สงสัยแต่เรื่องไกลตัว

*** “สงสัยแต่เรื่องไกลตัว” ***

>> คำถาม : มันมีปัญหาของกลุ่มคนสงสัยที่ว่ายุคไดโนเสาร์ ยังไม่มีมนุษย์นะครับ ศาสนาและความเชื่อก็ยังไม่มี เพราะมีแต่ไดโนเสาร์

ฉะนั้น ความสงสัยของคนจึงพุ่งเป้าไปที่ ผลของกรรมว่า ที่คนไปเกิดเป็นไดโนเสาร์ ได้อย่างไร คนไปทำเหตุอะไรไว้ถึงไปเกิดเป็นไดโนเสาร์

ความเชื่อที่ว่า คนตายแล้วเกิดไปเป็นสัตว์ จึงคิดว่า ไม่น่ามาจากเหตุแห่งกรรมที่คนกระทำ อย่างเดียว น่าจะมาจากเหตุปัจจัยอื่น มันไร้ผู้อธิบายในจุดนี้ครับ

ว่าการกระทำของคนมันเกี่ยวกับการไปเกิดในกำเนิดสัตว์ได้อย่างไร เพราะไดโนเสาร์มันก็คือสัตว์ที่เกิดก่อนมนุษย์หลายล้านปี กราบท่านอาจารย์มาด้วยความเคารพครับ

<< พระอาจารย์ : คงไม่เข้าใจคำว่า วัฏฏะมั้ง ท่านมหา สัตว์ย่อมเคลื่อนไปตามผลแห่งวิบาก ยังไงก็เป็นสัตว์

ไดโนเสาร์ ไม่จำเป็นต้องมาจากมนุษย์ก็ได้ มันอาจมาจากเชื้ออมีบาก็ได้

ที่วิญญานมันสิ้นรูปแล้ววิบากพาให้ไปเกิดเป็นไดโนเสาร์

กรรมมันปรุงแต่งแตกแยกออกไปได้เรื่อย แม้ไม่มีมนุษย์ และที่สำคัญ รู้ได้ไงว่าไม่มีมนุษย์

ในยุคนั้น มนุษย์ที่เลิศล้ำทางศิวิไลย์ก็อาจมี เราแค่พบซากไนโดเสาร์

นี่ถ้าหากว่า เปรียบกับยุคนี้ ความศิวิไลย์มันก็มี ขณะเดียวกัน คนป่าเถื่อนยังล่าสัตว์ด้วยอาวุธไม้ล้าหลัง อย่างพวกปาปัวนิวกินีก็ยังมี

และหากเกิดสงครามล้างเผ่าพันธุ์ในเมือง ต่างสูญสลายหมด แต่พวกคนป่า เขาไม่ได้รับผลกระทบมากนัก

พวกนี้ยังหลงเหลือเศษอารยธรรม หากกาลผ่านไปเป็นล้านปี เกิดค้นพบกระดูกหมู่ชนพวกนี้ ไม่กลายเป็นว่า

มนุษย์ยุคนี้ ป่าเถื่อนและล้าหลังไปหรอกรึ ที่อาวุธ และเครื่องใช้ ล้าหลังสิ้นดี

ฉะนั้น มันเป็นแค่การรู้สึกนึกคิด ของเด็กน้อยถามน่ะ

เด็กน้อยถามบนดวงจันทร์ มีกระต่ายสีอะไร พันธุ์ไหน

ตอบยังไงก็ผิดสำหรับเด็กน้อย…

เพราะเด็กน้อยมันยึดและยัดเยียดไปแล้วว่า… บนดวงจันทร์น่ะ เป็นกระต่ายไปแล้ว พอเข้าใจไหม

>> ลูกศิษย์ : พระอาจารย์ครับ แนะเรื่องความรักความผูกพันธ์หน่อยครับ ตัดฉับๆ ยังไงดี.

<< พระอาจารย์ : อยู่เกาะอยากซิ เหนื่อยดี วุธ

>> ลูกศิษย์ : สาธุครับ พระอาจารย์ ทุกวันนี้ผมก็ติดเกาะอยาก อยู่ครับ ก็พยายามตัด แต่ตัดแรงไป คนรอบข้างเลยเป็นทุกข์ ทุกข์เพราะกลัวว่าผมจะไปจริง ๆ

<< พระอาจารย์ : ฟังธรรมหนุกๆ ไปเรื่อยๆ ไม่ต้องมาลำบากอย่างผมหรอก วุธ ทำหน้าที่ของเราไป หากเราเข้าใจธรรมที่แสดงอย่างง่ายๆ และกันเอง

ที่สุด บรรลุธรรมได้เหมือนกัน ถ้าอินทรีย์และพละเราสุกงอมแล้ว แต่หากยังไม่สุกงอมดีพอ ฝึกให้ตายแค่ไหนมันก็ไม่บรรลุ

ตายเปล่าๆ ไปอีกหนึ่งชาติ การที่จะเข้าใจธรรม มันไม่ใช่การสะสม แต่เป็นการที่เราต้องค่อยๆ เหลาออก เหลาทิ้งไปเรื่อยๆ

ธรรมทั้งหลาย มันอยู่กับเราอยู่แล้ว แต่มันโดนพอกให้หนาด้วย อวิชชา ที่คิดว่ารู้ เราแค่ค่อยๆ เหลามันออก เหมือนขัดสนิม การขัดสนิมแห่งอวิชชา

คือเริ่มต้นการยอมรับ อะไรทั้งหลายให้ได้ก่อน โดยการฝึกสติระลึกรู้ไว้กับใจ.. การบวชนี้ ไม่ใช่ง่าย ที่จะอยู่อย่างผู้ที่บวชจริงๆ

การบวช คือ การมาตาย ฝึกตายทั้งๆ ที่ยังเป็นๆ เพื่อให้มันตายก่อนที่จะตาย แต่นี่…แค่เพื่อนด่าแม่หน่อย มันอยาก กระทืบเพื่อนซะแล้ว

การบวชมันก็ยิ่งมีปัญหากับจิตอีก เจ้าริวกำลังเผชิญอยู่ ที่ใช้ชื่อ ผู้ฉลาดทางธรรมน่ะ..

ตอนไม่ได้มาอยู่ในเพศบรรพชิต จินตนาการดีๆ อะไรมันก็มีเยอะ

แต่หากเข้ามาแล้ว กำลังใจไม่พอ มันจะเสียเวลาและทำร้ายจิตใจครอบครัวที่เราสร้างขึ้นมาแล้วด้วย เราทำใจได้หรือ..

แต่หากมันมั่นใจว่าเราตายจากครอบครัวได้

โดยไม่ใส่ใจในอาการที่พวกเขาเป็น ด้วยปัญญาแห่งความเข้าใจว่า

การจากเป็นธรรมดา ความไม่ได้ดั่งใจเป็นธรรมดา และเข้าใจถึงความเจ็บปวดแห่งการพรากทั้งๆ ที่ยังไม่ตาย

ใจเช่นนี้ เมื่อมาบวช และได้ครูดีๆ ชี้ อัตภาพนี้มีแววได้ นิพพาน..

พระธรรมเทศนาโดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง

วันที่ 14 กันยายน 2561

ณ พุทธอุทยานบุญญพลัง จ.กาญจนบุรี