อยู่บนโลกให้เป็นกับชีวิตสั้นๆไม่กี่ปี

*** “อยู่บนโลกให้เป็นกับชีวิตสั้นๆไม่กี่ปี” ***

ขอสาธุคุณในยามเช้า

มีคนมากมายที่พังเพราะความอยากรู้

บางครั้ง..อย่าไปรู้แม่งมันเลยในความอยากนั้น มันจะได้เท่าทุน

รู้แล้วกลุ้ม รู้แล้วพัง รู้แล้วไม่ได้ดั่งใจ รู้ไปทำไม

แต่มันก็อยากๆๆๆไม่มีที่สิ้นสุดนั่นแหละ

รู้แล้วโกรธ

รู้แล้วเกลียด

รู้แล้วอาฆาต

รู้แล้วพยาบาท

รู้แล้วมีแต่ปัญหากับใจตน

วางๆเรื่องอยากลงบ้างก็ได้ จะได้เป็นการหัดทวนใจตน ซึ่งมันเป็นสงครามที่ชนะได้ยากยิ่ง..

ใครชนะ..ความสุขมันก็พึงมีแหละ

หัดเป็นคนยิ้มง่าย และทบทวนใจก่อนที่จะ คิด พูด ทำ สิ่งอะไรใดๆลงไป

นี่คือหน่อเนื้อแห่งความเป็นมนุษย์ เราควรบ่มเพาะให้มันเกิดก่อกำเนิดเป็นหน่อ ขึ้นมาภายในใจเรา..

เที่ยงๆ เรากินข้าวกับผู้คนหลายคน

เราลองเงยหน้าขึ้นมาดูรอบๆตัวและมองใครๆเขาบ้าง

มองและหัดยิ้มให้ใครๆเขาบ้าง

เราจะเห็นว่า เขาก็ยิ้มตอบกลับมาให้เราเช่นเดียวกัน

นอกจากจะไปยิ้มให้แก่คนประเภทเสาไฟ และคนใจราคาเหมาเข่งยังไม่มีใครเอา

ก็ต้องทำใจ เพราะเราเองคงอาจจะไม่เคยยิ้มให้แก่ใครมาก่อน เขาก็คงงง และนึกว่าวันนี้เราอาจกินยาผิดขวด

ตรรกะง่ายๆในการอยู่บนโลกนี้อย่างสันติสุขในหมู่มวลแห่งสังคมก็คือ

หัดเรียนรู้ที่จะเป็นผู้ให้ อย่าได้ทำตัวแต่เป็นผู้ที่คอยจะรับ

โลกมีที่ว่างให้แก่ผู้ที่ให้เสมอ

ส่วนผู้ที่คอยแต่จะรับ เขาก็ย่อมต้องย่อมคอยตอบแทนในสิ่งที่รับเสมอ

ปัญหาไม่ได้แก้ได้ด้วยการทะเลาะกัน หรือเอาอารมณ์กระแทกใส่กันเพื่อให้อีกฝ่ายยอมรับร่วมมือเพื่อที่จะแก้ปัญหา

การรับฟังปัญหาและร่วมกันหาทางแก้ไขด้วยไมตรีจิตนี่ซิ ปัญหาจึงผ่านพ้นไปได้ด้วยการร่วมใจและเข้าใจในการสื่อสารกัน

——————————————-

คำถาม >>> น้อมกราบในบทธรรมเจ้าค่ะพระอาจารย์

กราบเรียนถามพระอาจารย์เจ้าค่ะ

แล้วสิ่งที่รู้แล้ว เราไม่โกธรไม่เกลียด และพิจารณานี่ก็เรียกว่ามรรคใช่มั้ยเจ้าคะ กราบนอบน้อมเจ้าคะ

พระอาจารย์ตอบ <<< มันยังมีมรรคที่เรียกว่ามักมากเข้าข้างตัวเองก็เยอะแยะ

พิจารณาแล้วสร้างกำลังใจไม่โกรธไม่เกลียดนั่นแหละดี เป็นการย้อมใจให้มีกำลัง ทั้งๆที่ลึกๆมันก็โกรธก็เกลียดนั่นแหละ

คำถาม >>> กราบสาธุครับ บางเรื่องพอรู้แล้วจิตใจมันโปร่งโล่งสบายครับ

พระอาจารย์ตอบ <<< นั่นแหละผลของตัณหาที่มาในฟากถูกใจ มันเป็นทิฏฐิตัวหนึ่งที่อาศัยตัณหา แต่เราตัองอาศัยตัณหาเหล่านี้เป็นเครื่องย้อมจิต เพื่อเป็นเครื่องอยู่

คำถาม >>> ผมอยากรู้โพสนี้จึงอ่าน เป็นภวตัณหาด้วยไหมครับ

พระอาจารย์ตอบ <<< เป็นความทะยานอยากอย่างหนึ่งที่อยากรู้ เป็นภวตัณหาตัวหนึ่ง

ธรรมที่เราเรียนรู้มันเป็นชื่อเรียกอาการน่ะ แต่ชาวพุทธเราส่วนมาก เอาตัวเข้าไปเป็น ด้วยการทำตัวไม่ให้เกิดภวตัณหา

พระธรรมเทศนาวันที่ 25 พฤษภาคม 2562 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง