พิษร้ายในตุ๊กตาที่เด็กน้อยมองไม่เคยเห็น

**** “พิษร้ายในตุ๊กตาที่เด็กน้อยมองไม่เคยเห็น” ****

>> ลูกศิษย์ : นมัสการคะ…ได้อ่านมุมมองของหลวงพ่อ .. ใจนี้ตื้นตันมากมายน้ำตาไหลในอกไหลมาภายนอก

เพราะเมื่ออ่านไปก็นึกถึงเรื่องราวในอดีต
ที่มีซอกมีหลืบเล่าบอกใครไม่ได้…

แต่บัดนี้ เมื่อพบหลวงพ่อ
เรื่องบางเรื่องที่ได้คุยออกไป

ก็ได้รับคำแนะนำให้เห็นสัจธรรมแห่งสุข ทุกข์ เฉยๆ…ได้มากขึ้น ขณะนี้ก็ยังน้ำตาไหล…..

สาธุๆๆ ธรรมบทนี้…

<< พระอาจารย์ : เขียนออกไปหนุกๆ
ตามประสาผู้เฒ่า ที่นั่งมองอยู่กับที่ ที่ตรงนี้
ไม่นึกว่า จะไปทำให้จารย์ไก่ น้ำตาไหล

ธรรมง่ายๆ ไม่จำเป็นต้องประดิษย์ประดอยธรรม
ฟังๆ กัน มันก็เข้าใจเน๊อะ..

เห็นตุ๊กตานั่นไหม..
เด็กน้อยเขากอดอยู่ด้วยความหวงแหน

เด็กน้อย มีความสุขกับตุ๊กตา
ตุ๊กตา นำความสุขมาให้

แต่เด็กน้อยไม่รู้ว่า
ตุ๊กตา มันคือยาพิษ ที่มีฤทธิ์ร้าย
ทำให้เด็กน้อยเกิดความเจ็บปวด

เด็กน้อยย่อมมองเห็น แค่เพียงตุ๊กตา
ที่เธอแสนเสน่ห์หา และหวงแหน

ไฉนเลย ตุ๊กตานี้ มันจะมาเป็นพิษเป็นภัยอะไร
ให้เด็กน้อย มาเจ็บปวดรวดร้าว กับตุ๊กตาได้

เด็กน้อย ย่อมมองไม่เห็นพิษ
ผู้ใหญ่ก็มองไม่เห็นพิษ
ที่เกิดจากตุ๊กตาที่แสนรักและแสนสวย

เด็กน้อย พลิกแล้ว พลิกอีก ก็ไม่พบ
ไม่เห็น พิษภัย ที่จะมี จะปรากฏจากตุ๊กตา

เด็กน้อย ย่อมกอดและหวงแหน ในตุ๊กตา
เพราะเด็กน้อยหาพิษร้ายในตุ๊กตาไม่เจอ

พลัน..!!! ตุ๊กตาเธอโดนกระชาก ..??????

ตุ๊กตาเธอโดนทำลาย
ตุ๊กตาเธอกระจุยกระจาย
ตุ๊กตาเธอ โดนยื้อแย่ง หนีหายไป…

พิษแห่งตุ๊กตา
ย่อมกำเริบขึ้นมาภายในใจของเด็กน้อย

เด็กน้อย ย่อมทุรนทุราย จากพิษสงของตุ๊กตา
พิษสงที่เกิดมา
เพื่อทำลายหัวใจน้อยๆ ของเด็กน้อย

สองข้างแก้มที่เจิ่งนอง
ตัวน้ำตาแห่งความเผาผลาญ
ด้วยแรงแห่งพิษร้าย
ที่โดนกระชาก

เด็กน้อยรู้ไหม..
ว่านั้นแหละ มันเป็นพิษร้าย
ที่ซ่อนตัวอยู่ใน ตุ๊กตา

พิษร้ายที่ซ่อนตัวอยู่ในทุกสิ่ง
ทุกอย่าง
ที่เด็กน้อยหลงเข้าไปยึด

หลงไปเป็นเจ้าของสุข ในสรรพสิ่งที่ยึด
มันกระจายพิษ ให้เด็กน้อยได้ตลอดเวลา

เมื่อกาลแห่งการพราก
กาลแห่งการจาก มากระชากมันออกไป
จากใจที่ยึดของเด็กน้อย

เด็กน้อย ย่อมเผชิญทุกข์ภัยร้าย แห่งตุ๊กตา

ทั้งๆ ที่ตุ๊กตา คือเทพธิดา
ผู้ให้ความสุขความอิ่มใจ
ต่อเด็กน้อยมาตลอดกาล
ที่ยังไม่โดนกระชาก
และโดนพรากออกไป

เด็กน้อยย่อมไม่รู้พิษภัย
แม้ต้องเผชิญ กับพิษภัย

ตุ๊กตาจากไป
เด็กน้อยย่อมปวดใจ
ที่โดนกระชาก

สุดท้าย.. เด็กน้อยก็ไขว่คว้า
แสวงหาตุ๊กตาตัวใหม่
มาทดแทนใจ ที่ร่ำไห้
ในการที่ต้องโดนกระชาก
และโดนพราก
จากตุ๊กตาตัวเก่าๆ ที่สลายไป

ตุ๊กตาตัวใหม่ ไฉไลกว่าเดิม
เด็กน้อยย่อม ถูกใจ
ย่อมยิ้มแย้ม
ย่อมแจ่มใสและร่าเริง

เด็กน้อยย่อมเพลิน
ย่อมมีสุข
ย่อมมองไม่เห็นทุกข์ภัย และพิษร้าย
ที่มันซ่อนอยู่ในตุ๊กตา อีกเช่นเคย

เจ้าเด็กน้อย เพลิน กับตุ๊กตาตัวใหม่
ที่มีค่า และยึดไว้
จะไม่ยอมให้มัน
มาเกิดพิษภัยอะไรในใจอีก

เด็กน้อยเอ๋ย…

เมื่อกาลมาถึง
พิษภัยร้ายที่ซ่อนอยู่ภายใน เจ้าตัวตุ๊กตา
มันก็จะเริ่มสำแดง

มันจะกลายมาเป็นหอกทิ่มแทง ใจน้อยๆ
ให้ดิ้นพล่านไปตามกำลัง
ที่ยึดมั่นกับตุ๊กตาอีกครั้ง
เด็กน้อยไม่เคยจำ..

ที่มันไม่เคยจำ
เพราะเจ้าเด็กน้อย ไม่เคยรู้ว่า
พิษร้ายแห่งเจ้าตุ๊กตา
มันซ่อนอยู่ตรงไหน

เด็กน้อย มัวพลิกหาพิษภัย
อันร้ายทุกซอกมุมแห่งตุ๊กตา
เด็กน้อยหาเท่าไหร่ ยังไง ก็ไม่เจอ

ที่ไม่เจอ
เพราะกำลังแห่งปัญญา
มันเป็นแค่เด็กน้อย

แม้เด็กน้อย
ผมจะดำจะหงอก
หรือผ่านราตรีอันยาวนาน
เด็กน้อย ก็ย่อมเป็นเด็กน้อย

เด็กน้อยมัวไปหาเหตุหาผล
หาพิษ หาภัย
หาอะไรๆๆ ในตุ๊กตา
เพื่อแสวงหา ป้องกันพิษภัย

เด็กน้อย ไม่รู้ว่า
พิษภัยน้อยใหญ่
ที่เกิดเภทภัยทั้งหลาย
มันไม่ได้อยู่ใน..ตุ๊กตา

แต่เภทภัยน้อยใหญ่
มันอยู่ภายในใจ ที่ยึด..ตุ๊กตา

ตุ๊กตา ก็คือตุ๊กตา
มันเป็นแค่ที่ซ่อนและที่อวดชู
ความสุขและทุกข์
ให้ปรากฏกับใจเจ้าของเท่านั้น

แต่เจ้าของใจ ยังเป็นเด็กน้อย
มองอย่างไรก็มองไม่เห็น
ตรงไหนในตุ๊กตาตัวใหม่
ที่มันจะเกิดเป็นพิษภัย

เด็กน้อยเห็นไหม
ถ้ามองเห็นที่ซ่อนแห่งพิษภัย

ใจเด็กน้อย
จะไม่โดนพิษภัย
ที่จะเกิดกำเนิด
จากตุ๊กตาอีกต่อไป

เพราะพิษภัย
และสุขสำราญทั้งหลาย
มันคือตัณหาที่ผุดขึ้นมาจากใจ
ที่ไม่รู้จบของเด็กน้อยๆ ทั้งหลาย…นั่นเอง

เที่ยงนี้ สวัสดี กับคำปรารภธรรม ง่ายๆ แบบสดๆ สวัสดีครับ ท่านผู้ใหญ่ทั้งหลาย

พระธรรมเทศนา โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง วันที่ 23 มีนาคม 2560