ใบไม้แห่งความพลัดพราก ท่อนที่ 5

ใบไม้แห่งความพลัดพราก ท่อนที่ 5

1143
0
แบ่งปัน

OLYMPUS DIGITAL CAMERA<< พระอาจารย์ : หวัดดียามค่ำ วันนี้ อาบแดดทั้งวัน หนุกดี เป็นไง วันนี้ถักมวยผมกัน เสียวผุดๆ วันนี้ ข้าเลื่อน มวยผมไปด้านหน้า และยกให้สูงขึ้น

นี่.มหัศจรรย์ของปัญญา นี่..ทุ่มครึ่งแล้ว จะโม้ธรรมให้ฟัง ธรรม ใบไม้แห่งความพลัดพราก เมื่อผีท่านอั๋นได้ฟังจบลง ผีก็นั่งร้องไห้ โฮๆๆๆ

ก้มหน้า สะอึกสะอื้น ที่ดวงชะตาของตัวเอง มันสั้นนัก ในการครองรูป เธอก้มหน้าสะอึกสะอื้นอยู่นาน จนดินที่เธอนั่ง เปียกแฉะ

นี่..เวลาผีร้องไห้ ผีก็ร้องซะ น้ำหูน้ำตาท้วมทะลัก ข้าบอกกับผีท่านอั๋นว่า อั๋น…รูปเรานั้น มันดับสูญสิ้นไปแล้ว มันไม่เหลืออะไร ไว้เป็นเครื่องยึดได้เลย

รูปที่แสนหวง ใครด่าแม่มันไม่ได้ ที่สุด…มันก็โดนทำลายกลับกลายเป็นธาตุเดิมหมด รูปที่เราหวง มันหายไปแล้ว

แต่ที่เรายอมรับไม่ได้ และไม่มีใครรู้เท่าท่านอั๋นก็คือ ความทรงจำ อันเป็นตัวอั๋น ยังมีอยู่ ความทรงจำนี้ มันแสนเจ็บปวดใช่ไหม

เจ้าแก้ว ที่อั๋นครองร่างอยู่ มันให้ความสุขอะไรต่ออั๋นได้เล่า ในเมื่อตอนนี้ อั๋นเอง ก็เป็นเจ้าของร่างที่อั๋นเคย จูบกอด เคยเป็นคนละร่าง

ตอนนี้ อั๋นนึกอยากกอดจูบ ด้วยตัณหา ที่เคยหลงกับร่างที่อั๋นครองอยู่รึเปล่า วันหนึ่ง เจ้าแก้ว ก็ไม่มีร่างอย่างอั๋น ร่างนี้ ที่อั๋นเคยหลงใหล มันคืออะไร

ลองถอยออกมาดูดีๆ ซิ ทำไม เราจึงหลงใหลมันหนักหนา หากร่างที่เคยเป็นอั๋น คือตัวอั๋น แล้วอั๋นที่เป็นอั๋น ครองร่างเจ้าแก้วนี้..เป็นใคร ทำไม ถึงมีสองอั๋น

พอดีมีปัญหา รบกวนการเทศน์ จึงหยุดหายไป……!!!

>> ลูกศิษย์ : พอจ. หายไป…สาธุ

>> ลูกศิษย์ : นั่นสิรออยู่นานค่ะ

<< พระอาจารย์ : มันมีข้อความและเสียงรบกวน ธรรมมันไม่ไหล มันลืมหมด ยิ่งเราคุยกันสดๆ หากเราทนรอการจิ้มไม่ได้ เราก็ปิดเครื่องซะ

ค่อยมาอ่าน ตอนเทศน์เสร็จ เพราะนี่ เป็นการแสดงสดทางไลน์ หากเราไม่เคารพธรรมสด เราก็ค่อยหาธรรมแห้งอ่าน

แต่หาก เรารอฟังไป ดูอย่างอื่นไป และดันไปเม้นท์หรือไปกดชอบใจ มันมาขึ้นที่หน้าจอ ก็จะทำให้ สะดุดธรรมไปไม่เป็นทันที

เพราะจิตดวงนี้ แสดงธรรมโดยไม่ได้จดจำมา มันไหลออกมาจากใจ การฟังธรรมสดๆ เคยบอกหลายครั้งแล้วว่า เป็นอานิสงส์สูง แต่พวกเราไม่ค่อยเชื่อ

มักเอาความสะดวกตนเป็นเหตุ ผียังเคยตำหนิเลย ว่าพวกเราหลายคน เป็นคนไม่เคารพธรรม น่าเสียดาย ที่มีเครื่องมือฟังธรรม

แต่ไม่ใช้เครื่องมือให้เป็นประโยชน์ ขณะที่ยังมีชีวิต และมีโอกาศ แถมยังมาทำลายโอกาศของผี ไปซะอีก ข้าก็เลยสบาย ไม่ต้องมานั่งเหนื่อย แสดงธรรม

เจ็บตาและเจ็บแขน มาทั้งวัน ที่มาแสดงธรรม เพราะมีหลายเหตุปัจจัยมาเกื้อหนุน ไม่งั้น..นอนพักไปแล้ว นี่..วันๆ หนึ่ง พักแค่เล็กน้อย

หากไม่มานั่งจิ้มๆ แสดงธรรม เข้ากรรมฐาน ดูหนังในภวังค์มันกว่า คืนนี้ ก็ขอโอกาศ สวัสดีซะเลย..

พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 21 กุมภาพันธ์ 2557 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง