***** สั่งฆ่าโดยเจตนาแม้หวังดีก็เป็นกรรม *****
ชีวิตทุกชีวิตย่อมมีวิบากเป็นเครื่องเสวย ในขณะที่ผู้ป่วย เจ็บปวดกับเวทนาอันแรงกล้า
เวทนานั้นเป็นกระแสผลแห่งวิบากที่เจ้าของกำลังเสวย
ผล ตรงนี้ มันเป็นธรรมชาติแห่งกรรมนิยาม
คำว่ากรรมนิยาม เป็นธรรมชาติอย่างหนึ่งที่อาศัยเหตุปัจจัยเกิด
เหตุนี้มันมีมาก่อน และการปรุงแต่งแห่งเหตุ มันได้แรงได้กำลังมาจากการปรุงแต่งแห่งจิตที่เคยมีมาในสังขาร
แต่เมื่อเราเข้าไปดับไฟที่กำลังเผาเชื้อ ดุ้นถ่านที่เหลือ ย่อมไปเกิดกำเนิดเป็นเชื้อไฟที่ลุกโชนขึ้นมาใหม่ ย่อมเห็นว่า ไฟมันไม่ได้ดับสนิทจริงๆ
และหากได้เหตุปัจจัยส่งเสริม เชื้อนั้นก็จะลุกลามเป็นไฟกองใหญ่ ที่สามารถไหม้ได้ แม้โลกทั้งใบนี้ให้วอดวาย และสลายไปถึงผู้ดับไฟให้เหลือเชื้อ คือ ดุ้นถ่าน
การทุรนทุรายทางกาย มันเป็นอาการแห่งจิตที่เสวยเวทนา
เวทนาตัวนี้ เป็นแค่อากาศที่อาศัยกายในการผัสสะ
เพียงแต่เราไปเป็นเจ้าของอาการ และอาการแห่งโปรแกรมนี้ มันก็มีอยู่อย่างนั้น จึงเป็นเรื่องยากที่โลก จะไปเข้าใจ
โลกเราที่รู้และพิสูจน์ได้ก็มีเพียงธรรมชาติแห่งฟิสิกส์ และธรรมชาติแห่งชีวภาพ
ส่วนธรรมชาติแห่งกรรม ธรรมชาติแห่งจิต ธรรมชาติแห่งธรรม พวกเราอันขึ้นชื่อว่าโลกเข้าไปไม่ถึง จึงเข้าใจว่า พิสูจน์ไม่ได้
ในสมัยโบราณ พระอรหันต์เจ้ามากมายก็เดินเข้าไปตายในป่า ในถ้ำ ทิ้งร่างและจากไปโดยไม่แยแส
ก่อนจากร่าง ท่านก็เสวยเวทนากันทั้งนั้น เพียงแต่ท่าน
เข้าใจว่า เมื่อมีร่างอันเป็นสังขาร เวทนาก็ย่อมมีตามเหตุ
ปัจจัยเป็นธรรมดา ไม่ใช่ว่า ท่านจะไม่ได้เสวยเวทนา
เพียงแต่ว่า ท่านไม่ต้องการให้ร่างท่านต้องไปเป็นภาระใคร ปล่อยให้เป็นอาหารสัตว์ไปก็ยังพอมีประโยชน์กับโลกได้
พ่อเรา แม่เรา เพื่อนเรา หากต้องเสวยเวทนาอย่าง
แรงกล้า ขอให้เราอยู่เป็นกำลังใจให้กับเขา
ไม่มีเวทนาใดที่ไม่ดับ เวทนาที่แรงกล้ามันก็ย่อมดับเป็นธรรมดา แต่ที่ไม่ยอมดับ ก็คือ ใจเจ้าของที่ไปยึดเวทนา
หากเราเข้าไปพราก วิบากโดยการฆ่า ผลทั้งหลาย
จะเกิดกับเรา มันก็จะกลายเป็นว่า ผลเกิดกับพ่อแม่เรา
ที่เสวยเวทนาด้วย และตกทอดมาถึงเราด้วยเจตนาด้วย
ผู้รับเวทนาเมื่อยังไม่สิ้นเชื้อ เมื่อเกิดกำเนิดมา เชื้อแห่ง
วิบากนั้นจะยังกลับมาเป็นผลใหม่ที่ใหญ่และยิ่งๆไปกว่าเดิม
มันจะอาศัยวนเวียนเป็นวัฏฏะ นี่…เพราะเกิดจากกำลังแห่งเจตนาเป็นเหตุ
เที่ยงนี้ขอสาธุคุณ ขอให้ทุกท่าน ร่ำรวยล้นเหลือ และอย่าได้เสวยผล..แห่งเวทนาจนเกินกำลัง
วันที่ 11 กันยายน 2557
