*** “ชีวิตเดินไปด้วยตัวเราเองได้เสมอ” ***
ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจแห่งชีวิต
เราก็ต้องมีการก้าวย่างออกมาจากจุดที่เคยยืนอยู่เสมอ
ชีวิต..ไม่ควรแค่ยืนแช่กับมันนานๆจนเป็นหัวตอที่ไร้การงอกงามและกิ่งก้าน
หากเดินต่อไปไม่ไหว..
เธอพึงหัดถอยมาข้างหลังบ้าง
อย่าฝืนและดึงดันที่จะเดินออกไป
ลูกศรจะพุ่งทะยานออกไปได้ ย่อมถอยมาอยู่หลังคันธนูเสมอ
บางครั้ง..หากเดินไม่ไหวจริงๆ ขอให้นึกถึงวันที่เราได้เดินผ่านมา
และเหลียวมองไปยังหนทางเดิมที่ก้าวผ่านมาแล้ว
เราจะได้เข้มแข็ง และรู้ว่า ไม่ว่าหนทางจะยากเย็นแค่ไหน
เราก็ผ่านมาจนถึงจุดที่เรากำลังจะก้าวผ่านไม่ได้ เช่นเดียวกัน
นั่นหมายถึง..เราผ่านมันไปได้เหมือนทุกครั้งที่เราท้อแท้
เดินก้าวไปด้วยเส้นทางชีวิตที่เราเลือกเอง
แม้ผิดหวังบ้าง ก็พึงทำใจในเส้นทางที่เราได้เลือกเดิน
ความผิดหวัง ย่อมเป็นแฝดคู่กับความสมหวัง
เราพึงรู้จักและทำใจกับมันด้วย เมื่อเกิดความไม่สมหวัง
เมื่อเรารู้สึกผิดหวังในความรักหรืออะไร
นั้นเป็นเพราะเราเลือกที่จะเป็นผู้ผิดหวัง ไม่ใช่โทษว่าใครคนนั้นเขาทำ
เขาย่อมเป็นของเขาแบบนั้น ด้วยการตัดสินใจในแบบเขาๆ
เป็นแต่เรานี่แหละ เลือกที่จะผิดหวังในสิ่งที่เขาเป็น
และเรา..เลือกเส้นทางความผิดหวังด้วยตัวเราเอง ที่อยากจะเดินไปบนเส้นทางนั้นๆ
เราพึงเรียนรู้ที่จะรู้จักโลกที่เรายืน
ไม่เคยมีใครเกิดมาไม่เคยพบความผิดหวัง
หากเราต้องเผชิญกับความผิดหวัง
ให้สังวรไว้ว่า เราก็เป็นเหมือนใครๆที่เขาต่างก็เผชิญกัน
ใช่ว่า..เราจะต้องเผชิญแต่เราลำพังผู้เดียวซะเมื่อไหร่
แม้ว่า..เวลานั้น เราอาจจะต้องเผชิญอยู่เพียงลำพังผู้เดียวก็ตาม..
ทำวันนี้ให้ดี ที่ผ่านมาแล้วหากเฮงซวยนักก็แล้วๆไป
พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 18 ธันวาคม 2562
โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง