อยู่ด้วยกันไม่นานหรอกรักๆกันไว้เถิด

**** “อยู่ด้วยกันไม่นานหรอกรักๆกันไว้เถิด” ****

เมื่อวานข้าขึ้นไปกราบพระธาตุดอยสุเทพ มีวิญญานผ่านร่างน้องในกลุ่มที่ขึ้นไปด้วยกัน เข้ามาน้อมกราบ

เธอสะอึกสะอื้นร่ำให้ บอกว่า คิดถึงเหลือเกิน ในที่สุดท่านก็กลับมา

เธอบอกว่า สมัยก่อนนู้ เธอได้มาสร้างพระธาตุดอยสุเทพ เป็นศิษย์ของครูบาศรีวิชัย

ครูบาศรีวิชัยท่านก็โดนโจมตี และกักขังหน่วงเหนี่ยวจากทางหน่วยงาน ในการสร้างพุทธสถาน

การเกิดมาเพื่อสร้างกุศล และเผยแพร่บำรุงพุทธศาสนานั้น มักจะมีการทำลาย และโจมตีจากฝ่ายไม่ชอบใจอยู่เสมอ

เป็นเช่นนี้มาอย่างช้านาน นับแต่โบราณกาลมาเลยทีเดียว

ที่เมืองเชียงใหม่นี้ก็เช่นกัน บางเวลาชาวพุทธก็ทำลายกันเอง ทำลายเพราะผู้ใหญ่ ขาดธรรมภิบาลในการปกครอง

ครูบาศรีวิชัย ท่านก็จากไป จากไปด้วยการปราวณาว่า จะไม่หวลคืนกลับมาที่นี่อีก

ผู้ร่วมสร้าง และหวงแหนความเป็นพุทธ ต่างรอคอยการกลับมาของผู้กล้าทางธรรม

เธอบอกว่าพวกเธอรอกันมานาน ขอแสงสว่างแห่งธรรมและความตั้งมั่นในหัวใจสายใยแห่งพุทธะ มาปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง

ข้าได้สาธุการแผ่เมตตากุศลที่ได้ทำมาแก่พวกเขาทั้งหลาย

เมื่อเดินลงมาถึงบันใดด้านล่าง ก็นำน้ำมาราดรดลงบนผืนดิน กล่าวคำสัตย์แห่งปฏิญานตนเพื่อพุทธศาสนาอีกครั้ง

ด้านล่างนั้นก็มีวิญญาน ผ่านร่างอีกคนหนึ่งขณะกำลังแผ่เมตตาจิต กรวดน้ำลงไปยังผืนแผ่นดิน

เธอก้มลงกราบอย่างนอบน้อมสวยงาม ดั่งคนในราชนุกูลที่ได้รับการอบรมทางจริยา

บอกว่า ดีใจที่ท่านกลับมา พวกเราต่างรอคอยมานานเหลือเกิน ดีใจๆๆ

ชีวิตเรานั้น เพื่อนเอ๋ย อยู่ดูเห็นหน้ากันใช่ว่านาน เรารักๆกันเอาไว้เถิด

โกรธเกลียดกันไป ไม่นานเท่าใหร่เราก็ต้องตายจากกันอยู่ดี

เพื่ออารมณ์ที่สะใจ เพื่อให้ใครๆเห็นว่าตนนั้นถูก แล้วเพ่งโทษผู้อื่นเพราะเหตุไม่ถูกใจตนว่าใครๆต่างก็ผิด

ใจเช่นนี้ ตายไปต้องไปเกิดเป็นอสูรกาย ยากมากที่จะได้กลับมาใกล้ชิดพระธรรมคำสั่งสอน เพื่อหาทางพ้นทุกข์

สร้างกำลังใจขึ้นมาให้ดี ให้มี เมตตา กรุณา มุทิตาและอุเบกขาขึ้นมาในใจเราให้ได้

พึงอบรมใจให้เกิดปัญญา มองเห็นความเป็นจริง ว่ายังไงๆเราก็ต้องจากกันอยู่ดี

จากกันไปด้วยหัวใจที่ยินดีที่ได้เกิดมาพบกัน กับจากกันไปด้วยหัวใจที่เกลียดชังกัน

ผลที่เราจะได้รับนั้น มันแตกต่างกันไกลโข

เราเป็นผู้ย้อมหัวใจเรานี้ด้วยตัวเราเอง ใช่ว่าใครอื่นเขาจะมาย้อมหัวใจแห่งเรา

ใจเรามาทางอกุศล ผลวิบากก็เป็นอกุศล

ใจเรามาทางกุศล ผลวิบากก็เป็นกุศล

กับพระกับเจ้ากับวัดกับวา จะเป็นของศาสนาไหนๆก็ตาม อย่าได้ไปทำลาย หรือเพ่งโทษเพราะความที่เป็นต่างศาสนา

เภพภัยร้ายแห่งวิบาก มันส่งผลให้หนทางไปมันมืดมิด หาทางไปสู่สุคติไม่มีวันเจอ

ทุกคนตายแล้วไม่ว่าศาสนาไหน ต่างลงไปรวมกันที่เดียวกันหมด

เราควรมีชีวิตอยู่อย่างสันติ ไม่ควรเอาความคิดอันเฮงซวยทำลายฟาดฟันซึ่งกันและกัน เพราะความไม่ถูกใจไม่ชอบใจกันเป็นเหตุ

ไม่นานๆ ยังไงเราก็ต้องพรากต้องตายจากกัน

จับมือและมองหน้าคนใกล้ๆเราขึ้นมาพิจารณาซิ

อีกไม่นาน เขาและเรา ต่างก็ต้องเดินทางจากกัน และจากกันไปอย่างไม่หวลคืน

รักกันไว้ดีกว่า ที่จะมาโกรธเกลียดบาดหมางใจกัน

ความผูกพันในสิ่งดีๆมีมากมาย เอาสิ่งนั้นมาผูกและหล่อหลอมใจ ให้มันละลายเข้าด้วยกัน

หากมัวแต่จะเอาแต่ใจตนเองนั้น โดยไม่ฟังไม่ยอมก้มหัวใจให้แก่คนที่อยู่ใกล้

ไม่นานๆ เราก็ต้องจากกัน แต่ต้องจากกันไป ด้วยรอยแผลที่ตราตรึงด้วยความเกลียดชัง ไปถึงยังปรโลกเลยทีเดียว

ข้านั้นไปไหนๆต่างมีเหล่าวิญญานเข้ามาก้มกราบ พวกเขาเหล่านั้น ต่างเล่าขานในสมัยที่เราเคยมีชีวิตอยู่ร่วมกัน

หลายดวงวิญญาน ต่างเสวยทุกข์ เพราะเขาย้อมหัวใจที่ตนเองนั้นเอาแต่ใจตน

ไม่ฟังใคร และเกลียดชังเพราะความไม่ได้ดั่งใจ ทั้งๆที่แสนรัก

เมื่อกายสลายไป ใจเช่นนั้นมันก็พกพาติดวิญญานไปด้วย

พวกเธอทั้งหลายทุกข์ทนและต่างเข้ามาขอขมา

นี่ถ้าข้าไม่ได้เกิดมา ความทุกข์ที่ตรึงตรา ก็จะติดตัวไปชั่วกาลนาน

วิญญานทั้ง อินเดีย เขมร พม่า จีน ธิเบต ไทย ลาว ต่างเป็นเช่นนี้หมด เท่าที่ข้าเจอ

เป็นความทุกข์ที่ต่างพลัดพรากแล้วต้องพามาเสวยกัน

วันนี้เรายังมีชีวิตอยู่ พี่น้องเอ๋ยพึงรักๆกัน

ขอขมาซึ่งกันและกันในขณะที่ใจเรานั้นยังดีต่อกัน และรักษามันไว้ อย่าให้ไปขบกัดฟาดฟันใคร ให้ใจมันเกลียดโกรธชังกัน

วันที่เราจากโลกไป ซึ่งยังไงก็ต้องจาก เราจะได้ไปสู่หนทางแห่งสุคติไม่ติดค้างและรอคอยนานแสนนาน อย่างที่ข้าเคยเผชิญ

ทำวันนี้ให้ดี มอบความรักให้แก่ผืนดินตามเหตุปัจจัย

เราจูงๆกันไปเพื่อความสว่างไสวแห่งแสงตรงปลายอุโมงค์ที่รอๆกัน..

พระธรรมเทศนาโดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง วันที่ 27 สิงหาคม 2560