**** “อยู่อย่างรู้จักอารมณ์ตน” ****
หวัดดียามเช้า
ชีวิต จะมีซักกี่วัน ที่เราจะลืมตาขึ้นมาเห็นยามเช้า
เวลาที่เหลือ ไม่รู้ว่ามันจะเหลือซักเท่าไหร่
เราอยู่ๆกันไปด้วยความดิ้นรน
ชอบอย่างนั้น ชอบอย่างนี้
ยามไม่พอใจตน ใจก็ลุกเป็นฟืนเป็นไฟ เผาใครเขาไปทั่ว
เมื่อไหร่ก็ตามที่เราตกลงไปในกระแสอารมณ์เช่นนี้
มีเพื่อน เพื่อนก็ถอยหนี
มีครอบครัว ครอบครัวก็เอือมระอา
มีงานมีการ ลูกค้าและเพื่อนฝูงเจ้านาย ก็เซ็งเป็ดกับอารมณ์เหมือนกัน
การมีชีวิตอยู่อย่างมีสติ
เข้าใจตนว่าอาจอยู่ได้อีกไม่นาน
ความไม่แน่นอนมันเกิดขึ้นได้เสมอกับชีวิต
เราก็จะระมัดระวังตัวตนมากขึ้น
หมั่นสร้างความดีต่อผู้อื่นมากๆ
เพื่อใจตนจะได้ไม่มัวหมอง
ใจที่เป็นกุศล
ความเลวร้ายแห่งอารมณ์ มันก็จะไม่ครอบงำใจเรา
ข้าอยากให้ทุกคนเห็นตรงตามความเป็นจริง
แต่คงยากที่จะเห็น
เพราะอารมณ์มันเชี่ยวกรากและบดบัง
หากเราตกไปในกระแสแห่งอารมณ์บ่อยๆ
ชีวิตเราก็พัง
บางครั้ง
มันอาจพังไปตั้งนานแล้ว
วันนี้เรายังมีชีวิต
เราตั้งต้นใหม่ได้
ไม่มีใครช่วยเราได้
เราต้องฝึกอบรมใจเราเอง
ข้า..ขอเป็นกำลังใจเคียงข้าง
หวัดดียามเช้า
พระธรรมเทศนาโดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
วันที่ 13 ธันวาคม 2560
