*** “หลีกเลี่ยงการไปเกิดในภูมิแห่งสัตว์” ***
คนที่เกิดมาวาสนาดี เกิดมาในตระกูลที่ดีที่สูง มีทรัพย์ อำนาจและวาสนา
สิ่งหนึ่งที่เป็นธรรมดาของเขาก็คือ การหลงในอำนาจ ที่เป็นความเคยชิน จนขาดความยับยั้งชั่งใจ
ผู้มีอำนาจวาสนาสูงล้นนั้น กระทบกับอะไรที่มันไม่พอใจ ใจมันก็จะปรี๊ดดดด ขึ้นมายับยั้งชั่งใจไม่ทัน
กว่าจะคลาย รู้ตัวอีกที สั่งฆ่า สั่งถอดยศ สั่งย้าย ไล่ออก หรือชกหน้าไปก่อนแล้ว
มนุษย์นั้น มักขาดความยั้งคิด ขาดความยับยั้งชั่งใจ ชอบตัดสินใจไปตามความเห็นตนที่มากระทบ
หากชอบใจ ก็ชอบใจไปซะหมด หากไม่ชอบใจ กุก็ไม่ชอบใจไปซะหมด
แสดงสันดานตนออกมาก่อน ที่จะรับฟังเหตุรับฟังผล แล้วค่อยมาพิจารณากัน
ในเฟสในโซเชียลนั้น เมื่อมีเรื่องใดไม่ถูกใจตน ความคิดตน หรือฟังดู อ่านดูแล้วมันขัดแย้งตน
พวกก็ด่าก็โจมตีไว้ก่อน เป็นการประจานสันดานและนิสัยแห่งตน ว่าเป็นคน ขาดเหตุขาดผล
เอาเรื่องราวของผู้อื่นมาเคี้ยวเอื้อง ขยี้ พอมีคนแย้งก็เป็นฟืนเป็นไฟ
พวกบ้าธรรมก็จะแย้งเรื่องธรรม
พวกบ้าการเมืองก็จะแย้งเรื่องการเมือง
พวกบ้าเหตุบ้าผลก็จะแย้งตามเหตุตามผลแห่งตนไม่ฟังใคร
เราทั้งหลาย..ขาดความยับยั้งชั่งใจ ในการดำเนินชีวิต
ผู้ขาดความยับยั้งชั่งใจ เป็นนิสัยภูมิแห่งความเป็นสัตว์
กายแหลกแตกลงเมื่อใหร่ ท่านต้องไปจุติเป็นสัตว์
โทษะก็ไปเป็นสัตว์กินเนื้อ โลภะก็ไปเกิดเป็นสัตว์กินพืช ไปด้วยอำนาจแห่งโมหะ
ท่านมีชีวิตอยู่ ท่านพึงหัดยับยั้งชั่งใจก่อนที่จะแสดงแอ๊คติ้งอะไรออกมา
การยับยั้งชั่งใจ ตรึกตรองก่อนที่จะแสดงสื่ออะไรออกมา เป็นหนทางแห่งมรรคน่ะท่าน
หากทำไปตามใจชอบ ทำไปด้วยสันดานแห่งตน เส้นทางนี้มันเป็นสมุทัย
สมุทัยนี้มีผลอันเป็นทุกข์ ที่ท่านจะต้องไปเสวยผลอันเกิดจากกรรมเป็นวัฎฎะไม่รู้จบน่ะ
ทั้งมรรคและสมุทัย ต่างล้วนมาจากใจที่มีตัณหาผุดขึ้นมาไม่รู้จบของเรานี่แหละ
ฝึกใจเย็นๆ คิดก่อน ชั่งใจก่อนที่จะ คิด พูด ทำในสิ่งใดๆ ฝึกแค่นี้แหละก่อน ในเบื้องต้น
ใจเราก็จะละภพภูมิที่ก่อทางดำเนินไปเป็นสัตว์ ให้ตีบตันและแคบลงได้
หัดฝืนใจตัวเอง ที่มักใหลไปตามสันดานตน ให้ทุเลา เบาบาง จางคลายลงมาบ้าง
ชีวิตที่มีการพิจารณาก่อน ย่อมมีสติ ที่ทำให้ใจเจ้าของเกิดความสำรวมตน
ผู้ที่มีความสำรวมตน จนเป็นสันดาน ย่อมเป็นผู้ที่มีหนทางแต่เจริญ ทั้งขณะที่มีชีวิตอยู่และกายแตกแยกไป ก็มีที่ไปอันเป็นสุคติ
ขอให้มีชีวิตอยู่อย่างมีความสุข และเป็นเจ้าของชีวิตที่แสนสั้นนี้ อย่างผู้มีปัญญา
ร่วมย่างเดินเบื้องต้น ด้วยก้าวแห่งการมีสติและสัมปชัญญะไปด้วยกัน
เราจะไปสิ้นสุดร่วมกัน ที่แสงแห่งปลายอุโมงค์..!!
พระธรรมเทศนาวันที่ 7 พฤษภาคม 2562
โดยพระอาจารย์ ธรรมกะ บุญญพลัง
