นั่งเพ้อไปบนโถส้วมก่อนกดชักโครก

*** “นั่งเพ้อไปบนโถส้วมก่อนกดชักโครก” ***

สำหรับบางคนนั้น อย่าได้ถามเลย ว่าเขาขาดอะไรกับชีวิตที่เหลืออยู่

เราควรถามว่า ในชีวิตที่เหลืออยู่ เขาต้องการอะไร..

ท้องฟ้ายามเช้าสวยงาม สำหรับบางคน อยากคว้าความสวยงามนั้นมาโอบกอดไว้แนบอก

แต่บางคนที่เข้าใจ เขาโอบกอดไว้ด้วยแววตา ใช่ว่าจะเอามือคว้าท้องฟ้ามาโอบกอดไว้

นกน้อยคาบใบหญ้าเศษไม้มาทำรัง มันถักทอฝันด้วยความรักที่ก่อเกิดและขับดัน

มันสร้างฝันแห่งความรักจากกิ่งที่ว่างเปล่าตรงนั้น เป็นประติมากรรมรังรักที่ไม่เคยเรียนจากประติมากรคนใด

มนุษย์นั้นมีความคิด อย่าหยุดคิดที่จะสร้างสรรสิ่งดีๆใดๆเพื่อความเป็นไปของชีวิตที่ตนมี

เราเดินไปตามกาลเวลาแห่งชีวิตที่เป็นวงกลมเสมอ มันวนเวียนซ้ำซากกับกาลเวลาเดิมๆ

มองไปซิ..ท้องฟ้า ภูเขา ทะเล สายลม แสงแดด ผู้คน สัตว์ วัตถุต่างๆ เห็นไหม..มันเหมือนเดิม

บางชีวิต ตื่นมาอยู่กับการวนเวียนแต่สิ่งเดิมๆ หน้าเดิมๆ สถานที่เดิมๆ อาหารเดิมๆ อะไรๆก็เดิมๆ

ลองถามตัวเองบ้างซิว่า..มึงเบื่อไอ้ชีวิตเสร็งเคร็งแบบเดิมๆเช่นนี้บ้างไหม

ชีวิตเกิดมาลองถามตัวเองดู ว่าเกิดมาทำไม

หรือเกิดมาแค่มีความสุขกับการกิน การนอน สืบพันธุ์ และหวาดระแวงอันเกิดจากสันดาน

บางคนอาจต้องนั่งโกยนมตัวเองจากสงขลาเพื่อยัดใส่ในยกทรง ให้ดูดีในสายตา..โชว์ว่ากุมีนม

บางคนโกยหน้าท้องตน ที่หล่นแบะไปถึงพัทยาเพื่อยัดลงไปในสเตย์รัดท้อง แต่ไม่ยอมหยุดโฮกกับอาหารที่ขบกัด

บางคนไปเกาหลี เพื่อทำเกาเหลากับหนังหน้าที่เห่ยๆ อวดพระภูมิหน้าคอนโด

แต่ลืมศัลยกรรมหัวใจที่แย่ๆของตน ให้มันบริหารจิตใจคนอื่นให้เขาพอมีกำไรบ้าง ในกริยาที่ตนพยายามขาย

อีกไม่กี่วันก็จะสิ้นปีอยู่แล้ว บางคนยังขี้ไม่สุดตูดซักที

ชอบนักกับขี้งอน ขี้โกรธ ขี้อิจฉา ขี้โมโห ขี้ลืม ขี้งก ขี้เอาเปรียบใครๆ

กดลงชักโครกไปได้แล้ว ก่อนปีใหม่มาเยือนมาแล้วต้องเปรอะไปด้วยขี้ที่เหม็นเน่าจากการไม่ล้างตูดของมึง

ยิ้มให้กับโลกบ้าง ไม่รู้จะอยู่ยิ้มกับมันได้ซักกี่วัน

ทำดีให้กับโลกบ้าง ไม่รู้ว่าจะละเลงความเหี้ยๆแก่ตนไปถึงไหน

มองโลกอย่างเข้าใจบ้าง อย่ามัวแต่ให้โลกมาเข้าใจมึง

โอบกอดผู้อื่นด้วยความจริงใจบ้างเป็นไหม

ปีเก่าจะผ่านไป ปีใหม่กำลังมาด้วยรอยยิ้มใหม่ๆ แต่ใจเรายังเหมือนเดิม ไม่พัฒนาอะไร ปีใหม่สำหรับใจเรา มันก็แค่ ปฏิทิน

ทิ้งมันไปซะ ความเศร้าตรมในชีวิตที่เคยเผชิญมา

ทิ้งมันไปซะ ความไร้ค่าจากใครบางคน

ทิ้งมันไปซะ จากความทุกข์ใจทั้งปวง

เดินออกมาจากชักโครกแล้วกดน้ำจมหายมันไปกับรูแคบๆนั่น

ทำตัวใหม่ ยิ้มกับใครไม่ได้ ก็ให้ยิ้มกับใจตนเอง ชีวิตจะได้เดินต่อไปในปีใหม่ที่รอฟักไข่ให้เราได้อุ้มโอบ

วันหนึ่งจำไว้..เราต้องไปคนเดียว จูงมือใครไปกับเราไม่ได้เลย

เรา..พึงหัดทำหัวใจให้แข็งแรงพอ ก่อนที่จะออกก้าวเดินเมื่อวันนั้นมาถึงแต่เพียงลำพัง

หากชีวิตไม่มีใครและไม่มั่นใจ เพียงหันมา

ข้า..เป็นกำลังใจให้เสมอรู้ใหม..!!

พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 28 ธันวาคม 2562

โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง