อย่าทิ้งขว้างกันเพราะความไม่ได้ดั่งใจ

*** “อย่าทิ้งขว้างกันเพราะความไม่ได้ดั่งใจ” ***

ความรักนั้น..

ในความเป็นจริงและมีสุขกับรักก็คือ
อยู่กับคนที่เราอยู่ด้วยแล้วมีความสุขใจ

อาจจะไม่ใช่เรื่องความใคร่
หรือแค่การสมสู่ก็ได้

แค่อิงชิดใกล้
มันก็มีความสุขกับลมหายใจที่สาดใส่กัน

การได้เห็นกัน มองหน้ากัน
แค่ได้อยู่ใกล้ๆกัน
จับมือเดินไปด้วยกัน
ยิ้มให้แก่กัน
มันก็เป็นสุข

ข้าเคยเห็นคนแก่เขาอยู่ด้วยกัน
เขามีความสุขที่ได้อยู่ด้วยความเป็นเพื่อนกัน
เขาจึงไม่ทะเลาะกัน

เขามีความสุขที่จะแบ่งปัน
ในสิ่งที่ขาดหายซึ่งกันและกัน
ความสัมพันธ์ของเขาจึงยั่งยืน

ในวันที่คนใดคนหนึ่ง
ต้องถึงที่สุดแห่งเส้นชัยชีวิต

เขาผ่านชีวิต จากเราไปแล้ว
เราก็ใช่จะแพ้พ่าย

เขารู้ว่า คนรักของเขาก็ยังให้กำลังใจอยู่ไกลๆ

ยังคอยส่งกำลังใจ
คอยเชียร์
และยืนเคียงข้างบนลู่วิ่งแห่งชีวิต
ที่เขามีแรงแค่ก้าวเดิน
เดินไปสู่เส้นชัย
ที่คนเคยเคียงใกล้ เขารออยู่

คนเรามีชีวิตด้วยกำลังใจ
ที่เติมเต็มจากใครบางคน

แต่บางคน
มีชีวิตแค่เพื่อการเติมเต็ม
ด้วยความเห็นแก่ตัวจากใครๆ

วันที่เท้าขนานไปกับพื้น
ไม่แตะพื้นด้วยฝ่าเท้าที่เราเคยยืน

วันนั้น
จะมีแค่มือและลมหายใจ
คอยไขว่คว้าหาใครซักคน
พยุงตน
เพื่อที่ตนจะลุกขึ้นยืน

เรา..อาจแค่ไขว่คว้าอากาศที่มันไม่มีอะไรให้ใจดวงนี้ได้เติมเต็ม

เราจึงควรให้โอกาสใครซักคน
ที่เขาเคยเคียงใกล้
เคยร่วมเรียงเคียงกายเดินทางกันไป
ให้เขาได้ไขว่คว้า
เพื่อที่เขาจะได้ยืน
ยืนได้ เพราะเราเติมเต็ม

เผื่อวันที่เราเองอาจไร้ที่ยืน
เคว้งคว้างและอาจต้องไขว่คว้าใคร
เพื่อมาเป็นกำลังใจ ในการที่จะได้ลุกขึ้นยืนบ้าง

คอยเป็นกำลังใจ
ให้แก่คนข้างๆ เรา
ที่เคียงข้างเรา

เรา..จะได้มีกำลังใจเติมเต็ม
ในสิ่งที่คนเคียงข้างเรา
ยามไม่ได้อยู่กับเรา

เดินออกไปด้วยกัน
ด้วยเรียวแรงที่มีต่อกันและกัน

ดีกว่าเดินกันไป
โดยไม่มีใคร
ที่จะมาให้เราเติมเต็มซึ่งกันและกัน

บางคนอาจไม่มีใคร
เพราะเรามันไม่เอาใคร

เรา..ก็ต้องยอมรับไว้
ว่าใครเขาก็ไม่เอาเราเช่นกัน

คนที่แข็งแรง
คือคนที่ยอมรับในสิ่งที่กำลังเป็น
ที่เป็น และเป็นไปแล้ว
อย่างเข้าใจในเหตุปัจจัย

เรา..แข็งแรงพอรึยัง ที่เดินร่วมทางกันไป

หรือแข็งแรงพอรึยัง
ที่จำเป็นยอมรับว่าเรา
จะต้องเดินทางไปแต่เพียงผู้เดียว

ชีวิตยังมีอยู่ พึงรักๆกันไว้
ไม่นาน คนเคียงข้างก็จางหาย
ไม่เขาตาย เราเองก็ต้องจากเขา

หันมาจับมือเดินจูงกันไป
มองหน้าคนข้างๆเราไว้

ไม่นาน..คนที่แสนดีข้างๆนี้
มีแค่อากาศที่ไร้เงา

เขาต้องไปจากเรา
หรือเราต้องไปจากเขา

เราทำใจพอรึยัง เมื่อถึงวัน
ที่จะต้องเดินลำพังแต่เพียงผู้เดียว

คลายตัวตนลง
คลายความโกรธลง
คลายความอาฆาตลง

มองคนข้างๆด้วยมิตรและไมตรี
สร้างสัญญาดีๆไว้
ก่อนจากกันชั่วนิจนิรันดร์

พระธรรมเทศนาโดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง

วันที่ 18 ตุลาคม 2561