ความจริงใจที่สูงค่า มักไร้ค่ากับพวกใจราคาถูก

**** “ความจริงใจที่สูงค่า มักไร้ค่ากับพวกใจราคาถูก” ****

เพื่อนข้าคนหนึ่งนี่ มันเป็นคนเก่ง

มันหล่อ ดูดี มีเงิน

มาวันนี้ ตัวเลขสะสมไปเกินครึ่งร้อยกว่าแล้ว

มันเฟล มันแย่ ดูแก่ ขาดเงิน ขาดครอบครัว

ที่สำคัญ..ไม่มีเพื่อนคนไหนใส่ใจในความต่ำต้อยของมัน

มันเป็นคนขาดเพื่อน..

เพื่อนข้าคนนี้..

ปกติตั้งแต่สมัยนู้น มันก็ไม่ค่อยจะมีใครคบมันหรอก

มันขี้เหนียว ไม่ยอมควัก ยามอยู่ร่วมกัน

ข้านี่ มักเป็นคนควักแทนมันเสมอ

เพื่อนข้าเยอะ เยอะเพราะไม่อยากเอาเปรียบใคร

เพื่อนคนนี้ มักจะอาศัยข้านี่แหละ ยามไปไหนด้วยกัน เป็นคนจัดการทุกเรื่องให้

มันเคยบอกว่า

เห้ย..ชีวิตนี้ กูมีมึงเป็นเพื่อนที่ไม่ทิ้งกูคนเดียวก็เพียงพอแล้ว

คนอื่นมันมีแต่เอาเปรียบกู กูไม่อยากคบ

ข้ามักมองหน้ามัน และชมมันต่อหน้าว่า

แต่มึงน่ะ มักเอาเปรียบกู..ไอ้เหี้ย..!!

มันก็แค่ปั้นหน้าแสยะปาก ยักไหล่ บอกว่า

ช่วยไม่ได้ มึงมันเพื่อนรักกู..

มันหายไปนาน ขาดช่วงไปหลายปี

โผล่มาเมื่อไหร่ มันก็มายืมตังค์ทุกที

ไอ้เหี้ย..ขี่บีเอ็มมายืมตังค์ผ่อนรถ..!!

พอดีข้านี่พอมีตังค์ ก็ช่วยๆมันไป

รวมๆแล้วที่ติ๊กๆไว้ กว่าหกเจ็ดแสน

มันลืมเสมอ

แต่ครั้งหนึ่งสมัยเรียน

มันก็เคยพาข้าไปอยู่บ้านแม่มันหลายเดือน

กินอยู่ฟรีที่นั้น

ขาดเหลืออะไร

แม่มันก็มักช่วยเหลือเสมอ

ตัวมันก็มักจะให้แม่มันนี่แหละ ช่วยเหลือมัน

ชีวิตมัน ดูเหมือนจะไม่จริงจังจริงใจอะไรกับใคร

มาวันหนึ่ง..

มันตกอับมากๆ ได้โทรมาหาข้า

มันบอกว่า โลกนี้ ไม่มีใครจริงจังและช่วยเหลืออะไรมันได้เลยจริงๆ

ทุกคนคอยที่จะซ้ำเติมมัน

บากหน้าไปหาใคร

ก็ไม่มีใครจะสนใจและช่วยเหลือ

มาขอให้ข้าช่วยมันหน่อย

ข้าปฏิเสธไป เพราะมันเป็นเม็ดเงินก้อนใหญ่

เพื่อไปเป็นหลักทรัพย์ประกันตัวมัน

ทุกคนต่างก็ล้วนแต่ปฏิเสธ

มันแค้นทุกคนมาก โดยเฉพาะข้า

ที่ไม่ยอมยื่นเข้าไปช่วยเหลือเยียวยา

ที่สุดก็ติดคุกไป ด้วยข้อหาอะไรก็เรื่องของมัน

มาบัดนี้..

ชีวิตไม่มีอะไร

ไร้บ้าน ไร้เพื่อน ไร้ครอบครัว

แต่มันก็ยังพร่ำเพ้อโทษทุกคน ที่ไม่ไปยื่นมือเข้าช่วยเหลือมัน

มันไม่มีใคร มันไม่มีเพื่อน

มันมีแต่ความอาฆาต

อาฆาตทุกคน ที่ไม่ให้ความช่วยเหลือมัน

โลกนี้สำหรับมัน ดูคับแคบ

ดูโหดร้าย

ไม่มีใครยิ้มให้และช่วยเหลือเกื้อกูล

มันคงลืมไปว่า

มันเองก็ไม่เคยช่วยเหลือเกื้อกูลใครเขาเหมือนกัน

แต่มันเคยเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งของข้า

แต่กำลังข้า ช่วยอะไรมันเท่าที่มันต้องการไม่ได้

น่าเสียดาย..

ชีวิตที่เกิดมาไร้เพื่อน

เพื่อน..สำคัญต่อเส้นทางชีวิตเรา

เรา..อย่าได้ไปทำลายความไว้วางใจของเพื่อน ที่มีต่อเราเชียว

แค่ครั้งเดียว..

ความเป็นเพื่อนและศรัทธา

มันหายไปตลอดชีวิตแห่งความเป็นเพื่อน

อย่าทำลายน้ำใจของเพื่อนด้วยการหักหลังเพื่อนโดยไม่รู้คุณค่าของการมีเพื่อน

อย่าเป็นคนราคาถูก ทำลายค่าที่ใครเขามอบความไว้วางใจให้

ความจริงใจนั้นมันสูงค่า แต่มันไร้ค่ากับคนประเภทราคาถูก

ยามตกต่ำ มันจะไม่มีใครยื่นมือเข้าไปเกื้อหนุนฉุดดึงให้พ้นจากตมออกมาได้

ใครที่ทำลายน้ำใจเพื่อน ทั้งๆที่เขาเป็นผู้ให้

ชีวิตจะตกต่ำไปชั่วชีวิต

การเกิดเป็นมนุษย์นั้น

ทุกครั้งที่เราหายใจ…พลังงานชีวิตที่เหลืออยู่ มันได้หดหายน้อยลงไปเรื่อยๆ

ชีวิต..มิได้เพิ่มพูลเวลาแห่งการมีชีวิต

ชีวิต..มีแต่หดหาย

เรา..ทำอะไรให้แก่ชีวิต ที่มันกำลังเหลืออยู่เพียงแค่น้อยนิดนี้บ้าง

เรา..กำลังสร้างหรือทำลาย

เรา..ตายไปด้วยรอยยิ้มหรือเศร้าหมอง ในการได้มีชีวิตที่ได้มีเพื่อนข้างกาย

เพื่อน..รักษาไว้ อย่าได้ไปทำลาย เพราะความราคาถูกในคุณค่าของจิตใจเรา ที่ตอบแทน

เรา.ควรหวงแหนความจริงใจที่สูงค่าในเพื่อนที่มี ไม่เอาความอัปรีย์ราคาถูกของเรา ไปทำลายใคร

พระธรรมเทศนา โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง วันที่ 7 พฤษภาคม 2560