******** “วิญญานที่โดนกักขังด้วยความไม่รู้ ท่อน 1” ********
คำถาม>>> น้อมกราบนมัสการพระอาจารย์ กราบสาธุ สาธุ สาธุในธรรมเจ้าค่ะ
พอจ.แล้วถ้าคนที่เสียชีวิต โดยหมดอายุขัย จริงๆ อย่างคนชรา
แล้วลูกหลานแบ่งกระดูกเก็บไว้ที่บ้านด้วยนำลอยอังคารด้วยล่ะเจ้าคะวิญญาณเค้าไม่ไปเกิดตามบุญ กรรมของเค้า รึเจ้าคะ
พระอาจารย์ตอบ<<< คนชราก็ไม่ได้การันตีว่าจะหมดอายุขัยจริงๆ เมื่อเสียชีวิต
อายุขัยวิญญาณเขามีอยู่
กายแค่หมดอายุขัยแห่งวิบากที่ได้กระทำมา นี่ก็มี
การเก็บกระดูก ซาก หรืออะไรที่เคยเป็นกาย
วิญญาณย่อมสถิตย์อยู่ที่นั่นไม่ไปไหน
หากหมดอายุขัยโดยสิ้นเชื้อ
กระดูกนั้น ก็มีวิญญาณอื่นมาสิงอาศัยเป็นรูปอยู่ต่อไป
พุทธศาสนาท่านผู้รู้เห็น ท่านจึงเผา ไม่เก็บไว้เป็นซากเพื่อการกักขัง
ส่วนที่ลอยก็ลอยไป ส่วนหนึ่งก็เป็นธรรมชาติ
ส่วนที่เก็บ วิญญานก็โดนจองจำในส่วนหนึ่ง
( คำถามนี้ เดี๋ยวข้าอธิบายเคสตัวอย่างด้านล่าง )
อยากฟังใช่ไม๊ ถ้าอยากฟัง ร้องเยสส..แล้วกำมือ…!!
คำถาม>>> สาธุค่ะ ถ้ามีวิบากร่วมกันก็ต้องรอวิญญาณไปเองใช่ไหมคะ
พระอาจารย์ตอบ<<< วิบากร่วมกัน ยังไงก็ต้องได้เผชิญ ไม่เวลาใดก็เวลาหนึ่ง
เมื่อเหตุปัจจัยมันมาให้ผล
อายุของเราน้อยกว่าวิญญานตามธรรมชาติมาก เรื่องที่คิดว่าเขาไปเองนี่ เป็นไปไม่ได้
ที่ไม่แสดงผลให้เรารู้นี่ คือเขาสงบลงเท่านั้น
คำถาม>>> เพราะเหตุแห่งลูกหญิงชายเอากระดูกที่เผาจากเมรุใส่ผอบ เอามาเก็บไว้ที่บ้านนี่ก็เป็นสัญญาอย่างหนึ่ง ที่จองจำวิญญาณไม่ให้ไปไหนด้วยเช่นกัน.
กราบพระอาจารย์ ดิฉันเอากระดูกพ่อแม่พี่สาวใส่ไว้ที่เก็บกระดูกกำแพงโบสถ์ ทีสร้างไว้ แบบนี้ทำให้ท่านไปไหนไม่ได้หรือเปล่าคะ ไม่ได้เอาไปลอยอังคารเพราะท่านสั่งไว้กลัวหนาวค่ะ
พระอาจารย์ตอบ<<< นี่เป็นความหลงอย่างหนึ่ง
กระดูกไม่รู้ร้อนหนาว
ร้อนหนาวเป็นสัญญาในภวังค์บันทึก
หากอยากเก็บ ก็เก็บเอาไว้
หากไม่อยากเก็บ ก็นำไปลอยอังคาร แล้วบอกกล่าวให้ดวงวิญญาณที่ยังมี ไปสู่สุคติ อิสระจากสิ่งใดๆทั้งปวง สู่ธรรมชาติที่เขามี ที่เขาเป็นตามเหตุปัจจัย
อีกอย่าง เพราะความเขลาเบาปัญญาของเจ้าของกระดูกเอง ที่ทึกทักว่า การลอยอังคาร จะทำให้เขาหนาว
ความหนาวไม่ได้เกิดจากน้ำ ความหนาวเป็นอำนาจของเตโช
ในน้ำมันก็มีเตโช เตโชนี่คือไฟ ไฟเย็นทำให้มีอำนาจแห่งความหนาวเย็น
การเอากระดูกไปลอยอังคาร เจ้าของเข้าใจว่ากระดูกที่ลอยน้ำ จะทำให้ตนนั้นหนาว
นี่เป็นความหลงที่บันทึกไว้ในสัญญา
หากเอากระดูกเขาไปลอยอังคาร เขาก็จะหนาวด้วยโปแกรมแห่งการบันทึกนั้น ในภวังค์
วิธีแก้ก็ก็ไม่ต้องลอยอังคาร
เอาไปลอยอาทิตย์โน่นเลย โดยการฝังดินแม่งซะ..!!
คนเราตายแล้ว จากกันแล้ว พรากกันแล้ว พึงตัดใจซะเถิด
อย่าไปเหนี่ยวรั้งอะไรอีกด้วยพันธะสัญญาแห่งเรา
เรา..เคยทิ้งขว้าง พ่อแม่เรา ลูกเรา เพื่อนเรา ครูบาอาจารย์เรา กองกันเป็นภูเขาเลากาในอดีตชาติที่ผ่านมา
เขาจากไปแล้ว รูปทั้งหลายสลายไปแล้ว
พึงยอมรับความจริงข้อนี้ อย่าได้ไปหลงรูปในอดีตนั้น
และเราพึงมีชีวิตยืนต่อไปอย่างไม่มีเขา ผู้ที่เรารักอย่างหมดหัวใจ
ยอมรับความจริงซะ และพึงเดินออกมาจากความทุกข์ทั้งหลาย ที่เป็นโซ่ตรวนร้อยรัดตรึงคล้องใจเรา
วันหนึ่ง..เราก็ต้องสลายและจากไปเช่นเดียวกัน
อยู่กับปัจจุบันที่เป็นความจริงเถิดไอ้น้องๆทั้งหลาย
อีกไม่นานชีพเราก็สลาย โดนทำลายด้วยกฏแห่งธรรมชาติด้วยเช่นกัน..!!
เดี๋ยวต่ออีกท่อนดีกว่านะ ไอ้พวกลากยาวๆมันขี้เกียจอ่าน ข้าก็ขี้เกียจจิ้ม
ขี้เกียจเจอขี้คร้าน ก็เลยโง่ด้วยกันทั้งคู่
พระธรรมเทศนาโดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง วันที่ 4 พฤศจิกายน 2559
