รู้จักสรรพสิ่งตามความเป็นจริง เป็นผู้อยู่กับปัจจุบัน

ขอสาธุธรรมให้มีแต่ความร่ำรวยและเจริญยิ่งๆ ขึ้นไป

วันนี้ข้านั่งอยู่ที่ อ.ท่าเรื่อ จ. พระนครศรีอยุธยา มาเพราะเขาเชิญมา นี่มานั่งอยู่นอกชาย ทำสมาธิอยู่พักใหญ่
แหมลืมไปว่าจะต้องส่งบทธรรม กำลังเพลินทีเดียว

ธรรมะนั้น ว่ากันตรงปัจจุบัน

เอาความเป็นจริงกันตรงปัจจุบัน

หากใจดวงไหนที่เข้าใจในปัจจุบัน มันก็จะไม่ทุกข์กับเรื่องราวในอดีตและอนาคต

คนเรามักจะยึดอดีตและอนาคตมาเป็นทุกข์

เราพยายามอยู่กับสติที่เป็นเรื่องราวของปัจจุบันดูบ้าง

เราจะเห็นชัดว่า ทุกข์ทั้งหลายที่เรากำลังอึดอัดใจ มันมีเหตุมาจากเรื่องราวของ อดีตและอนาคตทั้งสิ้น

วางมันลงและทำปัจจุบันให้ดีที่สุดดีไหม

บางอย่างเกิดไปแล้ว จบไปแล้ว เป็นแต่ใจดวงนี้ มันไม่ยอมจบไปตามความเป็นจริง

เราจะทุกข์หรือไม่ทุกข์ จบหรือไม่จบ มันก็จบและผ่านไปแล้ว

วางมันลงได้ไหมไอ้น้อง

กรรมทั้งหลายแน่นอนเราต้องเป็นผู้เผชิญ แต่เราเป็นผู้เลือกได้ที่จะดับหรือจะก่อต่อ

หากเลือกที่จะดับ ก็จงวางมันลง ทั้งๆ ที่ความจริงจะวางหรือไม่วางมันก็จบลงไปแล้ว

เป็นแต่เราเลือกที่จะไม่จบ เรามันเลือกที่จะไม่วาง

เมื่อเราเลือกทางเช่นนี้ เป็นธรรมดาอยู่ที่เรา คงต้องเผชิญความเร่าร้อนแห่งไฟ ที่เราก่อขึ้นมาเป็นกองใหญ่
ความเร่าร้อนแห่งไฟ มันย่อมเผาใจให้ทุรนทุรายไม่มีวันจบ

ที่ไม่จบเป็นเพราะเราเพาะเชื้อใส่เชื้อให้ไฟมันลุกโชนจนดับไม่ลง

ความทุกข์ที่ยังมาไม่ถึงก็เช่นกัน มันยังมาไม่ถึงเราเลยอย่าไปร้อนใจนัก

แก้และเตรียมรับมือกะมัน ดีกว่ามานั่งเป็นทุกข์

ทุกข์แค่ไหนมันก็ยังมาไม่ถึง ไม่รู้จะไปทุกข์ใจล่วงหน้ามันทำไม

ความทุกข์ใจทั้งหลาย ไปแก้เอาในอนาคตนู่น วันนี้ขณะนี้ อยู่กับปัจจุบันที่มีความสุขจะดีกว่า

หลายเรื่องมันจบไปแล้ว หากมันยังเป็นไฟเผาทรวง เราก็วางมันไป

หลายเรื่องมันยังมาไม่ถึง หากมันมาเป็นไฟมาเผาทรวง เราก็อย่าเพิ่งไปใส่ใจ

เราทำอะไรให้อยู่กับผลแห่งปัจจุบัน

การก่อและดับสรรพสิ่งทั้งหลาย มันอยู่ที่ปัจจุบัน

เพียงแต่เราทั้งหลายรู้ไหม ปัจจุบัน มันแอบเราอยู่ตรงไหน

กวางที่นี่ ชื่อเจ้าฐิน มันได้ตายลง มันตายเพราะอาหารไม่ค่อยย่อย ที่ไม่ย่อยเพราะมันกินถุงพลาสติกเข้าไป

ที่มันกินเข้าไป เพราะคนทั้งหลายใจดีไปยืนล้วงผลไม้ในถุงให้มันกิน

คนมันล้วงช้า มันเลยคว้าไปแดกทั้งถุง ที่สุดมันก็ตาย

เจ้าฐินมันเป็นกวางม้าของไทย พ่อแม่มันใหญ่ คือเจ้าเต้กะเจ้าแดง

แต่ตัวเจ้าฐินมันตัวเล็ก มันเป็นกวางเกร็นๆ ผอมๆ มันตายไปด้วยความซูบผอม ที่เหตุเกิดจากความหวังดีของคน

** หลายคนบอกให้นำเอาไปฝัง เพราะสงสารมัน

— แต่ข้าบอกให้เจ้าพรแบกไปให้พวกคนงานแร่เนื้อกิน

** หลายคนบอกว่าสงสารมัน อย่าเอาไปกินเลย มันเป็นกวางที่น่ารัก

— ข้าบอกว่า นั่นไม่ใช่ไอ้ฐินที่แสนน่ารักตัวนั้นแล้ว ไอ้ฐินตัวนั้นมันจากไปแล้ว

นั่นมันเป็นซากที่จะเหม็นเน่าโคตรๆ ต่อจากนี้ไป แม้ใครๆ ต่างก็จะรังเกียจกลิ่นกายและสะอิดสะเอียนมัน

ซากนั้น มันยังประโยชน์ให้แก่สัตว์อื่น เราให้เขาไปกิน เขากินซาก ไม่ได้กินเจ้าฐิน

เจ้าฐินที่น่ารักมันจากเราไปแล้ว มีแต่ใจเราที่ไม่ยอมจาก จากเจ้าฐินกวางน้อยที่น่ารักตัวนั้น

เสียใจมันก็จากไปแล้ว ไม่เสียใจมันก็จากไปแล้ว

มันจากไปนี่เป็นธรรมดา เนื้อหนังมังสายังพอเป็นประโยชน์ให้แก่ผู้ที่ต้องการ

เราซะอีก วันหนึ่งก็ต้องจาก วันใดเราจาก เราได้ให้ประโยชน์อะไรกับสิ่งรอบกายในโลกนี้บ้าง

การจากการพรากนี่ เป็นธรรมดา

คนเราเกิดมาต้องเผชิญการพรากจากกันทุกคน

เราเตรียมพร้อมเตรียมใจที่จะเผชิญกันรึยัง..!!

หากยังเราก็จะเศร้าสร้อยโหยหากับสิ่งที่จากที่พรากด้วยอาการแห่งความหลงเป็นแน่

เจ้าฐินเป็นอดีตไปแล้ว มันจากไปแล้ว เป็นแต่เรา ไม่ยอมจาก จากเจ้าฐินไปเอง

ซากนั้นมันเป็นก้อนอดีตของเจ้าฐิน มันไม่ใช่เจ้าฐินตามที่เรายึดอยู่อีกต่อไป

เราเข้าใจไหม ยอมรับไหม ปัจจุบันมันเป็นแค่ซาก มันไม่ใช่เจ้าฐินที่น่ารักตัวนั้นแล้ว

หากเราเข้าใจตามนี้ นี่.. เป็นผู้ที่ได้ชื่อว่า เป็นผู้รู้จักในการอยู่กับ ..ปัจจุบัน

พระธรรมเทศนา จากบทธรรม เรื่อง ” ตนรู้ธรรม กับธรรมที่ตนรู้ ” ณ วันที่ 19 มีนาคม 2558
โดย พระอาจารย์ธรรมกะ
บุญญพลัง