หัดมองรอบข้างบ้างว่าเรา มีเพื่อนเหลืออยู่ไหม

*** “หัดมองรอบข้างบ้างว่าเรา มีเพื่อนเหลืออยู่ไหม” ***

ชีวิตคนเรานั้น ไม่ได้ยืนยาวนัก..

เราหัดพักและเหลียวมองรอบๆตัวเราบ้าง

เราอาจมองเห็นอะไร ที่เราไม่เคยให้ค่ามันเลยก็ได้ ทั้งๆที่สิ่งนั้นแสนมีค่า

เพื่อน พ่อ แม่ คนรัก สัตว์ วัตถุ สิ่งของ บางครั้งมันอยู่ใกล้เกินไป

อยู่ใกล้จนเห็นเป็นของตาย เป็นสิ่งที่ดูเหมือนมีค่า แต่เรามักจะไม่ยอมให้ค่าในสิ่งใกล้ๆ

เรามักเอาแต่ใจตน จนทำลายน้ำใจคนใกล้ๆที่เขารักและเป็นห่วงเรา

แต่เรา..เสือกมองว่าเป็นของตาย ที่เป็นหน้าที่ของเขา ในการที่จะต้องดีต่อเรา

เรามักทำลายความหวังดีของเขา เพราะเราไม่ให้ค่าเขาโดยที่เรา ไม่ค่อยจะรู้ตัว

วันหนึ่ง..เขาจากเราไป
บางคน..บางคนเท่านั้นนะ.!!

เห็นคุณค่าในวันที่เขาจากไป สิ่งที่ไม่เคยคิดว่ามีค่า มันคือสิ่งที่มีค่าในวันที่เขาจากไป

คนที่สำคัญสำหรับเรา จะมีค่ามาก ก็ในวันที่ไม่มีเขา

ตลอดเวลาที่มีเขา..
เราไม่เคยให้ค่าอะไรต่อเขาเลย
นี่..ไอ้มนุษย์เฮงซวย เต็มไปด้วยอัตตาตน
ที่ลืมมองเห็นหัวใจคน ที่เขาดีต่อมึง..

บางคนและหลายคน ก็เลยทุกข์และตรอมตรมอยู่เพียงผู้เดียว

แถมปากเสียกับคนอื่นอีกนะ ว่าตนไม่แคร์..

อยู่ได้..แม้ไม่มีเขา
แต่ในใจ ทุกข์ระทมที่เขานั้นไม่มี..

เพื่อนเอย..อยู่กันพึงรักษาน้ำใจกัน

วันที่เขาจากเราไปนั้น มันมี
ไม่จากเป็นก็จากตาย คือมันต้องมี

ทำวันนี้ให้ดี ดีๆต่อคนรอบข้างที่เขาดีต่อเรา

วันใดที่ไม่มีเขา อย่างน้อยเราก็เคยดีที่สุดต่อเขามาแล้วมันไม่เสียหายให้ควายด่า

ไม่ใช่ทำแต่เรื่องเหี้ยๆให้กับเขา โดยที่เราไม่รู้ไม่ชี้ และโทษแต่ใครเขา โดยไม่โทษใจตนเองบ้าง

อยู่ด้วยความรักและหัดเข้าใจผู้อื่นบ้าง
วันที่เราจากกัน มันจะได้จากกันด้วยสิ่งที่มันดีๆ

ยิ้มให้กับโลกและตนเอง โชคดีที่เราได้เกิดมาพบเจอกัน

หัดรักษาน้ำใจคนรอบๆข้าง และคนที่เขารักเรา

วันที่ต้องพรากจากกัน เราจะได้ภูมิใจ ที่เราได้ดีต่อเขา เท่าที่เราจะมีความรู้สึกดีๆ

มนุษย์..เกิดมาคนเดียว และเดินทางออกไปคนเดียว

แต่ระหว่างทางที่เดินก่อนจากไปคนเดียว ลองเหลียวมองดู ว่าเรามีเพื่อนเคียงคู่ใจเราซักกี่คน..!!

หากไม่มี..พึงหัดเห็นใจคนรอบๆข้างมึงด้วย อย่าเอาแต่ใจตนจนลืมความเป็นคนที่ต้องมีเพื่อน..!!

พระธรรมเทศนา วันที่ 2 พฤศจิกายน 2562

โดยพระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง