*** “ชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ คือหัดยอมแพ้ศัตรูที่ไร้ค่า” ***
คนเรานั้น ไม่จำเป็นที่จะต้องมีแต่ชัยชนะเสมอไป
บางคนแพ้ไม่เป็น
ชีวิตนี้ กุต้องชนะทุกอย่างทุกเรื่องเท่านั้น จึงจะถือว่าเป็นผู้ยิ่งใหญ่
บุญญพลังฝ่าฟันจนบริสุทธิจากข้อกล่าวหาทั้งหล่ยทั้งปวง เราไม่เรียกว่าผู้ชนะหรอก
มันเป็นแค่การป้องกันตัวอย่างชอบธรรม ในสิทธิที่โดนครอบงำจากผู้มีอำนาจก็แค่นั้น
หลายคนดูว่าเป็นชัยชนะ เมื่อชนะแล้วก็ควรจะเอาคืนบ้าง สั่งสอนบ้าง เพื่อให้สาสมกับที่เราต้องโดนรังแกมาอย่างยาวนาน
พฤติกรรมเช่นนั้น ในนิยามข้า ข้าเรียกว่าผู้แพ้ และแพ้อย่างไร้ค่าอีกครั้ง
ทองคำนั้น ตกหล่นหมักอยู่ในโคลน ความเป็นทองคำมันไม่ได้สลายกลายไปเป็นตมด้วยหรอกนะ ทองก็คือทอง
เราหล่อหลอมความเป็นทองให้เป็นองค์พระดีกว่า เพื่อคุณค่าทางใจยิ่งกว่าเป็นทองที่มีคุณค่าทางกิเลสแลกเปลี่ยน
แต่การที่ทองแยกออกมาจากตม แล้วทำตัวเป็นตม สาดโคลนออกไป ทองนั้นก็จะไร้ค่า
มันเป็นแค่ตมที่เข้าใจว่าเป็นทองที่มีค่า แต่หนาไปด้วยตมที่หาค่าไม่ได้ด้วยการทำตัว
นักมวยดังมองหน้าไอ้ขี้เมาที่เดินมาหาเรื่อง แล้วต่อยโครมเข้าให้ มันจะมีเกียรติภูมิอะไรอันใด ในความเป็นยอดนักมวยที่สร้างสมมา
ชนะไอ้ขี้เมา แค่สะใจ ชัยชนะที่ไร้ถ้วยไร้เกียรติภูมิ ไร้เงินรางวัลสรรเสริญแซ่ซ้องในตรรกะแห่งมวย
หมาเดินมาเห่า เราลงไปเห่ากับหมา เพื่อชนะหมา ก็มีค่าเท่ากับหมาสองตัวเห่าหอน เพื่อชัยชนะแห่งตน ภาคภูมิใจนักหรือ
บางคนแพ้ไม่เป็น แพ้ไม่ได้ มันน่าอายที่ต้องพ่ายแพ้ ต้องดันทุรังทุกอย่าง เพื่อให้ตนนั้นถูก เพื่อให้ทุกคนเห็นว่าตนชนะ และต้องชนะตลอดไปไม่มีวันแพ้
ราชสีห์ไปเห่ากับหมา คุณค่าก็แค่หมาในคราบราชสีห์ เห่าชนะหมา แต่คุณค่าแห่งความเป็นราชสีห์ไม่ต่างกับหมา ราชาก็ไม่ต่างกับยาจก
ชีวิตนี้แพ้บ้างก็ได้ หากชัยชนะที่จะได้มา มันไร้คุณค่าและทำลายชัยชนะที่ตนมี
การเห็นหมาที่มันเห่า เพราะเข้าใจว่าหมามันก็เห่าเป็นธรรมดา
กับรำคาญเสียงเห่า เพราะมึงมันแค่เป็นหมา กระโจนลงไปเห่าและกัดด้วยความเป็นราชสีห์ที่ตนมี
ผู้ชมที่เห็นเป็นราชสีห์ ก็จะให้คุณค่ามองเห็นแค่หมาตัวใหญ่รังแกหมาน้อยก็แค่นั้น
อย่าเสียเวลากับการเดินหาก้อนหินเพื่อเขวี้ยงหมาที่แอบมาเห่าหอนข้างทาง
เดินไปเบื้องหน้าอย่างราชสีห์ ที่ไม่จำเป็นต้องใส่ใจเสียงเห่าหอน
หมานิ่งหมาไม่หอนก็ทำตัวเป็นราชสีห์ไม่ได้ เพราะมันก็คือหมา
แต่ราชสีห์ที่มัวแต่เห่าหอนและไล่กัดหมา มันก็ไม่ต่างจากหมาที่ทำตัวเป็นราชสีห์ ที่ไม่ยอมแม้กระทั่งหมา
ความชอบธรรมที่เราได้รับกลับคืนมา มันแค่ปกป้องในส่วนความชอบธรรมของเรา เราไม่ได้ทำสงครามกับใครเพื่อให้ได้ชัยชนะ
เดินจับมือกันไปเบื้องหน้าอย่าใส่ใจเสียงหมาที่เคยเห่าและไอ้ขี้เมาที่ไร้เกียรติแห่งชัยชนะด้วยการกระแทกหน้ามัน
มันเห่าด้วยความเป็นหมาและไอ้ขี้เมา เพราะมันเป็นไอ้ขี้เมาและหมาที่หาค่าไม่ได้กับเรา อโหสิให้กับมัน..
พระธรรมเทศนาวันที่ 22 พฤษภาคม 2562 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
