***** “ศัตรูร้ายแม้ฆ่าได้เราก็เลือกที่จะโอบกอด” *****
“ต้นกล้า..เมื่ออยู่ในที่ดีๆ สมเหตุสมผล
วันหนึ่ง ต้นกล้านั้นจะงอกเงยออกดอกออกผลเป็นไม้ใหญ่ ที่ใครๆ ได้พึ่งพิง
วันนี้ ..เราพร้อมจะเติบโตกันหรือยัง..?? เหล่ากล้าน้อยทั้งหลาย”
หวัดดียามสายๆ …
ข้านี้.. ถ้าเปรียบกับนักมวย
มันมาถึงยกที่กำลังโดนถลุงอย่างหนัก
ที่ทนอยู่ได้ เพราะกำลังใจที่มันไม่ยอมแพ้เท่านั้น
มันเหมือนว่า…
นอกจากคู่ต่อสู้ที่กำลังเมามันส์กับการถาโถมแล้ว
กรรมการก็ยังเข้าข้างมัน
กองเชียร์ก็โห่ร้องขับไล่
พวกเล่นได้เสีย ก็เล่นแต่ฝ่ายตรงข้าง
เสียงเชียร์นี่เงียบงัน
แม้แต่พี่เลี้ยง ต่างก็ไม่ค่อยจะไว้ใจ ทำท่าจะโยนผ้าขาวยอมแพ้
เพียงแต่ข้ายังไม่ล้ม..
ถึงล้มก็แค่โดนนับ
บนเวทีนั้น การต่อสู้ เราต้องสู้ด้วยลำพังกำลังเราคนเดียว
เราแพ้ จบแห่ทั้งกองเชียร์ พี่เลี้ยงและค่ายมวย
แต่นี่.. เรายังไม่แพ้
เราแค่โดนกระหน่ำซ้ำรอบทิศทางก็แค่นั้น
แม้กรรมการจะเข้าข้างฝ่ายตรงข้าม
แม้กำลังเพลี่ยงพล้ำให้แก่คู่ต่อสู้
แม้คนดูจะพากันโห่และเข้าอีกข้างฝ่าย
แต่ใจที่ต่อสู้…
มันยังสู้ของมันอย่างเงียบๆ มันอาจแค่เก็บแรงไว้ฟัดในยกต่อไป
ยกนี้ ปล่อยไป ปล่อยให้มันออกแรงถลุงให้พอ
เดี๋ยวมันก็หมดแรง…
แต่ข้า มีเรียวแรงมากขึ้นที่จะน๊อกมันในยกต่อไป
จริงๆ คู่ต่อสู่หมัดเบาหวิว มันทำอะไรข้าได้ไม่มากนักหรอก
กำลังใจมันแกร่งเกินจะโดนหมัดแล้วซวนเซ
นี่.. ก็ใกล้หมดยกเต็มทน เสียงเชียร์เริ่มซาลง
เหล่าพี่เลี้ยงเริ่มเบาใจ และบางคนมั่นใจ
ว่าข้ามีทีเด็ดพอที่จะน๊อกคู่ต่อสู้ได้
เรา..ไปตัดสินกันอีกยก
หวัดดีๆ ยามสายๆ …
เดือนสองเดือนมานี่ดูเหมือนเรากำลังย่ำแย่และพ่ายแพ้
เราโดนปิดทางเข้าออก และหยุดการสร้างพระออกไปด้วยเหตุปัจจัย
หลายอย่างถาโถมเข้ามาจนดูเหมือนเรากำลังพ่ายแพ้
การแพ้อย่าง พระ คือการชนะมาร ในใจตน
ชีวิตนั้น มันต้องเผชิญปัญหา นี่เป็นธรรมดา
แต่เราเลือกได้ ที่จะเอาตัวไปยืนอยู่บนพื้นที่ตรงไหน ให้เกิดความสมดุลย์และปลอดภัย
ข้านี่ต้องเผชิญภาวะบีบคั้นทางจิตใจหลากหลาย
เพราะเหตุแห่งข้าเป็นคนไม่ค่อยยอมใคร นี่เป็นสันดาน
เมื่อมาเผชิญผลและเหตุที่ไม่ได้ดั่งใจ
และดูว่าเราโดนรังแก บางอย่างก็ไม่ถูกไม่ควร
การระบายออกในทิศทางที่จะฟาดฟันให้มันดับดิ้น และเพื่อสั่งสอนให้ข้าศึกมันรู้สำนึก
มันมีความกระหายและรุนแรงเกินคนทั้งหลาย
แต่เมื่อต้องกระโจนลงไปในสงคราม
ข้าเลือกที่จะไว้ชีวิตศัตรู มากกว่าที่จะลงไปบั่นคอมัน ด้วยความหิวกระหาย
โอบกอดได้ก็จะโอบกอด เป็นมิตรกันได้ก็จะเป็นมิตร
มันเป็นการกลืนเลือดลงคอตัวเอง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพื่อสร้างกำลังใจ ให้เข้าใจว่า เขาก็เป็นของเขาอย่างนั้น
ยอมโอบกอดและกราบตีนมันไป เพื่อผลแห่งการชนะใจที่ถาโถมภายใน
มันเป็นกำลังใจ ที่เป็นภัยสงครามชนะได้ยากยิ่งกว่า
บั่นหัวศัตรูแค่ใช้แรงฟาดลงไปเล็กน้อย
หัวศัตรูมันก็ขาด ออกไปจากหัวใจเรา
แต่การรักษาหัวและหน้าของศัตรูให้เห็นความยิ่งใหญ่แห่งหัวใจเรา
มันเป็นสงครามที่ชนะใจได้ยากยิ่งกว่า
และข้าก็ชนะมันเสมอ
ที่ชนะ เพราะข้ามีน้องๆที่ยังไม่เข้าใจโลก และภัยในสงครามที่ชีวิตยังจะต้องดำเนิน
ข้าอยู่ทำตัวอย่างศึกให้ดู รบให้ดู
วันข้างหน้า เมื่อข้าจากไป
หัวใจของทุกคนจะได้เห็นและผ่านประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่ และได้กล่าวขาน
เรา..พึงชนะใจและภัยแห่งสงครามที่ชนะได้ยากยิ่งนี้ ด้วยหัวใจและกำลังใจชนะใจตนเองที่มันแสนดุร้าย
กำหลาบหัวใจที่ดุร้าย ด้วยความเข้าใจ ว่าอะไรๆมันก็ต่างมีเหตุปัจจัยเป็นของมันเช่นนั้นเอง
อยู่อย่างผู้เข้าใจดูเหมือนแพ้ นี่เป็นการแพ้อย่างพระผู้ชนะมารในใจตน
อยู่อย่างผู้ชนะ มันก็จะพ่ายแพ้กระแสมารในใจตนที่แสวงหา ไม่รู้จบเช่นกัน
ที่สุด แสงแห่งปลายอุโมงค์ก็ทอแสงขึ้นมา
จากนี้ไป หัวใจชาวบุญญพลังจะได้ขยับปีกออกบินเอง โดยไม่จำเป็นต้องอาศัยคอนใคร
เรา..ไว้ใจปีกที่สยายกว้าง มากกว่าไว้ใจคอนน้อยใหญ่ ที่เรายืนเกาะ..!!
หวัดดีอีกครั้ง
พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 29 มิถุนายน 2560 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
