เขียนเล่าถึงที่นี่หนุกๆ ชีวิตบนโลกใบนี้ ไม่ว่าคนสัตว์ ต่างมีวิถีดำเนินไปตามครรลองแห่งตน
จะว่าสวยงาม ก็สวยงาม จะว่าโหดร้ายก็โหดร้าย
แต่ความสวยงามและโหดร้าย ที่เราเห็น มันเกิดจากใจเรายัดเยียดลงไป ทั้งนั้น
หากเรามองอย่างผู้เห็นธรรม เราจะเข้าใจว่า ใดๆ ในโลกนี้ มันก็เป็นของมัน เช่นนั้นเอง
แมลงมุมตัวหนึ่ง มันนิ่งอยู่อย่างสงบ
ความนิ่งความสงบ มันดูแล้วไม่เป็นพิษเป็นภัยอะไรกับใคร
แต่โน่น ตั๊กแตน กระโดดมาจากไหนไม่รู้ ติดหนับเข้ากับ กับดักที่โยงใย
เจ้าตั๊กแตน มันดิ้นพล่าน เพื่อให้หลุดจากสายใยแห่งกับดัก
เจ้าแมลงมุม ที่สงบนิ่ง มันกระโจนพรวดเดียว ถึงเจ้าตั๊กแตน ซะแล้ว
เจ้าแมลงมุม มันเอาขาเกี่ยวใยออกมาจากก้น พันๆๆๆๆๆๆ พันจนเจ้าตั๊กแตน เป็นแท่งกระดุก กระดิกไม่ได้
แล้วมันก็กลับมานิ่งสงบ ในที่ที่มันอยู่
เราจะไปตัดสินว่า ความนิ่งความสงบ มันไม่เป็นพิษภัยอะไรกับใคร ก็ไม่ได้
โจรร้าย มันก็แสดงได้ เราทั้งหลาย อย่าพึงไว้ใจ
โจรร้ายนี้ ที่ร้ายไปกว่าโจรไหนๆ คือจอมโจรแห่งกิเลสใจ ของตัวเจ้าของ
เราอย่าพึงใว้ใจมันเชียว ว่าเจ้าของ มันสงบ มันนิ่ง มันวาง มันอุเบกขาแล้ว
ตราบใดที่ยังมีสังขาร ผัสสะเมื่อไหร่ ความสงบแห่งใจ มันก็เหมือนแมลงมุม
ผัสสะตรงไหน มันไหลซ่านไปตรงนั้น ขอให้ถึงทิฏฐิเหอะ
จอมโจรร้าย ที่ซ่อนนอนเนื่องอยู่ภายใน
มันจะกระโจนออกไป จนเจ้าของ ระวังตัวไม่ทัน
อาวุธที่พอป้องกันโจรร้ายได้ ไม่โดนเป็นเหยื่อดั่งเจ้าตั๊กแตน
อาวุธนั้น ก็คือ สติ ตรึกตรองให้ดี ก่อนที่จะตัดสินใจอะไรลงไป
ผู้มีสติ จะทำให้เกิดความสำรวม
ผู้ที่มีความสำรวมย่อมเป็นผู้ระวังอินทรีย์
ผู้ที่ระวังอินทรีย์ คือผู้ที่มีศีล
อินทรีย์นี้ คือ ตา หู ลิ้น จมูก กาย ใจ สำรวมไว้ ด้วยการหมั่นฝึกเฝ้าระวัง
ระวังให้มันเคยชิน เมื่อมันเคยชินจนเป็นนิสัย
ใจดวงนั้น ได้ชื่อว่า เป็นผู้มีศีล
ศีลนี้ เป็นอริยะศีล เป็นศีลที่ไม่ตกเป็นเหยื่อแห่งแมลงมุม ที่มันซ่อนสงบในใจเราอีกต่อไป
ใจดวงนี้ คลายความดุร้ายลงไป และไม่ตกลงไปดั่งเจ้าตั๊กแตน ที่โดนแมลงมุมกิน
เที่ยงนี้ ขอให้กินข้าวอย่างมีความสุข จ้า หวัดดี ทุกคนที่ทักทายมา
พระธรรมเทศนาจากบทธรรม เรื่อง ชีวิตบนโลกกว้าง…. ณ วันที่ 1 พฤษภาคม 2557 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
