เกิดมาแล้วต้องยืนและเดินต่อไปให้ได้

*** “เกิดมาแล้วต้องยืนและเดินต่อไปให้ได้” ***

เช้าๆที่ละแมหลังสวน..ต้นโพธิ์ต้นหนึ่งขึ้นบนขอนไม้แห้งๆ มันเป็นต้นโพธิ์ที่ท้าทายกฏชีวิตแห่งพิชชะ

พิชชะคือกฏธรรมชาติหนึ่งในห้า อันมีฟิสิกส์ จิต กรรม ธรรม รวมกันเป็นห้า

ทุกสรรพสิ่งมักมีเหตุปัจจัยให้สวนทางกับกฏธรรมชาติที่เราเข้าใจกันเสมอ เมื่อเจอเราจึงดูเป็นเรื่องแปลก

ที่แปลกก็เพราะเราไม่เคยชินไม่ค่อยได้เห็น สัมผัส ผัสสะ เราจึงเกิดความแปลกใจ ว่าไม่น่าใช่ไม่น่ามี

เมื่อคิดว่าไม่น่าใช่ ไม่น่ามี เมื่อมีเมื่อใช่ขึ้นมา ความแปลกใจก็จะปรากฏ

เมื่อเราพบเจอคนที่เรารักเราไว้ใจเขาเปลี่ยนแปลงไป มันเป็นแค่ความน่าแปลกใจ ในสิ่งที่ไม่เคยมี

เมื่อเราต้องพบความผิดหวัง มันเป็นแค่ความแปลกใจ ที่ไม่คาดว่าจะเจอ

เมื่อเราพบกับความไม่ได้ดั่งใจ ความไม่แน่นอนจากใครๆ มันเป็นแค่ความแปลกใจจากสิ่งที่มันเคยมีเคยเป็นก็แค่นั้น

แต่เราไหลไปในอารมณ์แห่งความแปลกใจในสิ่งนั้นๆ มันจึงทำให้เราทุกข์ เพราะความยึดในสิ่งนั้นๆแห่งเรา

ต้นโพธิ์ใบเขียวงามขจี สร้างความแปลกใจที่ใบเขียวโผล่พ้นออกมาจากท่อนไม้ซากแห้งๆ

ผู้เห็นมีความแปลกใจ จนต้องเดินเข้ามาไขสิ่งที่เห็นใกล้ๆ ว่ามันเป็นไปได้อย่างไร

เราไม่รู้สึกเศร้าหรือเป็นทุกข์กับสิ่งที่ท้าทายกฏแห่งพิชชะนั้นที่แหกกฏเกณฑ์ธรรมชาติเช่นนั้นเลย

การแหกกฏมันเกิดขึ้นได้ ข้างๆรอบตัวมันก็เป็นดิน แต่มันไม่ขึ้นบนดิน มันกลับท้าทายชีวิตมันด้วยการเติบโตขึ้นมาจากขอนไม้แห้งๆ

สำหรับเรา มันเป็นสิ่งที่แค่น่าแปลกใจ แต่สำหรับมัน มันคือชีวิตที่ต้องหล่อเลี้ยงชีวิตให้ดำเนินต่อไปให้มันเติบใหญ่

ต้นโพธิ์มันยืนต้นสู้ชีวิตด้วยการแหกกฏเดิมๆที่ใครๆเขาต่างก็เคยๆกัน

มันมีเส้นทางชีวิตที่เจริญเติบใหญ่เหนือใครๆได้โดยไม่ต้องง้อดิน

ชีวิตคนเรานั้น ขอให้เป็นดั่งต้นโพธิ์ต้นนี้ แม้แหกกฏไปบ้าง แต่มันก็มีชีวิตได้อย่างน่าทึ่ง

เราทึ่งเพราะมันแปลกไปกว่าต้นอื่นที่อยู่ใกล้ๆ ชีวิตแห่งหนทางมันสร้างความแปลกใจให้กับเรา

อารมณ์ต่างๆก็เหมือนกัน เมื่อเราได้ประสพพบเจอ มันก็เป็นแค่ความแปลกใจ

ที่เราไม่เคยได้เจอหรือไม่เคยชินที่จะได้เจอ เหมือนเราได้เจอต้นโพธิ์ที่ขึ้นบนขอนแห้ง

เราจึงไม่ควรใหลไปในอารมณ์ที่มันท้อแท้ สิ้นหวัง โศกเศร้า มีชีวิตทนต่อไปไม่ได้

มันเป็นแค่อาการแปลกใจ ที่ไม่ได้ให้สุขหรือทุกข์ใดๆ เหมือนกับที่เราได้เห็นต้นโพธิ์มีชีวิตบนขอนไม่แห้งริมทะเล

อะไรที่ผิดไปจากที่เรายึดมั่นถือมั่นมันก็มีอยู่ อะไรที่ไม่ได้ดั่งใจ ไม่แน่นอน มันยังมีอยู่

อย่ามัวเอาสิ่งเหล่านี้มาทำลายชีวิตเรา เพราะเราทุกข์กับสิ่งที่เราไม่เคยๆ

มันเป็นแค่ไม่ชินและไม่เคยกับสิ่งที่พบเจอ เรามันก็แค่เกิดอาการแปลกใจ มันก็แค่นั้นเอง

พึงให้ค่าชีวิตเราให้มากกว่าการจมไปในห้วงทุกข์ที่เกิดจากความผิดหวังไม่แน่นอนและไม่ได้ดั่งใจ

เราสามารถเดินต่อไปและเติบใหญ่ดุจต้นโพธิ์ที่ไม่ง้อดินเพื่อมีชีวิต

ลุกขึ้นยืนและเดินต่อไป ไม่มีใครช่วยเราได้ หากเราไม่ช่วยตัวเองด้วยการฝืนกฏเกณฑ์เดิมๆที่ใครๆต่างก็ไม่กล้าเป็น

พระธรรมเทศนาวันที่ 6 กรกฎาคม 2562

โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง