****** “มหากุศลแห่งการสร้างองค์พระปฏิมาแก่แผ่นดิน” ******
สมัยหนึ่งได้นั่งภาวนาที่ถ้ำอังกอร์ นั่งอยู่หลายวัน งดอาหารหนัก ยังชีพด้วยใบไม้แถวหน้าถ้ำ
จิตรวมดีมาก สติตั้งมั่นเป็นอุเบกขา เกิดความอัศจรรย์ใจในสภาวะเช่นนี้
เป็นสภาวะสติที่ลอยเด่นดุจเกาะผุดขึ้นมาท่ามกลางทะเลกว้าง
ความอัศจรรย์ใจเช่นนี้ เคยเกิดมาหลายครั้ง แต่ครั้งที่ทำการภาวนาที่ถ้ำอังกอร์ มันชุ่มชื่นฉ่ำใจในความเป็นอัศจรรย์แห่งจิต
เมื่อจิตถอนตัวขยายการรับรู้ไปทั่วกาย เปิดอายตนะเข้าสู่ความรู้ตัวทั่วพร้อม
ภาวะภวังค์ก็ได้ก่อนิมิตขึ้นมา เห็นเป็นเทพผู้หนึ่ง นั่งคุกเข่าอยู่เบื้องหน้า..
ร่างแห่งเทพนี่ งามโสภา ท่านบอกว่า เราเคยเป็นเพื่อนกัน
วิบากแห่งกุศล ยังไม่ให้ผลให้ท่านมาจุติ ท่านเสวยสุขในโลกทิพย์มานานแสนนาน
ถ้าเทียบเวลาเป็นวัน หนึ่งวันของท่าน เท่ากับโลกมนุษย์ 395 ปี
สมัยยังมีรูปเป็นมนุษย์ เคยบวชอยู่สำนักเดียวกัน ท่านสิ้นร่างไปเมื่อห้าหกวันก่อน
และท่านคงอยู่เช่นนี้ไปราว 4000 ปีทิพย์ เมื่อเทียบกับโลกมนุษย์ 395 ปีต่อ 1 วันที่นั่น
นี่..ไม่รู้ท่านเทพโม้รึเปล่า พอจำได้ว่าอย่างนั้น อาจเป็นการนั่งฝันก็ได้ ถ้าฝันก็เป็นฝันที่กำลังมีสตินั่นแหละ
แค่นึกว่า อยากรู้ว่า อดีตชาติเคยเป็นอะไรมาก่อน มันก็ระลึกได้ทันที ว่าเป็นลูกแม่นั้น ตระกูลนี้ ผิวสีอย่างนั้น ชื่ออย่างนี้
นี่..มันฝันเห็นได้เลย เด่นชัด ลึก เท่าที่ต้องการระลึก มันระลึกถึงความเป็นความตาย ที่เกิดดับ กองเป็นภูเขาเลากา หากนำมากองรวมกัน
เลือดและน้ำตาแห่งการพราก ถ้ารวมกัน คงเป็นเขื่อนห้วงน้ำใหญ่
ความเป็นสัตว์ มากกว่าความเป็นมนุษย์ ระลึกได้แม้แต่เป็นแร้งกำลังดึงไส้ช้างกิน
นี่..ถ้าสติวางตัวเป็นอุเบกขา ลอยตัวเด่นอยู่ในสภาวะจิต อยากฝันอะไร มันก็เป็นไปตามดั่งเจตนาที่ฝัน
มันเป็นจริงของแต่ละคนไป แต่ยังไงมันก็เป็นฝัน ไม่ใช่ปัจจุบันจริงที่กำลังนั่งฝันอยู่
นี่เทพอยู่ตรงหน้า และรู้ว่า ในถ้ำข้างนอก ต่างก็มีเทพมารออยู่เต็ม นี่ มันฝันรู้ชัดอย่างนี้
เพื่อนเทพบอกว่า ในเวลา ห้าหกวันมานี้ ข้านี่ มาเกิดเป็นพันครั้งเหมือนฟองน้ำ ที่ผุดและแตกเลยทีเดียว
นี่เป็นกุศลแห่งการปรารถนาการเป็นพระพุทธเจ้า ที่ข้าได้ปรารภกับเขาไว้ เมื่อห้าหกวันก่อน
ข้าบอกว่า ข้าบอกเลิกไปแล้ว ไม่อยากเป็นแล้ว ข้าจะจบชาตินี้
เพื่อนเทพยิ้ม และบอกว่าเป็นไปไม่ได้หรอก ความปราถนามันแรงกล้า
ส่วนท่านเอง จะลงมาจุติพร้อมพระศรีอริยเมตไตร เพื่อถวายรับใช้
ท่านเองปราถนาเป็นสาวกภูมิ เหลืออีก สองอสงไข ส่วนข้านี่ ท่านว่าอีกสี่อสงไข จึงหลุดพ้นวิบาก
ครั้งหนึ่ง ท่านเล่าว่า ข้ากับท่านเทพนี่ ได้ถวายอาหารต่อหน้าพระพักต์ ขององค์สมเด็จ พระพุทธะ โกนาคม
ข้าเคยทูลถามว่า การปรารถนาเป็นพระผู้ทรงคุณอย่าง พระพุทธโกนาคมที่มีความงดงามสมพุทธลักษณะเช่นนี้ ต้องกระทำด้วยกรรมอันใด
พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า ข้าเคยถามเช่นนี้มาหลายๆ พระพุทธเจ้าแล้ว
คำตอบก็มีอยู่ในสัญญาแล้ว อีกสี่อสงไขยเศษ ในกาลเบื้องหน้า ข้าจะได้คำตอบด้วยใจที่มันประจักษ์เอง หากไม่มีเหตุปัจจัยวิบาก ในการผันแปร
นี่..ท่านเทพท่านเล่าให้ฟัง
ข้าถามว่า มนุษย์เราจะทำยังไง ถึงจะได้มีร่างสวยๆ งามๆ และเป็นเทพอย่างท่าน
ท่านบอกว่า การฝึกอบรมใจ ให้มี หิริโอตัปปะ มีสติระงับความโกรธ จะทำให้ได้รูปที่สวย
การสร้างวิหารทาน จะได้รัศมีเป็นที่ลือเลื่อง นอบน้อมแก่เหล่าเทพ
การสร้าง ร่วมสร้าง สิ่งยึดเหนี่ยว เช่น โบสถ์ วิหาร พระพุทธรูป อันเป็นตัวแทนแห่งพระพุทธองค์เจ้า เป็นผลใหญ่ บุญใหญ่ เป็นที่ตั้งแห่งใจแก่สาธารณชน
ท่านเอง ได้ให้ช่างแกะพระพุทธรูป ไว้เป็นตัวแทนบูชาพระพุทธองค์ ท่านบูชาด้วยของหอม และพร่ำบ่นสวดมนต์
ก่อนกายแตกสลาย ในนิมิต พระพุทธรูปองค์ที่ท่านบูชา ได้เป็นเครื่องหมายและการเกาะแห่งจิต จนมาจุติเป็นเทพที่โสภารูปที่ข้าเห็นนี้
นี่..พระพุทธรูปเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ ของคนผู้ศรัทธา เป็นนิมิตหมายยึดเหนี่ยว ไม่ทำให้ใจท่าน ลงสู่อบายภูมิ
เทพเล่าว่า ข้าเองนั้น สมัยที่เป็นเพื่อนกัน ดื้นด้าน ไม่ฟังใคร
บ้าการปฏิบัติ เชื่อมั่นในปัญญาสูง มีแต่ข้อสงสัย ไม่ค่อยศรัทธาอะไร
สร้างบุญสร้างกุศลเพราะความเกรงใจที่เพื่อนชวน มากกว่าใจที่จะเกิดศรัทธา
นี่..เทพในฝันท่านว่าอย่างนี้ ก็แห๋มนะ.. จะเชื่ออะไรง่ายๆ ก็ดูกระไรอยู่ สันดานน่ะสันดาน
เทพบอกว่า ท่านมาอวยพรชัย เห็นว่าข้านี้เอาจริง แต่การเอาจริงควรจะทำไปแบบธรรมดา อย่าไปยึดการเอาจริงที่ตั้งมั่นนัก
เดี๋ยวก็ได้ตายแล้วดิ่งมาเกิดใหม่อีก ด้วยจิตที่มันยึดดีต้องปฏิบัติให้ได้
มันเสียเวลา หากชาติไหนพลาดเพราะพ่ายต่อกระแสแห่งวิบากอกุศล
จิตอาจต้องไปเสวยในอบายภูมิได้ การยึดมาก ทำให้เกิดมาก ดีอย่างและเสียอย่าง
ดีคือได้สะสมบันทึกจิต ไม่ดีคือพลาดก็ลงอบายภูมิ และการพลาดก็มีโอกาสสูง หากไม่ได้มาเกิดในแดนพุทธภูมิ คือไม่มีผู้ชี้แนวทางแห่งปัญญา
โอกาสดิ่งลงหายไปในนรก มีความเสี่ยงสูง ที่จะพลาดหล่นลงไป
ข้าถามว่า วิธีไหนที่จะนำผู้คนลูกหลานให้พ้นภัยจากนรก
ท่านบอกว่า สำหรับชาวพุทธ การได้สร้าง วัด โบสถ์ วิหาร หรือตัวแทนองค์พระพุทธเจ้า
เป็นกุศลใหญที่จะเป็นเครื่องเกาะจิต ให้ข้ามหุบเหวนี้ได้
การสร้างองค์พระขนาดใหญ่ กระทำได้ยาก หากทำได้ จะช่วยให้ใจผู้ร่วมสร้าง มีที่เกาะไปสู่ความเป็นทิพย์
และถ้าข้าจะเป็นคนสร้าง นี่เป็นการชดใช้ที่ปราวณาการ บอกลาแห่งพุทธภูมิ สู่ความสิ้นภพชาติ ในปัจจุบัน
นี่..ทำคุณให้แก่ศาสนา ไม่ได้สร้างขึ้นมาเพื่อทำลายอะไรเลย
แม้แต่มวลเทพเทวา ท่านก็สรรเสริญ
ใครทำลายองค์พระพุทธนี่ แม้จะเป็นแค่ อิฐ ปูน ทองเหลือง อันเป็นสิ่งสมมุติแห่งมวลชนชาวพุทธ
มันผู้นั้น ประสพกับกรรมและวิบากกรรมมิใช่น้อย
เพราะแม้จะเป็นสิ่งสมมุติ แต่เป็นสิ่งสมมุติ ที่เป็นเครื่องหล่อหลอมและยึดเกาะ แห่งจิตใจ ที่เป็นตวแทนแห่งองค์ พระสัมมา
พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 3 กุมภาพันธ์ 2560 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
