ไม่มีคำว่าพ่ายแก่ใจที่ไม่ยอมแพ้

****** ไม่มีคำว่าพ่ายแก่ใจที่ไม่ยอมแพ้ ******

ขอสาธุคุณให้มีแต่ความสุขความเจริญ

มนุษย์เรา…ย่อมมีเป้าหมายในการกระทำสิ่งใดๆอยู่เสมอ

เป้าหมายนั้น ที่เพียบพร้อมด้วยสติ สัมปชัญญะ ย่อมบรรลุผลเท่าที่กำลังแห่งตนมี

การต่อสู้ อาศัยเหตุปัจจัยแห่งใจที่เข้มแข็ง

เหตุปัจจัยที่เข้มแข็ง นั่นก็คือ กำลังใจ

ความพ่ายแพ้เพราะเหตุปัจจัย ของผู้ที่มีกำลังใจ มันเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ แม้ใครจะประนามว่าพ่ายแพ้

สู้ด้วยใจที่เต็มกำลัง ด้วยหัวใจที่ไม่ยอมแพ้

แม้ใครเขาจะเห็นว่าเราพ่ายแพ้

ความพ่ายแพ้เช่นนี้ เป็นชัยชนะ ที่ชนะสงคราม ที่ชนะได้ยากยิ่ง

เหล่านักรบ…ล้มตายไม่ใช่เกิดจากความตายที่ใจมันแพ้

ความตายที่กลืนใจที่พ่ายแพ้ แม้ไม่ตาย มันก็พ่ายแพ้

เหล่านักรบแท้…แม้ยื่นคอให้ศัตรูฟัน มันก็ยืนยันได้ว่าไม่แพ้

เหล่านักรบที่ขี้แย…มันแพ้ตั้งแต่เห็นชายธงรบของศัตรู มันโบกสะบัดแล้วนู่น..!!

การล้มลงไปสู่พื้น นี่…เป็นธรรมดา

ใครจะมากล่าวหาว่า การล้มลงเป็นการแพ้ นี่เรื่องของใคร

กายล้ม ใจมันไม่ได้ล้มไปกับกาย

ความแพ้พ่ายไม่เกิดเป็นรอยด่างกับใจดวงนี้ แม้กายล้ม

เราเริ่มมาจากล้ม ใช่ว่าเริ่มมาจากยืน

กว่าจะยืน เราล้มไปกี่ครั้งจำได้ไหม

ล้มแต่ละครั้ง มันเป็นหนึ่งในกำลังใจที่จะตั้งยืน

กว่าจะยืน มันล้มแล้วล้มอีก ล้มกี่ครั้งก็ต้องยืนด้วยหัวใจที่ไร้แพ้

ยืนอย่างผู้ชนะ มันก็เกิดจากการล้มอย่างผู้ไม่ยอมแพ้

คนที่ใจพ่ายแพ้…

ย่อมไร้ที่ยืนแม้จะหยั่งตีนลงไปบนพื้น ที่มีแค่ละอองดิน

ชัยชนะนั้น หล่อหลอมมาจากการพ่ายแพ้ที่หัวใจไม่ยอมแพ้

ผู้ชนะที่ไร้บาดแผล ย่อมยืนยงได้ไม่นานก็ร่วงหาย

บาดแผลของการพ่ายแพ้ ที่มันแพ้เพราะเหตุปัจจัย

มันเป็นกำลังแห่งตำนานของผู้ไร้พ่าย ที่ใจมันไม่เคยยอมแพ้

ลุกขึ้นเถิด เมื่อเราล้ม

เราล้มมาก่อนที่จะมีวันนี้ วันที่เราล้ม

ที่ยืนมาได้นี่ มันย่อมผ่านการล้ม

ล้มมากครั้งเรายังยืนได้

ล้มอีกครั้ง ทำไม…เราจะไม่กล้าลุกขึ้นยืน

เราล้มมาก่อนยืนจำได้ไหม

ล้มครั้งใหม่จะเป็นไรไป ขอใจอย่าล้ม

ครั้งเป็นเด็กน้อย กว่าจะยืน เราล้มแล้วล้มอีกนั่นพ่ายหรือ

ใจที่ไม่พ่าย ล้มแค่ไหนก็ลุกขึ้นยืนใหม่ได้ ล้มลุกไปจนกว่าจะยืน

ชีวิตย่อมเป็นเช่นนี้

กว่าจะมีวันที่ยืนขึ้นมาได้

มันย่อมฝ่าการล้มคว่ำ ฝืนกำลังมามากมาย

ล้มครั้งสุดท้าย ขอให้มาสถิตย์ในใจนี้ เพื่อทรนง…

ขอเป็นกำลังใจให้แก่นักรบผู้มีใจไร้พ่าย…

วันที่ 28 ตุลาคม 2558