*** “เราหัดที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองไหม!!” ***
คนเรานั้น มีเวลาไม่มากนักเพื่อนรักเอ๋ย
อย่าเลย..อย่าจมแช่กับความรู้สึกเน่าๆเหม็นๆของตัวเองเลย
ปีใหม่แล้ว..บางเรื่องมันแฉะไปด้วยกลิ่นเน่าๆที่ไม่อยากแตะอยากจับ อยากเกี่ยวข้อง สลัดมันออกได้ไหม
เรากล้าพอที่จะเดินออกมาจากความจำเจแห่งความคิด การแสดงออกและการกระทำเห่ยๆ น่าเบื่อหน่ายเช่นนั้นไหม
เริ่มชีวิตใหม่ มันต้องกล้าที่จะต้องย้อนตัวเอง และเผชิญความเจ็บปวด นั่นก็คือความกล้า
อยู่กับตัวเราเองเหอะ อย่าเที่ยวไปวิ่งไล่ตามความรู้สึกใครมันมากมายนัก
มีความสุขกับชีวิตที่เหลืออยู่เหอะ อย่าไปแคร์ที่จะต้องประเคนความอิสระตนมอบให้แก่ใครๆ ที่เราเป็นเหยื่ออารมณ์เขา
กล้าไหมที่จะก้าวและฉีกชีวิตเดิมๆออกมาโผบินด้วยใจตนบ้าง
เจ็บปวดแน่ มันกระชากใจ หากต้องปลิดทิ้งสิ่งเดิมๆออกไป
แต่กล้าไหม เพื่อผลใหม่จะได้มีที่ยืนในขั้วนั้นให้ใจเราได้ชื่นชม กับผลที่เปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม
เพื่อนเอ๋ย..อย่ากลัว ที่จะต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว
เพื่อนแค่หลงไปหน่อยนึง ในเสี้ยวเวลาของชีวิต ที่ทุ่มเทให้กับใครมากไป
คงลืมไปว่าสุดท้าย เราก็ต้องจากไปคนเดียว และเราเองก็มาคนเดียวก่อนที่จะมีใครๆ
เดินออกไปสู่ชีวิตใหม่อย่าไปแคร์แม่งอะไรซะบ้าง
รองเท้าคู่เก่าอาจคับตีนจนหัวแม่ตีนคู้หดเล็บขบทนเดินด้วยความเจ็บปวดทุกวันทุกเช้าที่ตื่นขึ้นมา
สลัดมันทิ้งไป หาคู่ใหม่มาให้พอดีตีนเราดีกว่า อย่าแช่กับช่อวแคบๆของเกือกอับๆเหม็นๆ
เดินมันอาจไม่ทันใจ หัดวิ่งเข้าใส่และหนีอะไรบางอย่างออกไปอย่าแช่อยู่แต่กับมัน
มีอะไรทำก็ให้รีบทำ ก่อนที่จะจากกัน
มีอะไรบอกก็ขอให้รีบบอก ก่อนไม่มีวันจะได้พบเจอ
มีอะไรคิดก็ขยายมันออกมา เทกระเป๋าความคิดออกมา ว่ายังพอมีเศษเหรียญซื้อความสุขอะไรได้บ้าง
ปีใหม่แล้ว เริ่มอะไรใหม่ๆไปเลย ถ้าแข็งแรงพอ จะรออะไรอีก
ชีวิตบางคนเคว้งคว้างเหมือนลอยคออยู่กลางทะเล ไร้เรี่ยวแรงและใครๆ
ข้าขอเป็นขอนไม้อยู่ข้างๆช่วยพยุงชีวิตที่เหลืออยู่ให้เอง
ขอให้เดินออกไปอย่างมั่นใจอย่าหวั่นไหวชีวิตที่เหลืออยู่นักเลย..!!
พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 2 มกราคม 2563
โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง