อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลโลกก็จะเลวร้ายห่างไกลความจริง

**** “อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลโลกก็จะเลวร้ายห่างไกลความจริง” ****

หวัดดียามเช้าขอให้ร่ำรวยทุกคน

ยามเช้าวันว่างๆ

เราลองนั่งทบทวนชีวิตของเราดูบ้าง

วันเวลาที่ผันผ่าน

เราทำอะไรให้แก่ชีวิตนี้

วันในแต่ละวัน

มันล่วงเลยไปเรื่อยๆ

ถ้าเป็นเหรียญ

เหรียญแห่งชีวิต เราใช้ไป มันหดหายไปเรื่อยๆ

บางคน..และหลายคน

ยังจมอยู่กับอารมณ์ของตนเอง

ไม่รู้จักการถอดถอน

ไม่รู้จักหาเหตุหาผล และความเป็นจริงทั้งหลาย

ให้มาหักล้างอารมณ์ตน

หากชีวิตล่วงเลยมายาวนาน

จนเป็นขอนไม้แก่ใกล้ฝั่ง

เรายังไม่รู้จักอารมณ์ตน

เราจะมีชีวิตที่ผู้อื่นเขารังเกียจโดยไม่รู้ตัว

ทุกคนต้องการความรัก

ความห่วงใย

ทุกคนอยากเป็นคนสำคัญ เป็นหนึ่งไม่เป็นสองรองใคร

อยากให้ใครๆนับถือ ยอมรับ และเข้าใจ

แต่ตนเองกลับไม่ยอมสร้างสิ่งที่ต้องการนี้มอบให้แก่ใคร

กลับไหลไปตามกระแสอารมณ์ตน

จนตนต้องติดกับดักอารมณ์ ที่ตนนั้นสร้างขึ้นมาเอง

นี่..ธรรมชาติมนุษย์มันอ่อนไหวไหลไปตามครรลองเช่นนี้

เราเป็นมนุษย์ที่ไม่ได้อยู่อย่างอมตะอะไรใดๆ

ที่สุดก็ต้องจากไป

จากทุกสิ่ง แม้แต่อารมณ์จัดๆที่เราแสนหวงแหนมัน

เกิดมาแล้ว

พึงมองความเป็นจริง

หากมองแต่อารมณ์ตน

ไม่นานเราก็ต้องจมกับอารมณ์ที่ถาโถมเจิ่งนองช่วยตนเองไม่ได้

ทุกคนต้องการเพื่อนกันทั้งนั้น

เราพึงสร้างเพื่อนขึ้นมาด้วยความเข้าใจเพื่อน

ไม่ใช่ใช้อารมณ์เข้าใจเพื่อน

ยามถูกใจ อะไรก็ดีไปซะหมด เพราะมันถูกอารมณ์

ยามไม่ถูกใจ มันก็เลวร้ายไปซะหมด เพราะไม่ถูกอารมณ์

นี่..คนเราหากมีชีวิตอยู่ภายใต้กระแสแห่งอารมณ์

เพื่อนๆมันก็ย่อมไม่ไว้ใจในกระแสคลื่นที่บ้าคลั่ง

ที่เป็นพายุพัดกระแทกโหมทำลายขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ไม่ทราบได้

เกิดมาเป็นมนุษย์

ให้มีสติอยู่กับเหตุกับผล

หากขาดเหตุขาดผล

มันก็จะเป็นการทำร้ายทำลายคนใกล้เคียงที่เขาไม่รู้อิโหน่อิเหน่ได้

ฝึกสงบใจเราไว้บ้าง

เมื่อยามเกิดความไม่ได้ดั่งใจ

คนเขาและใครๆ

อาจจะไม่รู้เรื่องอะไรกับอารมณ์อันไร้เหตุผลของเรา

เราตัดสินด้วยอารมณ์เรา

อะไรมันก็ถูกทั้งนั้นแหละ

ปัญหาของคนเรา

ก็คือมักเอาอารมณ์อยู่เหนือเหตุผล

เมื่อเราย้อมใจเช่นนี้จนเป็นเราด้วยความเคยชิน

เราจะจมลงไปในกระแส เมื่อยามไม่สบอารมณ์ทุกครั้ง

หากเราแก้อารมณ์เราไม่ได้ในขณะที่ยังมีชีวิต

เมื่อเราถึงเวลาที่ต้องจากโลกนี้ไป

คติเรามันจะไม่แน่นอน

หากได้กลับมาเกิดเป็นคน

ก็จะเป็นคนรูปร่างไม่โสภาสวยงาม

เป็นคนไร้เพื่อนฝูงและบริวาร

แม้จะเกิดมาในฐานะที่ร่ำรวยเพราะทำบุญมากมายก็ตาม

นั่นเป็นวิบากที่เราต้องเผชิญ เพราะอารมณ์เราเป็นเหตุ

คนที่มากมายด้วยอารมณ์ตน

เข้าไม่ได้แม้พระโสดาบัน

พระโสดาบัน

เป็นมนุษย์ผู้มีศีลประจำใจ

ผู้มีศีล

ประการแรกคือการควบคุมอารมณ์ใจ

เข้าใจตรงตามความเป็นจริง ถึงเหตุผลและเภทภัยของอารมณ์ที่จะมาทำลายตนและผู้อื่น

เราพึงมีสติมองตามความเป็นจริง

เอาเหตุผลมาหักล้างอารมณ์

อย่าเป็นคนเอาอารมณ์ไปทับถมเหตุผล

ตราบใดที่ยังมีชีวิต

หากไม่ฝึกอบรมด้วยหัวใจตนด้วยกำลังของเรา

ใครก็มาช่วยเหลือเราให้หลุดพ้นจากอบายภูมิไม่ได้

คนที่เป็นเจ้าอารมณ์

มีที่ไปหวังได้คืออสูรกาย

ข้านี่เห็นชัด

และเป็นห่วงจริงๆกับคติของแต่ละคน

ที่ยังมีภาวะอารมณ์ ที่ไม่แน่นอน

เช้านี้ หวัดดี ด้วยความเป็นห่วง

ในฐานะ

เพื่อนคนหนึ่ง

พระธรรมเทศนาโดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
วันที่ 2 ตุลาคม 2560