อยากฆ่าตัวตาย

**** “อยากฆ่าตัวตาย” ****

หลายวันมานี้ไม่ได้กระจายธรรม
ติดธุระไปหลายที่

มีน้องๆหลายคนได้ถามเข้ามา
เกี่ยวกับชีวิตของตน ที่รันทด

หลายคนบอกว่า อยากฆ่าตัวตาย
พระอาจารย์ช่วยที

ข้าน่ะช่วยฆ่าไม่ได้หรอกนะ ไม่ถนัด

หลายคนโรคร้ายแทะเล็มชีวิต

หลายคนอับจนเงินทอง มีหนี้สิน

หลายคนโดนรังแก โดนบังคับ
จากผู้อื่นและคนใกล้ตัว

หลายคนอยากหนีไปจากชีวิตนี้
ด้วยการ ฆ่าตัวตาย

ข้านี่อยู่ตรงกลางของผู้คนหลากหลาย

จึงได้เห็นวิถีต่างๆ ทั้งแนวคิด การกระทำ
และแสดงออก

พวกที่ได้ดั่งใจในชีวิต ก็จะเพลินไปในชีวิต

ดูเหมือนว่ามีความสุขเหลือเกิน

พวกที่ไม่ได้ดั่งใจในชีวิต ก็จะทุรนทุราย
ในชีวิตที่มี

ดูว่าชีวิต มันทุกข์และแสนลำเค็ญ เสียเหลือเกิน

สิ่งเหล่านี้เป็นกระแส

มันเป็นกระแสแห่งตัณหา

เป็นความหลงอย่างหนึ่ง ที่ชีวิตเหล่านี้ จมลงไปในกระแส

น้องเอ๋ย..ชีวิตนั้นเกิดมา

มันไม่มีอะไรได้ดั่งใจเราหรอก

ไม่มีอะไรแน่นอน

มันเป็นธรรมชาติเช่นนี้

พึงอบรมใจที่จะเรียนรู้และยอมรับมันเถิด

เมื่อเราอึดอัดขัดข้องไปกับกระแสและเส้นทางของชีวิต

เราแก้ไขไม่ได้ยอมรับไม่ได้

เราอยากจะฆ่าตัวตาย

เพื่อหนีหายไปจากกระแส
ที่เป็นรังสีเสียดสีใจเรา
ให้ทุรนทุราย

นี่..น้องไม่ยอมรับความเป็นจริง

น้องเอ๋ย..เจ้าจะฆ่าหรือไม่ฆ่า

เจ้าก็ต้องตายไปจากมันอยู่ดี

ลองเหลียวไปมองความจริงรอบๆดูซิ..

หลายคนเขามีชีวิต ที่ทุรนทุรายมากมายกว่าเราเยอะแยะ

เขายังมีชีวิตที่ยืนหยัดอยู่ได้

พึงมองต่ำลงไปให้เห็นชีวิต ที่เขาทุรนทุรายกว่าเราซิ

เอาแต่มองสูงขึ้นไปจากชีวิต ที่เขาดีกว่าเรา

เราก็ย่อมทุรนทุราย ที่ไม่ได้ดั่งใจ ดั่งใครเขา
ที่ไม่ได้มีชีวิต ที่เป็นอยู่อย่างเรา

สิ่งที่เราเผชิญอยู่นั้น เราเป็นผู้ออกแบบมาทั้งสิ้น

เราดันยอมรับสิ่งที่เราออกแบบมาใช้กับชีวิตเรา ไม่ได้เอง

เรามักโทษดินฟ้า โทษโชคชะตา ที่ไม่เป็นธรรมต่อเรา

เรา..ไม่ยอมโทษต้วเอง ที่ใจมีแต่ความพ่ายแพ้

และเพราะความพ่ายแพ้ที่เป็นสันดานเดิมๆนี่แหละ

มันติดมาย้อมให้เจ้าของใจที่เฮงซวยอย่างเรา ให้มันทุรนทุราย

มันไม่ยอมรับความเฮงซวยของมัน

มันทุรนทุรายกับสิ่งที่มันเคยก่อและเคยกระทำ

มันไม่ยอมรับ ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นวิบากที่มันต้องเผชิญ

ใจมันเป็นสันดานแห่งผู้อ่อนแอ

ใจส้นตีนเช่นนี้ มันจึงเลือกที่จะพ่ายแพ้

มากกว่าที่จะยอมรับความเป็นจริงแห่งธรรมชาติด้วยปัญญา

มันเลือกมีชีวิตที่ดำเนินตีบตัน

ด้วยการเลือกที่จะฆ่าต้วตาย

นี่..มึงไม่ฆ่ามัน มึงก็ต้องตายอยู่ดีไอ้น้อง

ที่อินเดีย..บางคนเป็นโรคร้าย

บางคนโดนข่มขืน

บางคนโดนกระทำดั่งไม่ใช่มนุษย์ด้วยกัน

บางคน ทั้งชีวิต ไม่เคยเลยที่จะพบกับความสุขดั่งใครคนอื่นเขา

บางคน แม้แต่ผ้ากันหนาวมาห่มกายยังไม่มี

บางคน ไม่มีแม้อาหารที่จะมาประทังชีวิต

บางคน โดนทำร้ายทุบตี

บางคน ไม่มีแม้แต่เวลาที่จะหายใจอย่างคนที่เรียกว่ามีความสุข

แต่เขาก็อยู่ มีชีวิตอยู่

และอยู่อย่างทุรนทุรายอย่างนั้น

เรา..ดีกว่าเขาเยอะแยะ

แต่เราเลือกที่จะฆ่าตัวตาย

เราไม่รู้หรอกว่า

ความตายไม่ได้เป็นตัวตัดปัญหาที่เรานี้ กำลังเผชิญ

เราไม่รู้ว่า ความไม่ได้ดั่งใจทั้งหลาย มันเกิดจากโปรแกรมจิตเรา

มันไม่เกี่ยวกับกาย

กายมันไม่รู้ไม่ชี้

แกฆ่ามัน ทำลายมัน

แกก็ไปทุรนทุรายต่อ แบบวิญญานไม่มีรูป

กายมันเป็นสสาร

ความคิดและสันดานโง่ๆนี่มันเป็นพลังงาน

พลังงานมันไม่ได้สูญหายและโดนทำลายด้วยนะโว้ย

แต่ไม่เป็นไร

เดี๋ยวกุจะไปเป็นเกียรติให้แก่ศพมึงเอง

อยากฆ่าต้วตายกัน ก็เชิญตามสบาย

มันเป็นสันดานเก่า ที่พวกมึงเคยฆ่าตัวตายเช่นนี้มาทุกชาตินั่นแหละ

เกิดอีก มันก็ฆ่าอีก มันเป็นสิ่งเสพติดแห่งตัณหา ที่หาทางออกไม่ได้

เป็นธรรมดา ที่มันจะเดินออกมาในหนทางเดิม

ชีวิต มันช่วยกันไม่ได้

แต่มันชี้ให้เห็นได้ ว่ามันจะมีผลเช่นไร

ชีวิตนี้ ฆ่าตัวตาย

เกิดใหม่ มันก็ต้องฆ่าตัวตายเช่นนี้อีก

จนกว่าจะมีซักชีวิต

ที่มันหลุดออกไปจากวิถี
ที่จะต้องฆ่าตัวตาย

แต่ชีวิตนั้น ต้องอดทน และทนอย่างมีปัญญา

ชีวิตที่ประคองไปได้ตลอดจนสิ้นชีวิต

มันเป็นชัยชนะเบื้องต้น

ที่ชาติต่อไป เราจะไม่ต้องฆ่าตัวตายอีกแล้ว

ผู้มีชีวิตได้ตลอดรอดฝั่ง

ถือว่าได้ทำบุญและกุศลเป็นทานให้แก่ชีวิตในอัตภาพหน้า

ที่เขาจะได้ไม่ต้องฆ่าตัวตาย

ด้วยตัณหาและการออกแบบชีวิตอันเฮงซวยและสิ้นคิด

อย่างคนพ่ายแพ้ที่เรียกว่าเรา

เรา..มันไม่รู้จักพอเอง

เรา..ควรมองความเฮงซวยในหัวใจเรา
ที่เราเสือกก่อมันขึ้นมาเองบ้างซิไอ้น้อง

ถึงเวลาไปกินข้าวแล้ว

หวัดดีๆ เช้าวันอาทิตย์..

พระธรรมเทศนาโดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง

วันที่ 14 มกราคม 2561