หวัดดีกับทุกๆ คน
พวกเรานี่ กำลังบุญหนาแน่น การทำบุญนี่ ขอให้เราใช้กำลังใจทำ หากตั้งมั่นที่จะทำ กำลังจากทั่วทิศจะหลั่งไหลมาเอง เชื่อข้า
เหล่าพรหมเทวาญาติๆ เรา เขาพร้อมที่จะช่วย เราต้องใช้กำลังใจของเราฝ่าฟันเอาให้ได้ ผีเคยบอกกับข้าว่า….
ช่วยบอกญาติๆ เขาด้วย ว่าให้หมั่นทำบุญ แต่ข้าไม่บอกหรอก คนมันไม่เชื่อฟัง เดี๋ยวมันจะถีบปากข้า
แต่พวกเรานี่ กำลังใจในการทำบุญสูง แม้จะขึ้นอยู่กับความถูกใจและไม่ถูกใจก็ตาม ไม่เป็นไร ทำใจเป็นกุศลให้เคยชิน เดี๋ยวใจอภัยก็ตามมา
ทานที่มีค่าสำหรับพวกเราคือ “..อภัยทาน..”
คำว่า “อภัยทาน” นี่ … คือเต็มใจไม่คิดมาก มันหนาแน่นไปถึงให้อภัยแม้แต่ศัตรูได้ แต่ไม่ใช่อะไรๆ ก็อภัยไปซะหมดนะ การอภัยมันต้องอภัยด้วยเหตุปัจจัยแห่งปัญญา
ไม่เช่นนั้นมันจะเอาตัวตนเข้าไปอภัยแบบโง่ๆ อภัยแบบโง่ๆ ยังเป็นเกรดวัตถุทานอยู่ แม้ไม่ใช่รูปที่จะเป็นทานจับต้องได้ แต่มันก็เป็นรูปที่ใจรู้สึกได้
นี่..ยังเป็นอภัยแบบวัตถุทาน ใจยังไม่เลื่อนชั้นเป็น อภัยทาน เมื่อกี้ ที่เจ้าเดียร์มันพูดถึงเรื่อง บารมี บารมี นี่ หมายถึง “..กำลังใจ..”
เริ่มที่ใช้กำลังใจ ในการให้ทาน การทำทานการให้ทานใคร มันต้องใช้กำลังใจ กำลังใจไม่มี บารมีไม่เกิด เมื่อกำลังใจมันเต็ม การให้ทานมันก็ง่าย เริ่มที่วัตถุทานก่อน
การให้ทานได้นี่ ต้องมี “..ศรัทธา..”
คำว่า “ศรัทธา” นี่… แบ่งออกไปอีก ศรัทธานี่ หมายถึง ความเชื่อ ศรัทธามาก เชื่อมาก ไร้ปัญญา นี่..งมงาย เรียกว่าโง่อีก หากศรัทธาน้อย เชื่อน้อย นี่..สงสัยมันมีมาก นี่ก็โง่อีกเหมือนกัน
เขาเรียกว่า กำลังใจมันไม่พอ กำลังใจตัวนี้แหละ คือ “..บารมี..” หากบารมีเต็ม มันก็จะมีศรัทธาและปัญญาพอดีๆของมันตามเหตุและปัจจัย
คือ ไม่งมงายจนเลยเถิด และไม่สงสัยละเอียดทุกซอกมุม เรียกว่า เป็นผู้มีสติ เมื่อมีสติ มันก็มีปัญญา และศรัทธา พอดีกัน
นี่… กำลังใจ ที่ท่านเรียกว่า “..พละห้า..” อะไรนั่น คือยังประกอบด้วย สมาธิและวิริยะอีก แต่รวมๆ แล้วก็คือ คนมีกำลังใจที่เรียกกันว่า บารมีมันยิ่งใหญ่ ใจมันจึงจะอยู่ในร่องพอดีๆ
อะไรที่มันพอดี ไม่โต่งและหนักไปข้างใดข้างหนึ่ง ใจมันก็อยู่สบาย อย่างน้อย จะทำอะไร ใจที่มันยิ่งใหญ่ สิ่งที่ทำมันก็เลยดูเล็กน้อย
ดูเจ้าเดียร์ซิ เด็กน้อยที่แก่นกระโหลกกะลาในวันนั้น มันกล้าที่จะประกาศบุญ ทำบุญ 100,000 เงิน 100,000 นี่ ต้องใช้กำลังใจสูง
บางคนหลัก 100 หรือ 1,000 ต้องคิดแล้วคิดอีก นี่.. เป็นเรื่องของ กำลังใจ และเมื่อไหร่ที่ผ่านได้ กำลังใจในแต่ละช่วง มันก็จะเต็มไปเรื่อยๆ
อย่างเจ้าฟ๊อก อยากทำบุญ แต่กำลังใจมันน้อย หากหลัก 1,000 นี่… กำลังใจเต็ม และจะอ่อนแอลง เมื่อเป็นพันแก่ๆ และเลยขึ้นหมื่น
แต่เมื่อใช้กำลังใจหมื่นได้เมื่อไหร่ กำลังในหลักพันนี่ สบาย ตอนนี้ เจ้าฟ๊อก กำลังใจ ระดับหมื่นนี่ เต็มแล้ว เป็นใจที่ไม่กลัวแรงต้าน ระดับหมื่น
แต่ระดับหมื่นแก่ถึงแสน กำลังก็จะยังสะท้าน นี่.. การทำบุญเป็นตัววัดกำลังใจ เจ้าทรายนี่ กำลังใจเต็มเปี่ยม ระดับแสน หากหลักล้าน ก็ต้องมีข้อแม้หน่อย
แต่หลักพันหลักหมื่นนี่ กำลังใจสบาย เจ้าปอ เจ้าโจ เจ้ายุ้ย เจ้าเดี่ยวนี่ กำลังใจหลักพันสบาย หลักหมื่น ก็พอสู้ แต่หลักแสน ยังสะท้านใจอยู่ หลายคนจะรู้กำลังใจของตนเอง
บางคนมีกำลังและประสิทธิภาพสูง แต่ขาดที่ตั้งแห่งใจ และแรงจูงใจ อย่างป้ายีส นี่… กำลังใจทำบุญสูง หลักแสนนี่ หากได้กำลังใจ แกก็กระโดดใส่เหมือนกัน
กำลังใจคนเรา มันอาศัยเหตุปัจจัย แต่หากบารมีแห่งกำลังใจมันเต็ม มันก็จะอยู่ตัว
สมัยหนึ่ง…. ข้านี่เป็นทุกข์กับการจะสร้างพระใหญ่ เมื่อก่อนนู่ เป็นแค่ผู้ร่วมช่วยสร้าง มันใช้กำลังใจน้อย มันรับผิดชอบในส่วนที่ข้านี้พอหาได้
แต่พอมาลงมือทำเอง สร้างเอง ทั้งๆ ที่ขนาดก็พอกัน แต่กำลังใจมันไม่ได้ มันจะแสวงหาแต่จะให้คนที่มีกำลังเขามาช่วย เพราะองค์พระใหญ่เหลือเกิน
แต่ที่สุด…. เมื่อถึงกาลวันหนึ่ง เมื่อเหตุปัจจัยแห่งปัญญาและกำลังใจมันมาถึงพร้อมๆ กัน พระขนาดหน้าตัก 52 ศอก มันก็หดลงมาเหลือแค่หน้าตักศอกเดียวเท่านั้น
สำหรับข้า หน้าตักแค่ศอกเดียว ข้าจะไปกลัวอะไร เมื่อถึงขณะนี้ และหน้าตักจะล้านศอก ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ถ้าใจมันจะทำ
นี่..กำลังใจแห่งบารมีมันเต็ม มันไม่ยี่หระต่อขนาดและจำนวนเม็ดเงิน ใจ กำลังใจมันเต็มจนล้นซะแล้ว มันว่ากันไปตามกำลังแห่งเหตุและปัจจัย
มันไม่ได้ว่ากันด้วยจำนวนหรือขนาด อย่างที่โลกเขาว่ากัน พวกเราก็เช่นกัน เมื่อไหร่ที่กำลังใจมันเต็ม สิ่งที่เคยคิดว่ายิ่งใหญ่ มันก็กลายเป็นเรื่อง ธรรมดาๆ สำหรับใจดวงนี้
นี่แหละ…. ท่านถึงเรียกว่า เป็นผู้มีกำลังแห่งบารมี เต็มทั้ง 30 ทัศน์
บารมีแรกคือ ทาน
ใจที่มีทาน ก็มีศีล
ใจที่มีศีล ก็เป็นใจ เนกขัมมะ
ใจที่มีเนกขัมมะ ก็เป็นในที่มีปัญญา
ใจที่มีปัญญา ก็เป็นใจที่มีวิริยะ
ใจที่มีวิริยะ ก็มีใจที่มีขันติ
ใจที่มีขันติ ก็เป็นใจที่มีสัจจะ
ใจที่มีสัจจะ ก็เป็นใจที่มี อธิษฐาน
ใจที่มีอธิษฐาน คือ สมดั่งความตั้งใจในสัจจะ ก็เป็นใจที่มี เมตตา
ใจที่มีเมตตา ก็เป็นใจที่มีอุเบกขา
ใจที่มีอุเบกขา ก็เป็นใจที่มีทาน
นี่.. มันจะเพิ่มกำลังไปเรื่อยๆ จากบารมีต้น ที่เป็นทาน จนขึ้นไปสู่ “.. อุปบารมี ..”
จากอุปบารมี ที่เข้าถึงอุเบกขา ก็ย้อนกลับขึ้นไปเป็นทานระดับ “..ปรมัตถ์ทาน..”
ใจที่เริ่มเดินเส้นทางแห่งปรมัตถ์ทาน จนเข้าอุเบกขาปรมัตถ์ เรียกว่า เป็นผู้มีใจ เต็มบารมีทั้ง 30 ทัศน์
ผู้ใดเต็มทั้ง 30 ทัศน์ ก็เป็นผู้มีสติกำลังแห่งปัญญา ตรัสรู้ได้เท่าที่กำลังแห่งบารมี สร้างสมมา มาเป็นวิบากให้ผล เข้าสู่ เจโตวิมุติ และปัญญาวิมุติ
นี่… ก็จะเป็นผู้ที่สิ้นสงสัยได้ ในธรรมทั้งปวง และสิ่งเหล่านี้ มันก็มีอยู่ในตัวพวกเราทุกคน ขอเป็นกำลังใจให้ สู้ๆๆๆๆๆๆ
คืนนี้ขอสวัสดี มีความสุขกันทุกคน…!!!
**************************
พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 24 พฤศจิกายน 2557
โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
