แผ่เมตตาจิต ณ.เขาชะเมา

*** “แผ่เมตตาจิต ณ.เขาชะเมา” ***

มาพักที่เขาน้อย อ.เขาชะเมา มาดูต้นปรงเขาชะเมาที่ได้สั่งซื้อเอาไว้

เจ้าของที่มีจิตสัมพันกับดวงจิตวิญญานพระเจ้าตากสิน ได้เชิญมาพัก

ตกกลางคืนได้เข้าพักนั่งสมาธิแผ่จิตเมตตาออกไป พอแผ่ออกไปขนหัวก็ลุกซู่

ร่างกายก็เหมือนโดนรัดรึงแน่นไปทั่วตัว แสดงว่ามีเหล่าพลังงานมารุมล้อม

สถานที่แห่งนี้ เคยมีพระมาพักหลายครั้งที่ได้เชิญมา แต่ปรากฏว่า เหล่าวิญญารับกุศลไม่ได้

เรื่องการแผ่เมตตาจิตนี่ ใช่ว่า ใครแผ่ออกไปแล้วเหล่าวิญญานเขาจะรับและสงบได้

มันขึ้นกับจิตบารมีความผูกพันธ์ตามพันธะสัญญาด้วย เหล่าวิญญานจึงจะสงบลงได้

ตกกลางคืนลมก็หอบพัดมาเป็นลูกๆ สั่นไหวบ้านไม้ไผ่สั่นคลอน ทั้งคืนไม่ต้องนอนกัน เลยนั่งสมาธิยันเช้า

พร้อมบอกว่า ยามเช้าจะกรวดน้ำแผ่กุศลและปลดปล่อยเหล่าทุกดวงวิญญานในสถานที่แห่งนี้

พลันลมก็สงบลง อาการขนลุกขนพองก็จางคลาย เข้าสู่ภวังค์จิตรับรู้เรื่องราวต่างๆมากมาย

นี่แหละ..คนทำสมาธิจนจิตเป็นอารมณ์เดียว มีความแน่วแน่และตั้งมั่นจนเป็นนิสัย

ยามไปในที่ไหนๆก็มักเกิดเหตุการณ์ผัสสะกับเหล่าพลังงานในที่นั้นๆ

เรื่องราวต่างๆในภวังค์จิตที่ได้รู้เห็นก็เป็นเรื่องเฉพาะตัวของแต่ละคนไป

แต่นั่นแหละ สัญญาใครสัญญามันต่างมีวิบากที่ไม่เสมอกัน

ชีวิต..เกิดมาแล้ว ต่างคนต่างก็ดำเนินกันไปในวิถีของแต่ละคน

วันหนึ่งก็ต้องจากและพรากกันไปธรรมดา หวลคิดถึงวันพรากจากทั้งเขาและเราให้มากๆ

หากท่านไร้ภูมิวาสนาบารมี เหล่าน้องพี่ที่เป็นวิญญาญก็จะไม่มายุ่งเกี่ยวกับท่าน

แต่หากท่านเป็นผู้เต็มบารมี แน่นอน เหล่าน้องพี่ในอดีตที่เคยร่วมเผชิญกันมา ย่อมมาพึ่งใบบุญของท่าน

ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตนกันไป ตามเหตุปัจจัยที่ได้เผชิญ

วันนี้เหมือนได้มาปลดปล่อยอะไรบางอย่างตามพันธะสัญญา

จู่ๆก็ได้มา มาโดยไม่ได้วางแผนการณ์อะไรเลย

ทุกอย่างดำเนินด้วยวิบากที่เป็นชะตากรรม เช้านี้ชะตากรรมจะพาไปกินข้าวที่ไหนยังไม่รู้เลย ชักหิว..

พระธรรมเทศนา โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง

21 กุมภาพันธ์ 2563