*** “อย่ากลัวที่จะไม่มีใคร” ***
วันสิ้นปีนี้ ที่บุญญพลังว่าจะหาตัวทีแรกซ์ มาบาบีคิว แต่ติดตรงที่ไล่จับมันไม่ทัน เสียใจด้วย.
พรุ่งนี้ก็วันที่ 30 แล้ว บางคนยังทำงาน บางคนก็เมาค้าง บางคนก็เตรียมการไปเที่ยว
ชีวิตมีอยู่ไม่กี่วันเองนะ ลองควักเป๋าตังค์มานับๆดูวันเวลาที่มีลมหายใจ มันจะพอค่าจ่ายตลาดเช้านี้รึเปล่า
คนนั้นก็โกรธมันชิบหาย ไอ้เวรเอ๋ย.ความโกรธนี่มันเผาผลาญเงินชีวิตในกระเป๋าไปหลายใบ
ไอ้เกลียด ไอ้อาฆาต ไอ้ริษยา บลาๆๆอะไรนี่ จริงๆมันของฟุ่มเฟือยมากๆน่ะ
ใช้จ่ายพวกนี้ไปมากๆ มันทำให้เป็นโรคลม โรคไขมัน ความดัน และไวรัสเฮงซวยสะสมเป็นอีช้างน้ำได้
อยากใส่ทูพีชเดินไปตามชายคลองให้ใครมอง
หัดเก็บหอมรอมริบอารมณ์ซะบ้าง
อย่าใช้จ่ายอย่างหมาแดกอ้วกขี้เมาที่มูมมามนัก
จะสิ้นปีอีกแล้ว บางคนหน้าเหี่ยวล่วงหน้าวิ่งแซงใครๆไปหลายปี
หารองเท้าอารมณ์ดีๆ มายัดใส่หัวแม่ตีน แล้วออกย่ำไปในหนทางชีวิตเห่ยๆ พร้อมรอยยิ้มให้แก่ใครๆ
ทิ้งความทุกข์ต่างๆไปซะ ล้างบ้านในใจเราให้มันสะอาดว่างๆไว้รอเพื่อน
ปีใหม่กำลังมาเยือนในอีกไม่กี่กระพริบตา แปรงฟันรอท่า จะได้พูดไม่เหม็นหน้าใคร
สิ่งดีๆยังรอเราอยู่เสมอ คืนวันที่ 31 หากไม่ไปไหน มาจุดพลุให้ดังและสว่างไสวที่บุญญพลัง
บางปีเรื่องเฮงซวยมันก็ส่งกลิ่นอบอวลในชีวิตเรา ให้เราเหม็นเน่าไปด้วย ปล่อยไป
ปีใหม่ๆเราเริ่มต้นใหม่ได้ ดุจความสว่างไสวแห่งแสงอรุณที่สาดส่องพราวกระทบหยาดน้ำค้าง
วันนี้ยังพอมีเรี่ยวแรง ที่จะเงยหน้ามองเห็นใครๆ
ส่งยิ้มออกไป ใครๆเขาจะได้ส่งยิ้มกลับมา
หากชีวิตไม่มีใคร สะกิดมา ข้าจะไปยืนเคียงข้างเป็นกำลังใจให้
ขอส่งกำลังใจไปให้ทุกคนให้มีแต่ความสุขในวันก่อน ที่จะถึงวันก่อนสิ้นปี
พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 29 ธันวาคม 2562
โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
