*** “ฝึกให้เกินขีดกำลังใจ” ***
หลังจากที่ข้าได้ชี้เรื่องทำสมาธิจิตด้วยการนั่งชักประคำ
และอธิบายการใช้ประคำ เพื่อให้เกิดอำนาจแห่งจิต
หลายคนก็เริ่มฝึกฝนกัน เอาจริงเอาจังกัน
ทีนี่ การที่จะท่องอักขระ นะโมตัสสะ ซึ่งมีอักขระ 18 คำ ต่อการชักลูกประคำ 1 เม็ด
ต่อเนื่องไปจนจบ 108 ครั้ง 108 เม็ดนี่ หลายคนลองแล้ว บอกว่าเป็นไปไม่ได้
พระที่นี่ก็บอกว่าเป็นไปไม่ได้ เพราะที่ฝึกๆกัน มักจะหมดลมหายใจก่อนที่จะถึง 50 จบ
จริงๆนี่เพราะเราขาดการบริหารจัดการ ความเพียร ความตั้งมั่น
พูดง่ายๆว่า ต้นทุนเรามันน้อยเกินกว่าจะมีกำลังในการที่จะทำขึ้นมาได้
จะบอกว่า อ่อนแอ เฉอะแฉะ โอดโอย แต่อยากเป็นซุปเปอร์ไซย่า เดี๋ยวก็งอลอีก ไอ้พวกแม่คุณ
คว้าประคำขึ้นมาได้ ท่องบ่นหน้าเขียวหน้าแดง สุดลมแล้วสุดลมอีก ได้แค่ 20 จบ
หายใจ ถอนใจ บ่น เฮ่อ..ไอ้เหี้ยเอ้ย.ย ใครจะไปทำได้
เสือกด่ากุอีกไอ้ห่า.. เอาตัวเองเข้ามาวัดคนอื่นซะนี่
พระที่นี่ฝึกเช้าฝึกเย็น คือธรรมชาติมันบ้าวิชากันอยู่แล้ว
มันฝึกเดินปราณกันจนหน้าเขียวหน้าแดง ตัวงอเป็นกุ้ง ล้มลงไปนอนชักเหง็กๆๆ จะตายเอา
แต่ก็ไม่ตาย แค่หน้าเหลืองเยี่ยวเหลือง แทบจะพากันท้อใจ
วันหนึ่ง..พระนธีกับพระเอ๋ หลังจากหายหน้าหายตาไปซักหนึ่ง
เขามามองหน้าแล้วอมยิ้มนัยว่า เขาสำเร็จเพลงยุทธ ที่หลวงพ่อบอกให้ทำแล้ว
นั่นก็คือ สวด นะโมตัสสะ 18 อักขระ ในหนึ่งลมหายใจได้ 108 จบแล้ว
พวกท่านทำหน้ากวนตีนหยิ่งๆแล้วนั่งกอดอกมองหน้าคนนั้นทีคนนี้ที
เขาเรียกก๊กตัวเองว่า ชุมชนคนปลายแหลม เพราะพวกเขาพักกันอยู่ตรงแหลมชายเขา
ส่วนอีกพวก เป็นก๊ก ชุมชนคนขุนเขา เพราะพวกเขา อยู่ตามชะโง่นผา ฝังตัวไปตามขุนเขา
พอก๊กหนึ่งมีคนทำได้ อีกก๊กหนึ่งก็ต้องฝึกหนัก ไม่งั้นน้อยหน้าและโดนล้อ อดสูตลอดกาล
ที่สุด..คนแห่งขุนเขาก็ทำได้ ผ่าน 108 จบในหนึ่งลมหายใจกันในอัตราที่พอฟัดพอเหวี่ยงกัน
ทีนี้..มันมีท่านทางบ้าน ท่านต่างวัด ต่างสำนัก ก็นำไปฝึกกันเช่นกัน
ปรากฏว่าทำไม่ได้ ท้อใจ และเข้าใจว่า เป็นเรื่องที่เกินความสามารถแห่งตน
ท่านเอย..นี่มันเป็นเบสิก มันเป็นก้าวแรกๆในการฝึก
แค่ก้าวแรก ท่านยังไม่ผ่าน ท่านอย่าไปคิดแทนคนอื่น ที่เขาก้าวขึ้นไป ในสอง สาม สี่
แต่ละท่านที่ผ่าน 108 จบ ในหนึ่งลมหายใจ ท่านเหล่านั้นฝึกเดินปราณ
ที่สำคัญ งดอาหาร นอนน้อย บางท่านไม่นอนเลย
เรื่องอาหารนี่สำคัญ หากในท้องมีความอืดของซากอาหาร
การก้าวข้ามขีดจำกัดของเจ้าของ ย่อมดำเนินไปได้ยาก
การฝึกชักประคำเช่นนี้ จะทำให้จิตเกิดกำลังมหาศาล เมื่อผ่านก้าวแรกไปได้
พระที่นี่ รู้สึกได้ถึงความสนั่นสั่นสะเทือน ของพลังบางอย่างที่ฟูขึ้นมา จนเขาสัมผัสได้
พวกนี้เป็นพลังงานไฟฟ้า ที่เอ่อประกายขึ้นมา จนอายตนะแห่งเจ้าของ เข้าไปผัสสะกับมันน่ะ
พลังงานพวกนี้มันมีประจุกำลัง พอเราก้าวข้ามขีดมันไป มันจะเกิดอำนาจสมาธิเกินขอบเขตที่เราเคยมี
การปรุงแต่งแห่งใจ มันก็จะปรุงให้รู้สึกอะไรต่างๆเป็นไปตามวิบากของแต่ละคน ซึ่งไม่เท่ากัน
บางคนเหมือนโลกลั่นดังสนั่น ยังกะฟ้าฝ่า
บางคนเหมือนตัวอัดแน่นไปด้วยกำลังอะไรบางอย่าง ที่ดูแข็งแรง
บางคนเกิดการวูบวาบ เหมือนของภายในจะทะลักออกมา เหมือนอาการของขึ้น
แต่ละคน ก็จะเกิดความรู้สึกไม่เหมือนกัน มันมีวิบากผลแตกต่างกันไปตามปัจจัย
แต่ไม่ว่าจะเป็นอะไร มันก็คือแค่ก้าวแรก ในการที่จะเลือกเดิน
มันไม่ใช่สิ่งวิเศษวิโสเหนือมนุษย์อะไรมากมาย
มันเป็นแค่ปรากฏการณ์ ที่มันเลยขีดจำกัดของเราไปเท่านั้น
และนี่เป็นอำนาจแห่งสมาธิ ที่มันดูแล้วเหมือนมีพลัง
และดูเป็นของแปลกใหม่ ที่หัวใจคนธรรมดาทั่วไป มันไม่ค่อยจะเคยเจอ
มีบางคนเอาจริง แต่กายไม่พร้อม ล้มลงไปชักกระตุกดิ้นเหง็กๆตะแง่วๆจะตายเอา
ทำคนเดียวไม่มีเพื่อนคอยเรียกสติ ลมไปเลี้ยงสมองไม่ทัน อาจตายได้
แต่สำหรับผู้ฝึกจริงน่ะ มันต้องตายเป็นตาย
ใจมันต้องทิ้ง อุปาทานการยึดร่าง ยึดรูป ยึดความเป็นเรา มันจึงจะก้าวข้ามขีดจำกัดไปได้
ใจเสาะแสะอ่อนแอ มีแต่อุปสรรค โน่นนิด นี่หน่อย อะไรก็ไม่ได้
มึงนอนกระดิกตีนดูทีวีไปเหอะ อย่าสะเออะไปฝึกอะไรอย่างเขาที่พรากเพียรกัน
ข้านี่ พยายามแล้วพยายามอีก ก็ได้แค่ สิบกว่าจบก็หมดลมหายใจ
พวกเราฝึกใหม่ๆ ยังไงก็มีข้าเป็นเพื่อนแหละ
ไอ้พวกบ้านั่น มันเสือกทำได้ มันคุยกันใหญ่
นี่เห็นว่าฝึกกันแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน จนข้ามขีดจำกัดกันได้หลายคน
ข้าเองก็ต้องฝึกตาม เดี๋ยวมันมาข่มกันตายเวลาเดินผ่าน
พระนธี ท่องนะโม 18 อักขระ 108 จบ ได้ในหนึ่งลมหายใจในการชักลูกประคำ
เขาถามทำตาปรือๆว่า หลวงพ่อได้แค่สิบกว่าจบเองเหรอ ผม 108 จบไปแล้วน้า
ข้ายอมรับสภาพบอกว่า
” เออ..ได้แค่สิบกว่าจบเต็มที่แล้ว แต่ท่อง อิติปิโส 108 อักขระ ต่อหนึ่งจบน่ะ ไม่ใช่ นะโมตัสสะ 18 อักขระ อย่างที่มึงฝึกกันอยู่
พระธรรมเทศนาโดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
วันที่ 29 กันยายน 2561
