*** “อย่าตายด้วยอารมณ์ร้ายๆแห่งตนครอบงำ” ***
หวัดดียามเช้า
เมื่อความไม่ได้ดั่งใจเข้าครอบงำ เราก็มีจิตใจอะไรไม่ต่างกับสัตว์
สัตว์นั้น มันหวงแหนรูป เรามันหวงแหนอัตตา
เมื่อเกิดความหวงแหนจัดๆก็คิดอะไรไม่ออก
ยามไม่ถูกใจ เราก็จะไม่ชอบใจอะไรไปซะหมด
แม้คนที่เคยดีๆต่อกัน
ชีวิตตั้งอยู่ไม่นาน ดุจเหมือนเปลวเทียนรอวันอับแสง
พึงเรียนรู้อารมณ์แห่งเรา ว่าทำไมถึงมักไม่ค่อยพอใจ ยามไม่ได้ดั่งใจ
ความไม่ได้ดั่งใจและไม่ชอบใจอะไรๆนี่ มันเป็นอัตตา
คนที่หลงใหลอัตตาตนจัดๆ ตายไปเป็นสัตว์ทั้งนั้น ไม่มีรอดซักราย แม้ทำบุญมาดีก็เหอะ
หัดฟังใครเขาบ้าง และพิจารณาให้อยู่กับความเป็นจริง
ถ้าเขาไม่พอใจเรา เราก็คงไม่ชอบใจเช่นกัน พอๆกับเขา ที่รู้สึกไม่ดี เมื่อเราไม่ชอบใจ
คนที่มีการตรอง พินิจพิจารณา มันจะออกมาจากอัตตาแห่งตนได้มากน้อย ก็ขึ้นอยู่กับปัญญา
หัดหวัดดีกับความคาดหมายและผิดหวังอันเป็นธรรมดา ที่มันกำลังเป็นหน่อผุดแตกใบออกมา
ทำลายหน่ออารมณ์ร้ายๆแห่งเรา ด้วยการพิจารณา เข้าใจเขาเข้าใจเรา
ว่าเรารู้สึกอย่างไร เมื่อเขาแสดงออกหรือทำไม่ดีกับเรา
เราก็ไม่ชอบใจ อึดอัดและไม่อยากอยู่ใกล้ไม่ต่างกับเขา
ธรรมชาติเช่นนี้ คนอื่นที่เราเอาอารมณ์เราเข้าพุ่งใส่
เขาก็รู้สึกได้ มีอารมณ์ไม่แตกต่างไปจากเรา
เราจึงควรทำลายหน่ออารมณ์เราด้วยสติ สัมปชัญญะและพิจารณาอยู่เนือง
เรา..ย้อมใจอยู่เช่นนี้เนืองๆ
เรา..ร่างเส้นวาดรูปใจเรา ไม่ให้ไปเกิดเป็นสัตว์ได้
อย่าเป็นคนใจสัตว์ก่อนที่จะตาย
ก่อนตาย..วาดใจดวงนี้ให้เป็นอริยบุคคลก่อน ด้วยการหมั่นลดทอนอัตตาตัวตนแห่งอารมณ์เรา
**** อารมณ์ไม่ใช่อาวุธที่จะใช้ฟาดฟันศัตรูหรือทำให้ใครๆได้เจ็บปวด เพราะการฟาดงาฟาดงวงแห่งอารมณ์
มีแต่เรานี่แหละเจ็บปวดเพราะเหตุแห่งการใช้แต่อารมณ์ ไม่ฟังเหตุผล
**** ความเยือกเย็นสติและสัมปชัญญะนี่ซิ เป็นอาวุธป้องกันตัวเราได้
**** คนที่รอคอยแต่วาสนามาเยือน ย่อมจมอยู่กับรูที่ตนนอนรอคอย และตายไปอย่างเฝ้าแต่รอคอยวาสนาที่ไร้ตัวตน
พระธรรมเทศนาวันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2562
โดยพระอาจารย์ ธรรมกะ บุญญพลัง
