญญพลัง