สิ่งที่จริงมันไม่เคยจริงอะไรเลย

***** “สิ่งที่จริงมันไม่เคยจริงอะไรเลย” *****

เช้าวันอาทิตย์…

แสงแดดทอแสงผ่านกลีบเมฆส่องเป็นลำ หมอกจางๆสยายตัวพราวฟุ้งไปทั่วขุนเขา

สายลมแผ่วละอองหนาวเบาๆ อากาศแสนสดชื่นสัมผัสกายเราให้เย็นสบาย

หลายคนนั่งสมาธิทำกรรมฐานด้วยใบหน้าที่อิ่มเอิบ สูดอากาศไร้มลพิษเบาๆ ผ่อนคลายสบายๆ

” ผมปรารถนาพุทธภูมิครับพระอาจารย์ ”

เป็นความปรารถนาของพระอาจารย์ท่านหนึ่ง ที่ได้ปรารภขึ้น

ปรารถนาพุทธภูมินี่ ดี แต่อย่ายึดนะท่าน ข้าได้กล่าวตอบบอกออกไป

” ผมประพฤติปฏิบัติพรหมจรรย์มาตลอดสามสิบปี ไม่เคยด่างพร้อยในเรื่องทุศีล ใจมันยืนยันได้

เช่นนี้ ผมวางจิตถูกใช่ไหม ขอพระอาจารย์ได้โปรดขยาย…”

ข้าแหงนหน้ามองฟ้า แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดแสงอ่อนให้ไออุ่นกรุ่นขึ้นมาท่ามกลางลมโชยเบา ที่ออกจะเย็นๆ

“” ความคิดคนเรานั้น มันเหมือนคนยืนคนละฟากเสมอ หากเรายึดในสิ่งที่เราคิดว่าถูก มันก็ถูกเฉพาะด้านเดียวของเรา

แต่เราไม่คิดเช่นนั้น เราจะเอาความคิดเรา เหมารวมครอบคลุมไปทั้งหมดเลยว่า ความคิดเรา ที่เราตรึกเราเล็งเห็นนั้น มันถูก

ไม้ท่อนหนึ่ง ยาวเสมอ เมื่ออยู่ในมือเรา เพราะเราเข้าใจว่าไม้ท่อนนี้ มันยาว

เราจะอยู่กับความยาวของไม้ไปตลอดชีวิต ด้วยความเห็นแห่งเราว่ามันยาว

ความยาวของไม้ เกิดจากเราที่ไปให้นิยามตามความคิดเรา ว่ามันยาว

ความยาวที่เราเห็นเรายึดว่าไม้นี้ยาว เป็นความถูกแห่งเรา ที่เป็นอุปาทาน

ตราบใดที่ชีวิตนี้ เราไม่เจอไม้ที่ยาวกว่า หรือเราต้องการความยาวของไม้ ที่มากกว่านี้ ในการกระทำการเรื่องใด

เราก็จะอยู่กับความเข้าใจแห่งไม้ยาวนี้ ว่ามันยาวอยู่เช่นนั้นตลอดชีวิต

นี่..ความเห็นเช่นนี้ ท่านว่าผิดหรือถูก…!!

บรุษผู้ยืนอยู่สองฟากคนละฝั่งกัน ย่อมมองเลขตรงกลางเบื้องหน้าตน เป็น 6 ด้านหนึ่ง และเป็น 9 อีกด้านหนึ่ง

หากเราไม่เคยข้ามฟากมามองอีกด้าน ชีวิตนี้ เราก็จะจมอยู่แต่ความจริงในด้านที่เรามอง

มันถูกกับเรา ที่เรามอง แม้มันจะเป็นความเป็นจริงแค่ไหน มันก็ยังคงผิดสำหรับอีกด้านเสมอ

นี่..เป็นความจริง..!!

อะไรที่เราคิดและยึดมั่นว่าจริง มันจริงแค่ที่เราคิดและยึดมั่นเท่านั้น

มันไม่จริงในความเป็นจริงที่เราคิดและยึดมั่นด้วย เรารู้ไหม..

ไม้ยาวที่เราเห็นและยึด วันหนึ่งมีบุรุษถือไม้ยาวมากกว่าเดินแบกผ่านหน้าเราไป

ความจริงที่เห็นมันจะปรากฏแก่เราว่า ไม้ยาวแห่งเรา จริงแล้วมันแสนสั้น มันมีไม้ที่ยาวกว่าอีกมากมาย ที่เรานี้ ยังไม่เคยพบเจอ

แม้ความจริงจะกระจ่างใจขึ้นมาเช่นนี้ ความจริงที่เรามองไม่เห็นอีกก็คือ เราจะไปยึดว่า ไม้เรานี้ที่เคยคิดว่ายาว

มันเป็นไม้สั้นที่ไม่ยาวอะไรเท่าใหร่เลย

และที่น่าเจ็บปวด มันจะยึดว่าไม้ที่เคยยาวของเรา มันคือไม้สั้นไปตลอดชีวิตเราที่คิดว่า เรา..ค้นพบความจริง

นี่…บุรุษทั้งหลาย มีธรรมชาติแห่งจิตเป็นเช่นนี้ทุกๆคน ไม่ว่าเป็นชายหรือหญิง

เราจึงไม่ควรยึดความคิดที่เรามั่นหมาย ว่าใช่ ว่าเป็น ว่าถูก ในสิ่งที่เราทำและเล็งเห็น

ตราบใดที่เรายังอยู่ในความสั้นและยาวของท่อนไม้

ตราบนั้น…ชีวิตเรามันไม่เคยถูกตรงตามความเป็นจริงเลย

ไม้นั้น..ไม่ได้สั้นไม่ได้ยาว นี่คือความเป็นจริง

สั้นยาว มันเกิดจากเราที่เข้าไปปรุงแต่งตามความสมมุติแห่งใจที่เราเข้าไปยึดถือ

มีวลีหนึ่งที่มองเห็นความเป็นจริงในสรรพสิ่งที่เรามักยัดเยียดลงไปได้

“รอยกรีดลงบนผิวน้ำ ย่อมจางหายและไร้ซึ่งรอยแผล อดีตที่ผ่านมาและอนาคตที่ยังมาไม่ถึง เป็นแค่อากาศ

ไฉนจะเกิดรอยแผลให้เจ้าของทุรนทุรายได้เล่า”

สรรพสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ มันเกิดแล้วก็ดับ ดุจไม้ที่กรีดลงไปในผืนแผ่นน้ำ

เป็นแต่ใจเจ้าของนี่แหละ ที่ตราตรึงรอยแผลบนแผ่นน้ำไว้ ไม่ให้เลือนหาย และทุรนทุรายในรอยแผล ที่มันไม่มี

ชีวิตนี้ ที่เกิดมา มันมีเพียงชีวิตเดียว เราศึกษาและควรให้เวลากับการมีชีวิตเดียวให้มันมีคุณค่าที่สุด ที่ได้มีโอกาศเถิด

อย่าเป็นเช่นผู้ยึดไม้สั้นหรือไม้ยาวที่เราปรากฏ

เส้นทางที่เราเดินมาอย่างยาวนาน อาจเป็นช่วงสั้นๆของใครบางคนเขาเท่านั้น

ปราชญ์ย่อมเกิดขึ้นในแผ่นดินอยู่เสมอ นี่เป็นกฏธรรมชาติ

เรา..เกิดมาแสวงหาปราชญ์ ให้เขาได้เปิดความจริงแห่งไม้สั้นและยาว ที่เรายึดมั่นถือมั่นในความสั้นยาว

ให้ชีวิตหลุดออกจากกรอบที่แสนเฮงซวยแห่งความสั้นยาวของไม้ความคิด ที่เรายึดมั่นดีกว่า

วันใดที่เจอปราชญ์ เราจะรู้ว่า..

ความสั้นยาวแห่งไม้ทั้งหลายที่เรายึดไว้นั้น จริงๆ มันไม่มี และสิ่งที่ไม่มีนี้ เรา..ไปวิ่งหาไขว่คว้าอะไร..!!

ขอให้ท่านทั้งหลาย ได้พบเจอปราชญแห่งยอดปราชญ์ในชีวิตนี้..

หวัดดีเช้าวันอาทิตย์ที่แสนสบาย วันนี้น้องๆมาช่วยขนเหล็กสร้างพระเพื่อแผ่นดินกันตรึม

ขอสาธุโมทนาไปทั้งแผ่นฟ้าสุดหล้าฟ้าดิน ขอสาธุคุณ..!!

พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 27 พฤศจิกายน 2559 โดยพระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง