เพื่อนแท้ช่วยกูด้วย

**** “เพื่อนแท้ช่วยกูด้วย” *****

ยามเราตกอับ..

เรามักไขว่คว้าและมองหาเพื่อนแท้

สำหรับเรา..เพื่อนแท้มักยื่นมือ ลงมาเพื่อให้เราไขว่คว้า

ในยามที่เราอ่อนแอ ท้อแท้และสิ้นหวัง

นี่..เราคิด และตรึกกันมาในแนวนี้

เมื่อไร้เพื่อนยื่นมือลงมาให้เราไขว่คว้า

เราก็ด่าก็ว่าโลกนี้ ไม่มีใครเป็นเพื่อนแท้ของเราได้เลย

ทำไมเพื่อนแท้มันหายาก

โลกนี้ ไม่มีใครเป็นเพื่อนแท้สำหรับกู…!!

นี่..ไอ้พวกมนุษย์เห็นแก่ตัว

และนี่..เป็นมนุษย์ที่สุดโต่ง และไม่เป็นเพื่อนแท้กะใคร

เพื่อนแท้ของมันคือ คนที่มันพึงพอใจ เพราะช่วยเหลือมัน

ใครไม่ช่วยเหลือมันเพราะมันตกอับและพ่ายแพ้ ไร้คนเหลียวแล

มันจะมองจากรูแคบๆ ที่มันหมกตัวอุดอู้คารูว่า

โลกนี้ ไม่มีใครจริงใจ

โลกนี้ไม่มีเพื่อนแท้

โลกนี้ มีแต่คนเห็นแก่ตัว

นี่..ไอ้เหี้ย..มันมองจากมุมมืดของมัน ที่ยัดเยียดให้แก่โลก

เพื่อนน่ะอยู่รอบกายเสมอ

เป็นแต่เราน่ะ..ยอมเป็นเพื่อนกับเขาไหม

เราเอาเปรียบคนอื่น ด้วยทิฐิและตัณหาแห่งเรา

ยามเมื่อเรายังมีกำลัง

เรา..ก็ไม่เคยมองเห็นใครที่มันย่ำแย่

ไม่เคยแคร์ว่ามันเป็นเพื่อนอะไรนี่

เราเอง..ยังไม่ให้ความเป็นเพื่อนกับใครๆ ที่เขาย่ำแย่เหมือนกันนี่

หนำซ๊ำ เอาเปรียบได้ กูก็ยังจะเอาเปรียบ

วันหนึ่ง..เมื่อตนกลับมาเป็นผู้แย่

ตนกลับมองเห็นโลกทั้งใบมันเห็นแก่ตัว

กูกู่ร้องก้องตะโกนออกไป มีใครได้ยินมั่งไหม

ว่ากูนี่กำลังจะตาย โลกใบนี้

ไม่มีใครจริงใจที่จะมาเป็นเพื่อนข้างๆกูเลย

โลกนี้มันเฮงซวย หาคนดีๆ เป็นเพื่อนแท้ไม่มี

ที่มี มันเป็นแค่ธุลีเปื้อนไข่ ยามกระดอมันแข็งเท่านั้น

มันตะโกนร้องก้องบอกออกไปทุกวัน

วันที่ตัวมันไร้เพื่อน เห็นความจริงแท้ของโลกที่เห็นแก่ตัว

แต่มัน..ไม่เคยเหลียวกลับมาดูใจมัน

ที่มัน ก็ไม่เคยเหลียวมองใจใคร

ยามมันมีชีวิตอยู่อย่างยิ่งใหญ่

มันเองก็ไม่เคยมองใคร เป็นเพื่อนมันเหมือนกัน

นี่..ไอ้มนุษย์เฮงซวยและเส็งเคร็ง

โต่งแต่ความคิดตนและประโยชน์ส่วนตัว

ขาดทาน และจิตใจรู้ดีชั่ว

ไม่เคยให้ใคร แต่อยากได้ เมื่อตนขาดในสิ่งที่ตนต้องการ..!!

ฉะนั้น

เราพึงหัดทำทาน ให้ความรักและจริงใจต่อผู้คนรอบข้างบ้าง

เมื่อเรารักเขา เขาก็ย่อมรักเรา

เมื่อเราเฉยต่อเขา เขาก็ย่อมเฉยชาต่อเรา

แล้วเรา..เสือกอยากได้ในสิ่งที่เราไม่เคยสร้างมันขึ้นมา

ชีวิตนั้นมีไม่นาน
เวลาที่เหลือๆ อยู่นั้น
เราควรนำมาบริหารให้ดี
ให้คุ้มค่ากับเวลาที่เหลือที่มี

วันที่เราถึงจุดต้องตกต่ำ
กรรมที่เราเคยมี
มันจะมาตอบสนอง

ซึ่งมันมีทั้งกุศลและอกุศล

สิ่งที่เราสร้างที่เราทำ
ที่เราอบรมไว้

เราก็จะยินดี .. ในผลแห่งวิบากของมัน

สร้างกรรมดีเอาไว้ แต่ตอนมีกำลัง

วันใดที่ท้อแท้สิ้นหวัง
วิบากแห่งกรรมดี
มันย่อมมาสนองให้ผล

เราก็จะพอมีกำลัง
ยืนหยัดรับเภทภัย
ที่เกิดมาทุกคนต้องเผชิญ

เพื่อน
จะยื่นมือเข้ามาหาเรา

เพราะเรา
ได้เคยยื่นมือส่งไปหาเพื่อน

เอาเวลาที่เหลืออยู่น้อยนิดนี่
สร้างเพื่อนขึ้นมา

อย่าไปร้องตะโกนหา
เมื่อยามเราโดดเดี่ยว เพราะไร้เพื่อน

เพื่อน .. เราสร้างได้
ส่งใจและเอื้อมมือเป็นกำลังให้เขาไขว่คว้าได้

วันข้างหน้ายามเราอับจน
มือแห่งเราที่เอื้อมลงไปให้เพื่อนไขว่คว้า

มือนั้น
จะยื่นลงมา ให้เราได้ไขว่คว้าได้เช่นกัน

เรา..เป็นทั้งผู้สร้างและทำลาย

เรา..เป็นผู้เลือกที่จะสร้างหรือทำลาย

หากเราทำลาย

แน่นอน..อย่าตะโกนร้องเรียกเพื่อน มาหามึง
ยามท้อแท้สิ้นหวังดั่งใครเขาเลย

หวัดดียามเช้า..

พระธรรมเทศนา โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง วันที่ 24 มีนาคม 2560