เดินในร่องทางแห่งสมาธิวิถีพุทธ

**** “เดินในร่องทางแห่งสมาธิวิถีพุทธ” ****

ขอสาธุคุณให้มีแต่ความสุขความเจริญ

การทำสมาธินั้น เราจะทำได้แค่ไหน ขอให้พอใจแค่นั้นเถิด

มันเป็นเรื่องความเพียรประกอบ

ความเพียรน้อยไป ก็จะขี้เกียจ

ความเพียรมากไป ก็จะฟุ้งซ่าน

ความพอดีๆ ก็คือ ทำแต่พอมีกำลัง

กำลังที่จะเกิดขึ้นได้ในสมาธิก็คือ

ศรัทธาประกอบด้วยปัญญา

แต่ศรัทธามากไป เชื่อมากไป มันก็งมงายน่ะ โง่อีก

ปัญญามากไป สงสัยมากไป มันก็งมงายน่ะ โง่เหมือนกัน

ขอให้มีสติพิจารณาอยู่เนืองๆ

ศึกษาและหาผู้ชี้ที่ถูกต้องเข้าท่า

สมาธิที่จะดำเนินไปในทางมรรคผลแห่งพุทธะก็จะเกิด

เมื่อเกิดแล้ว มันจะยืนยันได้ด้วยใจเราเอง

ว่าที่ถูกและตรงตามความเป็นจริงนั้น เป็นเช่นไร

สมาธินั้น ใครก็ทำได้

โจรก็ทำได้

คนดีก็ทำได้

ต่างลัทธิต่างศาสนาก็ทำได้

แต่เรื่องรูปฌานนี่ เป็นเรื่องของพุทธศาสนาเท่านั้น

เป็นเพียงแต่ว่า

ชาวพุทธ ไม่ค่อยจะเข้าถึงวิถีการดำเนินเรียนรู้การทำสมาธิในแนวพุทธะเท่านั้น

เราไม่เข้าใจเรื่องอารมณ์จิต

เมื่อไม่เข้าใจ

เราก็จะเอาตัวตนเข้าไปเป็นเจ้าของและทึกทักเอาเอง ว่าเราเป็น

ที่สำคัญ..

เราชอบเอาตำราและการจดจำที่ถูกใจ เข้าไปเป็นอาการแห่งสมาธิ

สมาธิวิถีพุทธะนั้นไม่ยากอะไรเลย

เป็นเพียงแต่ว่า

เจ้าของต้องเตรียมพร้อมด้านพละให้ดี

นั่นก็คือ กำลังแห่ง ศรัทธา ปัญญา ความเพียร และการตั้งมันจรดจ่อในสมาธิ

โดยมีสติสัมปชัญญะเข้าไปหล่อเลี้ยง

หากขาดกำลังเหล่านี้

หรือโต่งไปด้านใดด้านหนึ่งของสิ่งเหล่านี้

นิวรณ์อันเป็นเครื่องกั้นความดีก็จะเข้าครอบงำ

สมาธิเกิดไม่ได้ ก็เพราะใจเรามากไปด้วยนิวรณ์

คำถาม >>> เกิดปิติขนลุซู่เย็นวาบขึ้นหัวบ่อยๆ ถ้าสัมผัส ข้อธรรมหรือสถานที่ฯ

ทำสมาธิบางวันก็เป็นบางวันก็ไม่เป็น พอลึกๆก็วูบหัวทิ่มเลยไม่ผ่านตรงนี้สักที่เจ้าค่ะ..วู๊บบหัวทิ่ม..

พระอาจารย์ตอบ <<< สติยังไม่ตั้งมั่นพอแค่นั้นเอง

ฝึกโดยการเอาคำบริกรรมใดบริกรรมหนึ่งขึ้นมา

และจรดจ่ออยู่กับคำบริกรรมนั้นอย่าให้ตก

เมื่อชิน อาการวูบต่างๆจะหายไป

ส่วนอาการขนหัวลุก มันเป็นจุดผ่านเมื่อเกิดผัสสะถึงจุดหนึ่ง

มันเป็นธรรมดาของแต่ละคน ไม่มีอะไร

เป็นอาการแห่งจิตที่เรียกว่าปีติ

คำถาม >>> กราบสาธุธรรมครับพระอาจารย์

ไอ้เสียงวิ้งๆ ดังก้องในหูนี่ผมเคยเป็นอยู่หลายวันเลย

ตอนเเรกเเค่ข้างเดียว ตอนหลังนี่สองหู ดังมากช่วง ตอนใช้ชีวิตปรกติก็มี เเต่เวลานั่งสมาธิสักพัก

เหมือนจิตมันเดินในช่องอุโมงค์กาลเวลาเเบบโดราเอมอนเลย

จากช้าๆค่อยๆเคลื่อนช่องอุโมงค์เร็วจนสุดกลัวทะลุไปอีกมิติหนึ่งกลับมาไม่ได้

เหมือนท่องจักรวาลยังไงอย่างงั้น ฮ่าๆๆ เลยกลัวมันค่อยฯช้าลง ทั้งกลัวทั้งสนุก เเต่เเล้วมันก็หยุด
เสียดายเป็นอยู่สามสี่ครั้ง

เคยถาม พอจ อยู่คืออะไร
พอจ ว่าจิตมันกำลังถอยออกจากฌาน ถ้ามันไม่หยุดก่อนมันจะเป็นยังไง

มีหลายอาการมากเรื่องสมาธินี่

พระอาจารย์ตอบ <<< เสียงวิ้งๆหรือวี๊ดดด.ดดๆๆ เหมือนลมผ่านหูนี้

ที่จริงมันก็เป็นธรรมชาติของมันอย่างนี้แหละ

เป็นเพียงแต่เราทั้งหลาย ไม่ค่อยได้ยินกันเอง

หากเราจะทดสอบเสียงภายในนี้

ก็ให้เอาหัวทิ่มลงไปในโอ่ง เสียงวิ้งๆก็จะปรากฏขึ้น

นั้นเพราะว่า โอ่งมันกั้นเสียงอื่นๆไว้ ไม่ให้อายตนะมันผัสสะ

ในอากาศนั้นมีคลื่นเสียงเยอะ

เหมือนเราทิ้งหินลงน้ำนิ่งๆ

หินจมไปแล้ว แต่คลื่นมันก็ยังปรากฏอยู่

และมันค่อยๆเบาลงเป็นคลื่นละเอียด

น้ำที่เป็นคลื่นหายไป แต่พลังงานคลื่นมันก็ยังคงกระจายอยู่

พลังงานคลื่นนี้แหละ มันเป็นความถี่ ไม่ใช่อากาศ

มันยังดังประสานวิ้งๆอยู่ในโสต

มันเป็นเวทนาตัวหนึ่ง ที่อาศัย โสตวิญญาณเป็นเครื่องปรุงรับรู้

แต่ถ้ามีคลื่นเสียงอื่นที่หยาบกว่าปรากฏ

เจ้าของก็จะไม่ได้ยินคลื่นความถี่นี้

คำถาม >>> กราบสาธุครับท่านพระอาจารย์กระผมขอถามปัญหาในใจของผมสักนิดครับ

คนที่ทำสมาธิที่ไม่ใช่พระสงฆ์สามารถเข้าปฐมฌานได้หรือเปล่าครับ..กราบสาธุครับ

พระอาจารย์ตอบ <<< เข้าได้ครับ

เข้าได้ไปยันถึงฌานสี่โน่นแหละ

ไม่จำกัดว่าต้องเป็นพระหรือนักบวช

จะนับถือศาสนาไหนก็เข้าได้

สำคัญคนชี้รู้หลักการชี้หรือเปล่าเท่านั้น

พระธรรมเทศนา วันที่ 24 มกราคม 2561

โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง