*** “หนทางพ้นทุกข์คือ รู้จักและยอมรับมัน” ***
ในแต่ละวันเรามีชีวิตอยู่ด้วยการแสวงหา แต่เราไม่รู้ว่า เรากำลังแสวงหาอะไร
หลักๆเราแสวงหาเงินตราเพื่อนำมาแลกเปลี่ยน ประทังชีวิต
บางคนแค่มีเงินพออยู่พอกิน บางคนมีเงินล้นเหลือมากมาย
บางคนขัดสนยากจน พรุ่งนี้จะกินอะไรยังไม่มีเลย
ความทุกข์และความสุขของแต่ละคนมีไม่เท่ากัน แต่เราเสวยผลเหมือนกัน
คนรวยก็ทุกข์แบบคนรวย คนจนก็ทุกข์แบบคนจน ทุกคนมีทุกข์ นี่เป็นธรรมดา
ทุกข์นี่เกิดจากความไม่ได้ดั่งใจ เกิดจากการดิ้นรน ต่อสู้เพื่อให้ได้ดั่งใจ เราจึงหนีทุกข์กันด้วยตรรกะต่างๆ
หากมองอย่างพิจารณา ทุกข์นั้นเราหลงอาการธรรมดาที่มันเป็น ทุกข์เป็นการผลักไสออกน่ะ
อะไรที่ไม่ชอบใจ ใจเราก็ผลักออก มันเป็นธรรมชาติที่ปรุงแต่งมาเช่นนี้
อะไรถูกใจ มันก็เอาเข้ามาสู่ใจ ธรรมชาติมันก็ปรุงแต่งมาเช่นนี้
พวกเราจึงพากันปฏิบัติต่างๆเพื่อหนีความทุกข์กัน ด้วยการไม่อยากเกิดบ้าง อยากพ้นทุกข์บ้าง
เราหลงน่ะ..
เราต้องการพ้นทุกข์ที่ไม่ชอบใจ เพื่อไปอยู่ในฟากสุขที่มีความชอบใจ
เราหนีออกจากตัณหาฟากหนึ่งเพื่อไปอยู่กับตัณหาอีกฟากหนึ่ง
เหมือนหนีเปลวเพลิงที่ร้อนแรง ไปอยู่กับความเย็นแห่งหิมะที่ติดลบ
หากเราเข้าใจในแนวทางแห่งทุกข์ ว่ามันเป็นธรรมชาติแห่งการผลักออกของใจที่มันปรุงเป็นธรรมดา
เราก็จะไม่ค่อยให้ค่าแห่งความทุกข์ที่เรายึดเป็นสมมุติกันเท่าไหร่นัก
เมื่อมีชีวิตเกิดมา อาการเช่นนี้มันมีเป็นธรรมดา
พระพุทธองค์ออกบวชเพื่อแสวงหา ความไม่แก่ ไม่เจ็บ ไม่ตาย
สิ่งที่พระพุทธองค์พบตามความเป็นจริงและอยู่กับมันก็คือ ทุกชีวิตเมื่อเกิดมา ต้องแก่ ต้องเจ็บและต้องตาย
นั่นแหละคือความจริงที่ทุกคนต้องรับมัน แม้แต่ผู้ค้นพบความจริง ท่านก็ต้องเป็นเช่นนั้น…
พระธรรมเทศนา โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
2 มีนาคม 2563
