ขุมที่ 4 นี้ เป็นนรกขุมที่รองรับพวกทำบา
เป็นพวกที่กระทำอยู่เนืองๆ จนเป็นนิสัย แก้ยาก และตัวตนจัด ดื้อจัด เอาความรู้สึกความคิดตัวเอง
ทำจนเป็นความเคยชิน พอกายแตกปั๊บ วิญญาณพุ่งโด่งข้ามยมโลก 320 ขุม ผ่านขุมบริวาร อีก 128 ขุม เรียกว่า ไม่มีใครไปกวักมือเรียกกันเ
ตามแต่ละความชอบใจที่เคยชิน
เป็นนรกที่เต็มไปด้วยเสียงร
แต่ขุมนี้เวทนาแรงกล้ากว่า เพราะมันต้องโดนเผาอยู่ตลอด
ที่เปิดกลีบบัวรอรับอ้าอยู่
พอยิ่งดิ้น ลำตัวก็ยิ่งราบไปกับพื้นดอก
แต่มือที่จมไปไปแค่ข้อ และเท้าที่จมไปแค่ข้อเท้า มันยกไม่หลุดออกมา คราวนี้ คางก็ติด มือก็ติด เท้าก็ติด และมันจะติดอยู่ท่าไหนท่านั
คือ 4,000 ปีนรก เมื่อสัตว์นรกดิ้นไปดิ้นมาเ
เปลวไฟนรกอันร้อนแรงก็ปรากฏ
แต่หนีไปไหนก็ไม่ได้ มือและขามันโดนตรึงอยู่ ไฟนรกจะแลบเข้าไปในหูซ้ายทะ
สัตว์นรกร้อนรนบิดตัวส่ายไป
เสียงร้อนกรี๊ดดดด โหยหวลกรีดร้อง ดังลั่นระงมทั่วขุมนรก เหล่าสัตว์หน้าตาประหลาด บินไปมา ลงโฉบกระชาก รุมกัดฉีกกินเนื้อ ที่ปริแตกเพราะความร้อน
โดนเผาจนเนื้อปริแตก จนบิดตัวดิ้นรนอย่างทุรนทุร
เนื้อที่โดนดึงกระชากโดนกิน
สัตว์นรกต้องทนทรมานอยู่อย่
ใช้วิธี โกหกมดเท็จให้คนอื่นต้องชิบ
ใส่ความทำให้ผู้คนเกลียดชัง
ขุมนี้ ลงกันเยอะ โปรดจำไว้ด้วยเด้อ ชื่อขุมว่า นรก ดอกบัวไฟ พวกนักการเมือง พวกประท้วง พวกแบ่งแยกฝ่าย พวกแฮกันไปตามลูกพี่ โดยไม่รู้อะไรถูกผิด
ร่วมกันกับอีกฝ่าย ใส่ร้ายอีกฝ่าย นรกขุมนี้ จองตัวหมด สรุปแล้ว หากโกหกเป็นนิสัย โกหกจนเคยชิน และคำโกหกนั้นทำให้ผู้อื่นเ
ท่านได้ไปพักผ่อนหย่อนใจ ในมหาขุมนรกแห่งดอกบัวไฟแห่
คืนนี้จบแค่นี้ สำหรับมหานรก ขุมที่ 4 ใครไปมั่งยกมือขึ้น….. นี่ไม่มีใครคิดไปเลยรึ ขุมนี้ เห่ยยยยๆๆๆๆ ขุมนี้ เพื่อนเยอะ เด้อ
เป็นขุมที่มาร่วมชุมชุมกันม
<< ลูกศิษย์ : เลิกแล้ว อะ ใครที่ ไม่รู้ เขาคงไม่เชื่อ เนอะ ว่ามันมีจริงๆๆ
>> พระอาจารย์ : มีจริงจริ๊ง ข้ายืนยันให้ คึคึ คงคิดว่าข้าคุยเล่นมั้ง แต่นรก คึคึ ไม่มีใครกลัว ที่ไม่กลัวเพราะมันคิดว่า ตัวเองไม่ตาย คึคึ
มันเลยใช้ชีวิตอยู่อย่างประ
<< ลูกศิษย์ : จริงๆ อยากนิมนต์เทศน์ เรื่องทำแท้ง ด้วย แหละคะ
>> พระอาจารย์ : เรื่องทำแท้ง ใครทำแท้ง ลงขุมแรกเลยจ้า คึคึ แต่ทำไปแล้วและมามีสติระลึก
แม้ต้องรับวิบาก แต่อาจไม่ต้องไปนรก มันมีวิธีอีก สำคัญอยู่ที่ใจเราตัวเดียว เรื่องนรกนี้ คนมันห่างเหินไปมาก ทั้งๆ ที่ทุกชาติ เขาก็มีเรื่องนรกกันทั้งนั้
คนมันประมาทกันเอง พระพุทธองค์เจ้าก็ทรงแสดง และทรงกล่าวถึงบ่อย เพียงแต่เราไม่กลัว เกรงชั่วละอายบาป กันเท่านั้น
เราเพลินกับความสุข จนลืมระลึกถึงว่า วันหนึ่งเราต้องจากโลกนี้ไป
มันจะรู้สึกเลย ว่า…เวลาที่ผ่านมาและจะมี
ทุกวันนี้ ที่เราโดนบีบคั้น มันก็นรกพอทนกันอยู่แล้ว เพียงแต่สีทนได้.. ตอนตายไปแล้ว สีเอ๋ย…มันแสนจะทนเชียวละ
พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 21 ธันวาคม 2556 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง