****** “มนุษย์เราชอบแต่ให้ได้ดั่งใจ” ******
ขอสาธุคุณให้มีแต่ความสุขความเจริญ
เรา..อย่าอ่อนแอทางปัญญา ให้ใครเขาเห็นว่าเรามันปัญญาแบบเด็กๆ
การแสดงออกซึ่งความเป็นเรา แม้เป็นผู้ใหญ่
แต่ใจที่มันไม่ได้รับการอบรม ให้เห็นจริงตามธรรมดาของโลก
เรามันก็คือเด็กน้อย ที่ยืนแก้ผ้าเท้าสะเอวมองดู แผ่นน้ำแผ่นฟ้าด้วยความสงสัยว่า
ที่ลึกลงไปในแผ่นน้ำ และที่สูงหายขึ้นไปในความเคว้งคว้าง มันมีอะไรหนอ
อย่าให้ใครมาดูถูกภูมิปัญญาแห่งเรา
ด้วยการแสดงออกแห่งเราที่ไร้ภูมิปัญญา….!!
ข้านี่ ชี้ทางให้คนได้มีปัญญา
ไม่ชี้ทางแห่งขี้ข้าให้ใครเดินลงไปเป็นทาส
เรื่องของคนนี่ มันมากมายหลากหลาย
จะให้ได้ดั่งใจเรานั้น เป็นไม่มี
ธรรมชาติแห่งหมา มันแดกมูมมามเลอะเทอะสกปรก
จานชามมันก็ไม่ล้าง ไม่เคยขอบใจเรา
แต่เราก็เอ็นดูมันรักมัน ไม่ว่าอะไรมัน
นี่..เพราะใจเรามันยอมรับมันว่ามันเป็นของมันเช่นนี้
ไอ้ห่า…!! พอมาเป็นเราบ้าง ลองทำเลอะเทอะ สกปรก ไม่ล้างไม่เก็บลองดูซิ
ไอ้เหี้ยยย…!! ต่อให้รักกันแทบตาย มันก็ด่าแม่กันชิบหาย
ทำไมไม่เหมือนหมามันบ้าง ที่ไม่โดนด่า..!!
โน่น…เหี้ยมันนอนขวางทาง
เอาผ้าแพรอย่างดีไปลูบไล้มันด้วยท่วงท่าแห่งมธุรสวาจาซิ
ดูซิไอ้เหี้ยมันจะสะเทือนสำนึกรึเปล่าว่า ท่านเจ้าคุณโคตรพ่อ โคตรแม่เหี้ย มันจะขยับตัวให้
มันต้องนี่เลย อีโต้..!!
ถากๆๆๆๆๆ มันลงไป ถากลงไปแรงๆ เขวี้ยงใส่แม่งมันเลย
ดูซิ มันยังจะนิ่งสงบไม่รู้ไม่ชี้อีกไหม
ใจคนเรา มันก็เหมือนเหี้ยหนังหนา
มัวแต่ลูบไล้ด้วยเยื่อผ้าผ้า วาจาชั้นดี ไอ้ห่า..มันไม่สะดุ้งสะเทือนขึ้นมาหรอก
มันต้องมีดพร้าหรืออีโต้นี่ มันจะได้ขยับตัวได้บ้าง สะดุ้งได้บ้าง
มันแต่ห่วงภาพพจน์กลัวคนอื่นเขาจะหาว่า เป็นคนไม่ดี คนเราเลยต้องปกปิดธรรมชาติแห่งความเป็นเรากัน
ยอมรับว่ายังเลวอยู่ แล้วหาความดีลงไปเจือจางมัน ไม่ตัองสนใจ ว่าใครเขาจะมาด่ามาว่า ว่าไอ้ตัวเรานี่มันเหี้ย
ต้องถามว่า กิเลสใจเรา มันเป็นเหี้ยด้วยอย่างที่เขาว่ารึเปล่า..!!
พระธรรมเทศนาจากบทธรรมเรื่อง ***เพราะมันสันดานขี้เรื้อน*** ณ วันที่ 10 กุมภาพันธ์ 2559 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
<<ศิษย์: กราบสาธุค่ะ !!! ถามท่านผู้เฒ่าค่ะ มีคนเอาของมาให้แต่ของนั้นบางอย่างเก็บมานานจนแทบจะกินไม่ได้ หรือกินได้แต่มันก็แทบจะหมดความอร่อยแล้ว อย่างนี้เราเรียกตระหนี่ไหมค่ะ
>>พระอาจารย์: ..เราตระหนี่ที่ไปสงสัยเขามากกว่า เขาให้มา หากไม่ดี เราก็เอาไปให้สัตว์ได้
สัตว์มันไม่ได้เลือกอย่างเรา การที่เขาให้ ก็แสดงว่าเรากับเขา ยังเป็นมิตรกันอยู่
<< คำถาม: มนุษย์ทุกคนทำผิดได้ แต่ถ้ามนุษย์ทำผิดซ้ำๆ แต่คิดว่าตนไม่ได้ผิด เช่นนี้มนุษย์นั้นผิดไหม และเราต้องให้อภัยเขาทุกครั้งไหมคับ?? กราบนมัสการ..
>> พระอาจารย์..ความผิดถูกนี่เป็นสมมุติ
ถ้าเราเข้าใจว่า เขาก็เป็นของเขาเช่นนั้นเป็นธรรมดา
ความผิดทั้งหลายของเขาที่เราเห็นว่า…เขาเป็น
มันก็จะไม่ใช่สิ่งที่ผิดอะไร ในความเป็นอย่างนั้นของเขา
ถ้าเราเข้าใจว่า…มันเป็นธรรมดาของเขา
ชนเช่นนี้ ย่อมไม่เดือดร้อนในความเป็นธรรมดาของเขา
นี่เป็นใจที่ให้อภัยโดยธรรมชาติของใจ
ที่มองเห็นด้วยปัญญา อันเป็นความธรรมดาของมัน
นี่..เป็นอภัยอย่างไม่มีตัวตนเข้าไปตัดสินเป็นเจ้าของแห่งการให้อภัยนั้น..!!
พระธรรมเทศนา วันที่ 16 พฤษภาคม 2559 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
