ตัวกู

หวัดดียามเช้า วันนี้ พระอาทิตย์ มีเหมือนเมื่อวานเลย มันมีซ้ำๆ เหมือนที่เราได้เผชิญ กับสิ่งต่างๆ ในชีวิต ตั้งแต่ลืมตาขึ้นมา เฮ่อๆๆๆๆ……ไม่เบื่อกันมั่งเหรอ

นี่ถ้าติดคุก ลืมตาขึ้นมา ก็มองเห็นแต่กำแพง เรายังอยากมีชีวิต ต่อไปให้ยาวนานไหม หรือทนดิ้นรนกันไป จนกว่ามันจะตายกันไปข้าง โดยปลงใจอะไรต่ออะไร ในชีวิตไม่ได้

เรามองไม่เห็นความจริงที่มันมี ที่มันเป็นธรรมดา เราจึงดิ้นรน และตั้งค่า เพื่อไขว่คว้ามาสะสม เกิดการเป็นเจ้าของ อะไรที่มีเจ้าของ หากโดนกระชาก โดนทำลาย แน่นอน ย่อมมีใจดวงหนึ่ง ที่มันยึดว่ามันเป็นเจ้าของ ย่อมเกิดความเจ็บปวด

ที่เจ็บปวด เพราะใจมันเข้าไปยึด ว่านี่ คือชิ้นส่วนหนึ่งของกู ไอ้คำว่ากูนี้ มันไปแตะตรงไหน กูสะดุ้งตรงนั้น อะไรที่เป็นกู เป็นของกู ใครอย่าพึงได้เข้าไปแตะเชียว

ถ้ากู มาทางถูกใจ นี่…แตะได้ ไม่ค่อยเท่าไหร่ กูยังไม่ค่อยดุร้ายนัก พอแค่ฮึ่มๆ แต่ถ้ากู ไม่ถูกใจ อย่าฝืนไปแตะกูเชียวน่า มันจะร้อนเป็นฟืนเป็นไฟ กลายเป็นกูที่ดุร้าย ขบกัดขย้ำแหลกไม่ไว้หน้าเชียว

ไอ้ตัวกูนี่ มันตัวใหญ่ ขอให้มันได้สรรเสริญเหอะ มันจะพองและโตคับฟ้า ใครเอาเข็มแตะโช๊ะ กูก็แตกโพล๊ะ เพราะความใหญ่ แตะตรงไหน มันก็โดนกู

กูนี่..ถูกตลอด หาผิดไม่เจอ กูที่ยอมรับผิด มันเป็นกูที่ฝ่อ ที่เล็ก และเริ่มคลายความเจ็บ ความดุร้ายน้อยๆ ลง

ที่สุด หากตัวกูมันตีบฟีบลง มันจะมองเห็นความจริง ที่ตั้งอยู่เบื้องหน้า มันจะเห็นว่า ไอ้ที่กูทำอะไรมา บ้าๆ ตามใจกู มันชั่งทุเรศอับปรีย์แท้ มันจะเห็นกู ที่มีแต่เรื่องแย่ๆ ที่ไม่น่าเชื่อ ว่าเรื่องเหล่านั้น จะเป็นกูทำ

เรา…หมั่นอบรมตัวกู อย่าให้มันขึงขลัง มีกำลังจนเกินห้ามใจ เรา…จะเห็นความจริงได้ หากตัวกูมันเล็กลง วันหนึ่ง เมื่อยามแก่เฒ่า เก่าชรา เราจะเห็นว่า บางเรื่องที่ผ่านๆ มา กู…มักชอบเข้าไปเสือกเอง

ไอ้กูเสือกนี่ บางเรื่องมันก็อดขำความเป็นกูไม่ได้ บางเรื่อง กูก็เศร้าใจ ในความเป็นกู บางเรื่อง กูนี่ ก็ทำไปได้ แต่สุดท้าย ไม่ว่ากูจะเป็นยังไง ไอ้กูที่เป็นกูนี้ กำลังจะจากโลกไป

จะเป็นกูที่งี่เง่า หรือจะเป็นกูที่แสนดี มาถึงวันนี้ วันที่กูต้องลงโลง เตรียมตัวเตรียมใจกับตัวกู กันหรือยัง

หากยัง มันก็จะมีกู ไปทางทุกข์ ที่กูต้องไป แล้วมันจะตะแบงใจ ว่ากูจะไปไหน มันก็เรื่องของกู กูจะไปนรก ก็เรื่องของกู กูจะไปสวรรค์ มันก็เรื่องของกู

นี่..ไอ้กูพันธ์นี้ หากเราไปเจอไปพบมันเข้า ขอให้เราได้ปลงใจ และทำใจแม้กูนั้น จะเป็นกูที่ใกล้ชิด รักใคร่ ห่วงแหนซักแค่ไหน ขอให้ทำใจ และท่องไว้ว่า ” งั้นก็เรื่องของมึง “ อย่าไปเสือกอะไรกะกูที่ ที่มันดุร้าย และเอาแต่ตัวกู

วันนี้ เรา…มีตัวกู ใหญ่โตแค่ไหน เรา…มองเห็นตัวตนแห่งกู ที่มันฝังรากลึก ยากแก่การไถ่ถอนหรือยัง..??

เรา..จะเป็นเรา ที่เป็นเจ้าของในความเป็นตัวกู โดนไม่ถอนหรือเรา…ผ่อนๆ ตัวกูปล่อยๆ วางๆ ลง ยอมรับความเป็นจริงซะบ้าง

ว่าเรา.. เกิดมาทุกข์ทนซ้ำๆ ทุกวัน กับสิ่งเดิมๆ มันช่างน่าเบื่อตัวกูชิ๊บหาย เรา….จะพึงอยู่กับตัวกู โดยไม่มีกูกันบ้างได้ไหม

ลองปล่อยตัวกูไป เหมือนลูกไก่ ที่ยังไม่มีกู ก่อนที่ลูกไก่จะใหญ่เป็นไอ้โต้ง แล้วมันขันอยู่ทั้งวัน ว่า ของกูๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เรา..ลองฝืนใจ ทนอยู่ให้ได้ซักครั้งในเวลาที่เหลือนี้.. โดยไม่มีกู เมื่อไหร่ที่อยู่โดยไม่มีกูได้ เมื่อนั้น กู..ก็ไม่มีเรา

ฮ่าๆๆๆ เช้านี้หวัดดี น้องๆ ทั้งหลายและป้าๆ ที่แก่จัด

พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 24 พฤษภาคม 2557 โดยพระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง