*** “เกิดมาอย่าอ่อนแอ แพ้ใจตนเอง” ***
เมื่อไหร่ที่เจ้าล้มลงเพราะพิษไข้
พิษไข้จะเข้ามารุม กระทืบเจ้า
เมื่อไหร่ที่เจ้าอ่อนแอ
ความพ่ายแพ้จะมาเป็นสหายเจ้า
เมื่อไหร่ที่เจ้าเพ่งโทษผู้อื่น
มารแห่งความหลงจะมาครอบครองเจ้า
เมื่อไหร่ที่เจ้าเศร้า
ความเดียวดายจะกอดคอเจ้าให้จมลงไปในห้วงทุกข์
เมื่อใหร่ที่เจ้าโอหัง
ตัวตนเจ้าจะทำลายเจ้าให้หมดสิ้นค่า
บางครั้ง…ขี้หมามันก็บ่งบอกสถานะภาพว่า อย่าเหยียบมานะ
บางครั้ง…คนเหี้ยๆก็บ่งบอกสถานะภาพว่า อย่ามาคบกุนะกุมันเหี้ย เหมือนขี้หมามันประกาศตัว
บางครั้ง…สิ่งร้ายๆที่เราไม่ชอบใจ มันก็ช่วยบอกพฤติกรรมของมันให้เราถอยๆออกห่าง
บางครั้ง…กุมันเหี้ยอย่างที่มึงเห็นจริง แต่มึงคงลืมร้อยครั้งที่เคยดีกะมึง ใครกันที่เหี้ย
บางครั้ง…ความดีที่สุดก็คือต้องแสดงพฤติกรรมหลอกลวง เพื่อให้มึงดูว่ากุเป็นคนดีจริงๆนะเออ
บางครั้ง…ก็ต้องหลอกตัวเอง เพื่อให้โลกรู้ว่ากุเองก็ยังมีชีวิตอย่างที่โลกต้องการ
บางครั้ง…ท้อใจกับความดี ลองเหี้ยๆดูบ้างก็ได้เผื่อจะได้ถูกใจพวกดีๆที่อำพรางตัวอย่างเหี้ยๆ
บางครั้ง…ต้องเกาหัว ทั้งที่ปวดตีนด้วยความมึนงงในพฤติกรรมของจอมอำพราง
บางครั้ง…มีอีกหลายครั้งไม่มีที่สิ้นสุดแห่งกาลเวลาของคำว่า บางครั้ง..!!
ผู้มีโอกาสได้ฝึกตน ย่อมยิ่งใหญ่ในใจตน
วันที่ต้องเผชิญ..
อะไรๆก็พอจะผ่านได้พอสบายๆ
ผู้ที่เคยเดินบนหนทางที่ยากลำบาก
ย่อมเดินสบาย เมื่อชีวิตต้องเผชิญกับหนทางที่ยากลำบาก
ผู้ที่เดินแต่หนทางสบาย ต้องเดินอย่างยากลำบาก เมื่อต้องเผชิญกับหนทางที่ยากลำบาก
โซ่ตรวนคล้องชีวิต สำหรับบางคน มันคือสร้อยคอทองคำที่น่าแสนเสน่ห์หา
ลูก ครอบครัวและชีวิต ลองค้นหา มันคือสร้อยคอล้ำค่าหรือโซ่ตรวน
วันที่ตายจาก เราไปคนเดียว
วันที่เกิดมา เรามาคนเดียว
บุญและกุศลที่เราสร้างไว้ตอนมีชีวิตเท่านั้นเพื่อนเอ๋ย มันเป็นเสบียงให้เราได้ออกเดินทางต่อไปได้
ไม่มีสัตว์ตัวไหนคิดได้ ว่าตนต้องตายจากโลกนี้
มีแต่มนุษย์เราเท่านั้น ที่รู้จักความตาย
ก่อนตาย..พึงสร้างบุญกุศลไว้ให้ใจตนเองเท่าที่พอกำลังมี
พระธรรมเทศนาวันที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563
โดยพระอาจารย์ ธรรมกะ บุญญพลัง