สุดแสนเศร้า…ดีใจจัง !! (ท่อน 4 จบ)

สุดแสนเศร้า…ดีใจจัง !! (ท่อน 4 จบ)

251
0
แบ่งปัน

****** “สุดแสนเศร้า…ดีใจจัง !! (ท่อน 4 จบ)” ******

ห้าปีผ่านไป..พ่อก็ยังเป็นหลวงพ่อ ไม่มีวี่แวว ว่าหลวงพ่อจะกลับคืนมาเป็น
พ่อของอาร์มี่อีกเลย

อะไรทำให้พ่อเปลี่ยนแปลงไปขนาดนั้น พ่อทิ้งครอบครัวที่แสนอบอุ่นไป
ทิ้งลูกสาวตัวน้อยๆ ที่น่ารัก น่าชังได้อย่างไร อาร์มี่ไม่เข้าใจ..??

ไม่มีใคร หรือเหตุการณ์เศร้าหมองอะไร มาทำให้หลวงพ่อต้องทิ้งจากไปอย่างนี้

ห้าปีแล้ว ที่หลวงพ่อหายไป ห้าปีแล้ว ที่เคยสัญญาว่าจะกลับออกมาจากการเป็นหลวงพ่อ ห้าปีแล้ว ที่บอกหนูว่า #รอพ่ออีกเดือนเดียวนะลูกนะ

อาร์มี่ทำใจได้แล้ว ใจมันเคยชินกับการที่ไม่มีพ่อ ไม่มีพ่อก็ไม่เป็นไร
ใจเกิดการต้านทานจนเคยชิน

และก็ชินกับคำถามที่อัดแน่น ไม่คลี่คลายใดๆ ด้วยคำตอบที่ใครก็ไม่มาตอบเธอ ว่าทำไม พ่อถึงจากเธอไป….. เธอชินกับมันซะแล้ว

อาร์มี่กำลังเล่นสนุกอยู่ในบ้านกับพี่ชาย มีเสียงตะโกนเข้ามา

“อาร์มี่ๆ พ่อมา ไปหาพ่อหน่อยเร็ว!”

มีเสียงตะโกนเข้ามา พี่ชายดีใจได้เจอพ่อ วิ่งออกไปต้อนรับ

น้องสาวตกใจที่จะได้เจอพ่อ เธอลุกขึ้น วิ่งขึ้นไปหลบอยู่บนห้อง ใจน้อยๆ
เต้นตูมตาม พูดอยู่ในใจ “หลวงพ่อมา..หลวงพ่อมา”

ห้าปีแล้วพ่อจากไป มันจากกันไกลเกินใจจะต้านทาน

พี่ชายวิ่งขึ้นไปอุ้มลงมา เธอก็ไม่ยอม เธอไม่กล้าไปพบหลวงพ่อ ไม่กล้าเจอหลวงพ่อ ทำไมๆ ใจหนูจึงสั่นไหวเช่นนี้..!!

เธอจับขาเตียงไว้แน่น เมื่อพี่ชายจะอุ้มเธอออกมา เธอไม่ยอม ร้องบอก ไม่ไป๊ๆๆๆ พี่ชายจึงลาก พี่ชายจับจนขาลอย เธอก็ไม่ยอมปล่อย

เธอบอกว่า ไม่ไปฺ.. ไม่เอ๊า..ไม่กล้าเจอ…หนูไม่อยากเจอหลวงพ่อ..

อาร์มี่โดนพี่ชายลาก ทั้งที่มือของเธอก็ยังจับขาเตียงอยู่ เตียงเคลื่อนไปตาม
แรงลาก

อาร์มี่ตัวลอยมานอกห้องตรงประตู แต่เตียงมันใหญ่ออกประตูไม่ได้

เธอจับขามันไว้แน่น ยึดยื้อกันอยู่พักใหญ่ พี่ชายก็อ่อนใจ อาร์มี่ไม่ยอมปล่อยขา
เตียง

พี่ชายไปหาหลวงพ่อ หลวงพ่ออยู่ไกลไปจากบ้าน ต้องนั่งรถไปหาอีก

หลวงพ่อไม่ว่าอะไร ไม่เป็นไร ไม่เจอลูกสาวก็ไม่เป็นไร

เข้าใจ….ว่าทำไมลูกไม่กล้ามาหา

ตอนกลับ …!! หลวงพ่อไปส่งพี่ชาย พี่ชายวิ่งเข้าบ้านไปหาอาร์มี่

อาร์มี่ดีใจที่พี่ชายกลับมา อยากฟัง อยากรู้ อยากถามหาเรื่องของหลวงพ่อ

หลวงพ่อเป็นยังไงบ้าง หลวงพ่อสบายไหม หลวงพ่อถามหาอาร์มี่ไหม เมื่อไหร่หลวงพ่อจะมาหาอีก

พี่ชายบอก หลวงพ่อนั่งรถมาส่งด้วยล่ะ ห๊า…!! หลวงพ่อมาส่ง

อาร์มี่ตาโต รีบวิ่งออกไปนอกบ้าน เพื่อจะได้เห็นรถของหลวงพ่อ

ขณะกำลังก้าวขาเพื่อที่จะก้มลอดประตูเหล็ก พี่ชายบอกว่า

“หลวงพ่อนั่งรออยู่ในรถนั่นไง รถจอดรออยู่หน้าบ้านนั่น แหละ”

อาร์มี่หดขากลับ แทบเป็นลมล้มชักกระตุกอยู่กับที่ วิ่งรี่กลับเข้ามา

หลบนู่น หลบนี่ กลัวหลวงพ่อเห็น พี่ชายจะขู่เข็น หรือลากยังไงเธอก็ไม่ยอมออก

เธอสับสน เธอมึนงง เธอวุ่นวาย เธอฉายแววแห่งความน้อยใจ และดีใจ สับสนปนเปกันไป

หลวงพ่อนั่งมองนิ่งๆอยู่ด้านนอก สาวน้อยอาร์มี่เธอโตขึ้น หลวงพ่อเห็นขา
น้อยๆ ของอาร์มี่แล้ว

เห็นทะลุเข้าไปในใจที่อาร์มี่เป็น อาร์มี่ไม่ได้หนีหลวงพ่ออย่างที่พี่ชายเข้าใจหรอก

อาร์มี่อยากวิ่งเข้าไปหา อยากเข้าไปกอดหลวงพ่อ อยากเข้าไปใกล้ๆหลวงพ่อ แต่ใจเธอต้านไม่ได้ ใจเธอไม่ด้านพอ เธอกำลังแฮงค์เต็มที่

เธอสับสน วกวน จนทำอะไรไม่ถูก

เธออยากเจอหน้าหลวงพ่อ อยากจ้องมองด้วยความโหยหา

พ่อเธอจากไปแล้วห้าปี คิดถึงพ่อมาก แต่ใจไม่กล้าเจอ

อยากใกล้ชิดหลวงพ่อ อยากกอดหลวงพ่อมาก ใจมันไม่กล้า มันเขิน มันอาย มันสารพัดสับสน มึนงง จนทำอะไรที่ตรงข้ามกัน มันทำอะไรไม่ถูกจริงๆ

เธอหนีเข้าไปหลบ แต่สอดส่ายสายตาออกไปหาหลวงพ่อ

หลวงพ่ออยู่ไหน หลวงพ่ออยู่ตรงไหน หนูอยากออกไปเห็น

ใจหนูกล้าแค่อยากเห็น แต่ใจมันไม่ยอมให้หลวงพ่อเห็น

หนูอยากเฝ้ามอง เฝ้าเห็นหลวงพ่อ แต่ไม่อยากให้หลวงพ่อรู้

ไม่อยากให้หลวงพ่อเห็นว่าหนูแอบเฝ้ามองอยู่ หนูอยากมองไป สะอื้นไป เห็นหลวงพ่อไกลๆ ด้วยใจที่ใกล้ชิด

หนูไม่กล้าสู้หน้า ไม่กล้าท้าทาย ใจหนูกลัว หนูกลัวหลวงพ่อ หลวงพ่อเข้าใจหนูไหม..หลวงพ่อขา..!!

หลวงพ่อเข้าใจ แม่สาวน้อย…หลวงพ่อเข้าใจ

หลวงพ่อคอยดูแม่หนูอยู่พักใหญ่ เห็นหนูแอบหนี หลบออกไป แอบเฝ้าดูหลวงพ่อยู่ภายใน เหมือนหัวใจของหลวงพ่อโดน “#ฉีกกระชาก”

ทุกคนในรถตู้เห็นเหตุการณ์ด้วยใจสะท้าน ต่างก้มหน้านิ่ง น้ำตาคลอเบ้า

มันสะท้าน สะท้อนจนจุกอก กับภาพที่ปรากฏ

ภาพเงียบๆ ไม่มีเสียง มันเศร้าเกินบรรยาย ไม่สามารถเก็บอารมณ์ใจให้
มันไม่สั่นไหว นอกจากดูมันเงียบๆ

อาร์มี่สาวน้อยเฝ้าคอยรอหลวงพ่อ เฝ้าคอย เฝ้ารอ ด้วยใจคิดถึง

หลวงพ่อจากไปใจเฝ้าคำนึง เฝ้าคิดเฝ้าถึงตั้งตารอ

หลวงพ่อของหนูไม่รู้ไปไหน ไปยังไงอยู่อย่างไรไม่หวนหา

จู่ๆ วันนี้หลวงพ่อกลับมา ใจหนูหาที่อยู่ไม่ได้เลย…!!

โลกมันเป็นเช่นนี้ การพรากจากกันเป็นทุกข์อย่างใหญ่หลวง

ดูใจร้ายที่พ่อทอดทิ้งหนูไป ใครๆก็ประนามหลวงพ่อ

พ่อจากไปเพราะเข้าใจในสิ่งที่ยังไม่เข้าใจ

ความทุกข์ ความเจ็บปวดใจที่เกิดขึ้นแบบนี้

มันเจ็บปวดกระชากใจหลวงพ่อหนักหนา ลูกรู้ไหม

เจ็บอย่างนี้ ปวดอย่างนี้ มันเคยมีเคยเป็นมา ไม่รู้เท่าไหร่ต่อซักเท่าไหร่แล้วลูกเอ๋ย

พ่อขอชดใช้ใจที่แสนเจ็บปวดนี้ ให้มันเป็นครั้งสุดท้าย

ต่อไปจะไม่ให้มี ให้มันมาย่ำยีหัวใจดวงนี้อีก

ลูกรู้ไหม พ่อเคยร่ำไห้กับการจากลูก จนน้ำตามากว่าท้องมหาสมุทร ที่แสนกว้างใหญ่นั่น…

ครั้งนี้ไม่มีน้ำตาให้ไหลถมทับลงไป ตัดขาดสายใย ที่จะดึงพ่อไว้ให้ติดบ่วงความรักที่แสนโหยหา

ดีใจหนักหนาพ่อทำได้ แต่ลูกใจสลายเพราะไม่เข้าใจโลก

ลูกเอ๋ย..มันเคยเกิดทับถม ย่ำยีหัวใจเช่นนี้อย่างนี้ มานานแสนนาน ไม่รู้กี่ภพต่อกี่ชาติ

เพราะชาติมี ความทุกข์เช่นนี้ มันจึงเกิด

มันเกิดซ๊ำแล้วซ๊ำเล่าจนหน้าหวาดหวั่น

ครั้งนี้ขอเป็นครั้งสุดท้าย ขอชดใช้ความเจ็บปวดนี้ให้กับใจ ให้มันจำเอาไว้ให้
หายอยาก

จำเอาไว้ว่า จงอย่าอยากเกิดมาอีก เกิดอีกเศร้าอีก เจ็บอีก ทุกข์ระทมอีกไม่รู้แล้วรู้จบ ใจไม่กลัวหรือ

เจ็บแบบนี้มันน่ากลัว เพราะกลัวนี่แหล่ะ มันสอนใจไม่ให้อยาก

อย่าไปอยากที่จะเกิดอีกท่านเอ๋ย เกิดอีกเจ็บอีก เจ็บแบบนี้อีกจะเกิดมาอีกทำไม

เกิดเพื่อมาเฝ้าอาลัย เพื่อมาพราก เพื่อมาจาก ในสิ่งที่ตนนี้แสนรัก..!!

ลาก่อนลูกอาร์มี่…ต่อแต่นี้ไม่มีพ่ออีกแล้ว มีแต่หลวงพ่อที่อาร์มี่แอบมอง

พ่อไม่จากอาร์มี่ วันหนึ่งอาร์มี่ก็ต้องจากพ่อ

การจากพลัดพราก เป็นเรื่องธรรมดา

คงมีแต่สัญญาความจำนั่นแหละ ที่มันกระชากจิต กระชากใจ

หลวงพ่อจากไปแต่ใจก็ยังคิดถึงลูก

หลวงพ่อรู้ว่าวิธีนี้มันโหดร้าย ทำร้ายทำลายใจ มันทำร้ายหัวจิตหัวใจของอาร์มี่

แต่ใจดวงนี้ มันก็โดนทำร้ายอยู่อย่างนี้มาโดยตลอด ทุกภพ ทุกชาติเชียวนะลูกเอ๋ย

ถึงเวลา…ความพรากจากก็มาหา เราหนีมันไปไม่ได้ เราหนีมันไปไม่พ้น

ชาตินี้พ่อไม่หนี พ่อสู้ และยอมรับมัน

แต่ที่ลูกยังหนีการสู้ ลูกไม่สู้ พ่อรับยังไม่ได้

รับไม่ได้ที่ใจลูกชิดสนิทพ่อ ทำให้พ่อต้องทุกข์ ต้องระทมจนเกินพอ

ชาตินี้…พ่อขอจากลูกเพื่อตีมันให้ขาดกัน…!!

หลวงพ่อขอใช้ใจในชาตินี้ ชดใช้ไปให้ใจรู้เพียงพอ ชดใช้ใจที่จะท้อแสนขาดใจและโหยหา

ชดใช้เพื่อจะไม่ขอหวนคืนกลับมา แม้แสนทรมานแค่ไหนก็ยอมใช้ไป

ใจมีลูกมันจะค้าง เมื่อใจค้างก็ไปไม่ได้ ดูเหมือนโหดร้ายทำลายน้ำใจลูก

หากไม่มีลูก หลวงพ่อก็ไปได้ โดยใจไม่มีห่วง แต่เพราะมีลูก หลวงพ่อก็ไปไม่ได้ เพราะใจห่วง

หลวงพ่อช๊ำ ซ๊ำซากเช่นนี้มามากมายแล้วลูกเอ๋ย

ลาก่อนลูกจ๋า…อาจไม่ได้พบกันอีกเลย

พ่อทำใจได้ แต่ลูกทำใจไม่ได้

พ่อจากไปเดี๋ยวลูกก็ทำใจได้ไม่ใช่หรือ

การจาก การพบ มันชั่งทำร้ายใจได้เช่นนี้

ยังไงก็ต้องจาก จะเป็นพ่อหรือหลวงพ่อก็ต้องจาก ขอจากเป็นครั้งสุดท้าย

เจออีกใจก็เจ็บอีก ใจที่เจ็บของลูกย่อมกระชากใจที่มันแสนระทมอยู่แล้ว ให้ช้ำหนักขึ้นไปอีก

มันเป็นเรื่องที่เข้าใจยากสำหรับลูก หรือแม้แต่ใครๆ ที่มองเห็น

พ่อเข้าใจ ถึงยอมเจ็บ ลูกไม่เข้าใจลูกก็จะยิ่งเจ็บ

มันจะเจ็บซ้ำเจ็บซากอยู่อย่างนี้ไม่รู้จบ

หลวงพ่อจากไป เจ็บในใจอาร์มี่ก็จะหาย

พ่อจากไปเพื่อไปตาย ใช่ไปเพื่อเกิด

การเกิดมันทำร้าย มันทำให้ยิ่งเจ็บ จะจำเจ็บจำแสบครั้งนี้ไว้เป็นครั้งสุดท้าย
สอนใจ อย่าให้ใจอยากกลับมาเกิดอีก

คนที่ไปตาย ต้องฝึกตายตั้งแต่เป็น ใจที่เป็นเมื่อฝึกตาย ย่อมไม่ตาย

ใจไม่ตาย คือใจที่ไม่อยากเกิด ใจอยากเกิด คือใจที่ต้องตาย

ตายๆ เกิดๆ มันอยู่ที่ใจ การเกิดเจ็บเกิดปวด เกิดทุรนทุราย ก็เกิดที่ใจ มันนั่นแหละ

มันสลายซ้ำๆ ซากๆ ก็ใจดวงนี้แหละ

พ่อขอลาจากไกล ไปทำลายใจ ทำลายทุกใจไม่ให้มันเกิด

เจ็บครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วลูกเอ๋ย… จะไม่มีเจ็บมาจากไหนในใจพ่ออีก

ลูกรักพ่อ ลูกก็ต้องเจ็บในใจที่มีพ่อ มีพ่อต่อไปในชาติต่อไป ลูกก็ต้องเผชิญการเจ็บอีก

พ่อรู้แล้ว พ่อจึงยอมเผชิญเจ็บเพื่อให้ใจหลีก ให้หลีกหนีกันไป ไม่ให้ใจเจ็บหวนคืน

วันนี้พ่ออาร์มี่สะท้านใจ ได้บทเรียนความปวดใจ จากลูกสาวเป็นครูสอน

มันเคยโดนสั่งสอนแบบนี้ สอนซ้ำสอนซาก แต่ใจไม่เคยจำ

ตั้งแต่นี้ไม่เอาแล้ว เข็ดแล้วพอแล้ว การเกิดมาเพื่อเจ็บ

โลกย่อมด่า โลกย่อมว่า หลวงพ่อมันเลว… ก็เชิญว่ากันไป

หลวงพ่อทิ้งลูกได้ ใจร้ายจัง ทำไมพ่อมันระยำ

พ่อเองก็โดนทิ้งเช่นนี้ล้านๆ ชาติ ใจแทบขาดเมื่อโดนทิ้ง

พ่อนี้รู้ ทิ้งครั้งนี้เจ็บครั้งนี้ขอให้มันเป็นครู จะไม่อยู่เพื่อขอเกิดให้มันเจ็บอีกต่อไป…

หลวงพ่อพยักหน้าปิดกระจกลง รถค่อยๆ เคลื่อนออกไปอย่างช้าๆ

อาร์มี่…ยังแอบเฝ้ามองตามด้วยใจที่เจ็บปวด

เธออยากเห็นหน้าพ่อ แต่ใจไม่กล้า อยากวิ่งออกไปหา

ออกไปโบกมือลาว่าหนูอยู่ที่นี่ หนูอยู่ตรงนี้ หนูไม่ได้ไปไหน

พ่อจ๋าอย่าเพิ่งทิ้งหนูไป อย่าเพิ่งไป หนูทำใจไม่ได้มันเป็นยังไงไม่รู้

หนูแค่แอบดูพ่ออยู่ตรงนี้ แอบดูให้สมที่จากกันมานานแสนนาน

น้ำตาเธอไหลนองอาบ สองแก้ม ใจน้อยๆ สั่น กอดพี่ชายสะอึกสะอื้นร่ำไห้

หลวงพ่อจากไปอีกแล้ว หลวงพ่อจากไปแล้ว หลวงพ่อคงไม่รู้ว่าหนูเฝ้าดูหลวงพ่ออยู่

หลวงพ่อคงไม่รู้ว่าหนูแอบดูอยู่ใช่ไหม

หนูไม่ได้ใจร้าย แต่หนูทนไม่ได้เมื่อได้เผชิญกับหลวงพ่อที่หนูแสนรัก

หลวงพ่อจากหนูไปอีกแล้ว จากไปอีกแล้วเหมือนที่เคยจาก

ไม่รู้เมื่อไหร่ จะได้พบกันอีก

พบอีกทีคราวนี้หนูสัญญา หนูจะกอดหลวงพ่อไม่ยอมปล่อย

ขอพบอีกทีหนูจะกอดไม่ยอมปล่อยเลยทีเดียว

ขอหนูได้พบอีกที ขอโอกาศอีกทีนะหลวงพ่อ

หนูขอพบพ่อ…อีกที..!!

รถที่ค่อยๆ เคลื่อนจากออกไปครั้งนี้ อาร์มี่ไม่รู้หรอกว่า หนูไม่ได้พบพ่ออีกต่อไปแล้ว

พ่อของหนูจะไม่มีอีกแล้ว ดวงใจพ่อแตกสลายกระจายไปหมดแล้ว

พ่อจากไปตายไม่หวนคืน

ไม่มีพ่ออีกแล้วในชาตินี้

อยู่ดีกินดีนะลูกเอ๋ย

ขอลาลับ ลากลับ แล้วจากเลย

ใจเฉยๆ เลยสลาย กลายเป็นดิน…!!

ลาก่อนสาวน้อย ลาก่อนลูกอาร์มี่ ลาก่อนแม่แสนดี ลาก่อน…!!!

**** จบแล้วน้า…รักษาตาที่มันบวมด้วยเด้อ..!! *****

พระธรรมเทศนา 25 กรกฏาคม 2559 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง