ในภาพเป็นเจ้าลูกห่านน้อย มันติดคน
คนไปไหนมันไปด้วย มันไม่ไปกับพวกแม่ห่าน
สงสัยมันหนวกหูเสียงห่านที่ร้องแม่งทั้งวัน
เจ้าลูกห่านนี่ เรานำมาล่อให้แม่ห่านออกมาจากการฟัก
แม่ห่านฟักลมโดยไม่มีไข่มาสองเดือนกว่าแล้ว จนมันขาดอาหารขนร่วงเป็นแถบๆ
พอแอบเอาเจ้าสองตัวน้อยนี่ล่อ แม่ห่านก็วิ่งแจ้นออกมาด้วยความดีใจ
มันคงน้ำตาไหล ที่กกมาตั้งนาน เพิ่งมาเป็นตัว
แต่เจ้าลูกห่านมันติดคน มันไม่เอาแม่ห่าน คราวนี้ก็เลยกลายเป็นว่า
แม่ห่านนี้มีลูกน้อยที่แสนซน แม่ห่านต้องวิ่งไล่ตามกันไม่หยุดหย่อน
เป็นลูกที่แม่ต้องทนวิ่งเข้าปกป้อง แม้จะเหนื่อยแสนเหนื่อยแม่ห่านก็ต้องวิ่งไล่ตาม
นี่..เป็นความรัก ที่แสนหวงแหนตามสัญชาติ
มันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว จนแม่ห่านตั้งตัวไม่ทัน
ความรักเช่นนี้ มันเป็นรักอย่างสัตว์ผู้เป็นแม่ อย่างหน้ามืดตามัว
ลูกห่านวิ่งตามคน มันไม่สนว่าหนทางจะเป็นอย่างไร
แม่ห่านก็ต้องวิ่งไล่เข้าไปปกป้องกลิ้งลงเขาไปทั้งแม่ทั้งลูก
ตั้งตัวได้ เจ้าลูกห่านก็วิ่งไล่ตามหาคนอีก
แม่ห่านก็ต้องรีบตาลีตาเหลือกวิ่งตามลูกห่านด้วยความเหนื่อยอ่อน
คนน่ะหัวเราะชอบใจ แต่แม่ห่านนี่ เหนื่อยชิ๊บหาย นี่.ความหวงแหนและลุ่มหลงในสัญชาติญานแห่งความรัก
สองเดือนกว่าแม่ห่านนอนนิ่งกกรังเปล่าเฉยๆ ทำท่าจะตายเอาเพราะขาดอาหาร
จู่ๆมีลูกโผล่ออกมา แล้วต้องลุกขึ้นมาวิ่งไล่ตามลูกๆด้วยความรักและหวงแหน
นี่..เป็นพิษร้ายของความรักที่สัตว์ทั้งหลายต้องเผชิญ
ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ แม่ห่านเห็นไหม
เกิดมาเป็นห่านคงมองไม่เห็นภัย...