อารมณ์เปรียบดั่งไม้ขีดไฟ

**** “อารมณ์เปรียบดั่งไม้ขีดไฟ” ****

อารมณ์มันก็เหมือนไม้ขีดไฟ

เมื่อเกิดการผัสสะ มันก็ติดเป็นประกายไฟ

ผู้รู้ ผู้เข้าใจ ย่อมมีปัญญา มองดูความเป็นไม้ขีดไฟ ไปตามเหตุและปัจจัย

บางสิ่งยิ่งเติมเชื้อไฟ ใจมันก็ลุกโชนด้วยอำนาจแห่งเชื้อไฟ

บางอย่าง หากมีสติ ไม่ใส่เชื้อไฟเพิ่มแรงให้เกิดแสงแห่งไฟ

ไม้ขีดไฟ แม้จุดติดประกายขึ้นมาจากใจแล้ว

มันก็ย่อมหมดเชื้อไฟไปแค่ ก้านแห่งไม้ขีดไฟ

มันไม่ลุกลามเป็นไฟกองใหญ่ ด้วยเชื้อที่ใส่เข้าไปเพื่อสุมเป็นกองไฟ

จนเป็นไฟกองใหญ่ที่เผาผลาญใจเจ้าของ และลุกโชนจนเผาผลาญใครอื่น

ให้พลอยเดือดร้อนใจ และอาจลามเป็นไฟ ที่เผาโลกทั้งใบ ด้วยเหตุแห่งไม้ขีดไฟ

ที่ใส่เชื้อเท่าไหร่ มันก็ไม่เคยพอ

พึงมีสติปล่อยให้มันเป็นไฟ เผาผลาญแค่ก้านไม้ขีดไฟ

อย่าให้มันลาม จนกลายเป็นไฟ ที่ไหม้ลามเผาใจใคร ให้วอดวายเพราะพิษร้ายแห่งไม้ขีดไฟ ที่จุดติดไฟไปจากใจเรา…

ไม้ขีดไฟ เผาอะไรก็ไม่ทำให้เนื้อไหนสุก

แต่โลกทั้งใบ วอดวายได้ด้วยเหตุแห่งไม้ขีดไฟ

ที่ใส่เติมเชื้อแห่งไฟลงไป

ไฟแค่ไม้ขีดไฟ แม้เติมเชื้อเท่าไหร่ มันก็ไม่เคยพอ

อารมณ์ก็เหมือนไม้ขีดไฟ เติมเชื้อลงไปเท่าไหร่

กระแสแห่งความเป็นไฟ มันก็ยิ่งลุกโชน ทำความร้อนใจให้แก่เจ้าของ จนมอดไหม้ไปทั้งใจ

เรามีสติให้ไฟมันหมดแค่ก้านไม่ขีดไฟ

สงบใจด้วยสติ อย่าใส่เชื้อไฟให้ลามจนเป็นไฟกองใหญ่ เผาใจ จนเจ้าของทุรนทุรายเองเลย..

โลกนี้ ท่านว่า มีสิ่งไม่เคยพอ ถมเท่าไหร่ก็ไม่พอ สิ่งนั่นคือ

ไฟ… ใส่เชื้อลงไปเท่าไหร่ มันก็ไม่เคยพอ

ทะเล…. ใส่น้ำลงไปเท่าไหร่ มันก็ไม่เคยพอ

ตัณหาแห่งใจคน…ได้เท่าไหร่ มันก็ไม่เคยพอ

พระธรรมเทศนาโดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง

วันที่ 23 ธันวาคม 2560